tag:blogger.com,1999:blog-25909504749682756032024-03-19T05:01:11.633-07:00SPIRITS ON QUESTArielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.comBlogger58125tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-26906290833206725632021-01-01T11:54:00.005-08:002021-01-01T11:54:39.230-08:00<h1 style="text-align: center;"> <span style="color: #fff2cc; font-family: georgia;">Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ</span></h1><p><span style="font-size: medium;">Κάποιοι περιγελούν τον εορτασμό της αλλαγής μιας συμβατικής ημερομηνίας. Δεν έχει καμιά λογική, έτσι δεν είναι; </span></p><p><span style="font-size: medium;">Και ναι, και όχι.</span></p><p><span style="font-size: medium;">Όσοι απορρίπτουν τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς δε συνειδητοποιούν τη δύναμη αυτής της ανούσιας -κατά τη γνώμη τους- πράξης. </span></p><p><span style="font-size: medium;">Όταν χτες το βράδυ ξεχύθηκαν οι άνθρωποι στις ταράτσες, δημιούργησαν (έστω και εν αγνοία τους) μια ελπιδοφόρα νέα Οντότητα. Τα πυροτεχνήματα που πλημμύρισαν τον ουρανό έγραφαν με πολύχρωμα γράμματα "Καλωσήρθες Καινούριο". Και ένα τεράστιο φύλλο στο νοητό βιβλίο του χρόνου γύρισε, αποκαλύποντας μια αστραφτερή λευκή σελίδα, γεμάτη νέες πιθανότητες. </span></p><p><span style="font-size: medium;">Όλα αυτά, όμως, θα αντιτάξει κάποιος, βρίσκονται στη σφαίρα της φαντασίας, έτσι δεν είναι;</span></p><p><span style="font-size: medium;">Και ναι, και όχι.</span></p><p><span style="font-size: medium;">Όταν προσποιείσαι ότι το παλιό έχει φύγει -ε</span><span style="font-size: large;">ιδικά αν το κάνεις με πειστικότητα και καταφέρεις πραγματικά να το πιστέψεις-, </span><span style="font-size: large;">συμβάλλεις στη δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας.</span></p><p><span style="font-size: medium;">Πολλοί το ονομάζουν "Νόμο της Έλξης", αλλά προσωπικά προτιμώ να το αποκαλώ απλώς Δημιουργία.</span></p><p><span style="font-size: medium;">Τα πνευματικά όντα (στα οποία συγκαταλέγονται και οι άνθρωποι) δημιουργούν με την προσποίηση.</span></p><p><span style="font-size: medium;">Προσποιούνται (δηλαδή πείθουν τον εαυτό τους) ότι είναι ο Γιώργος ή η Μαρία, ότι ξεκίνησαν να υπάρχουν όταν γεννήθηκαν και ότι είναι μικροί και ανήμποροι απέναντι στα μεγάλα προβλήματα της ζωής.</span></p><p><span style="font-size: medium;">Προσποιούνται προτιμήσεις, ιδιαιτερότητες και ιδιοτροπίες, προσποιούνται ότι εξοργίζονται με ορισμένες συμπεριφορές, ότι αδυνατούν να ξεπεράσουν μια αποτυχία και χίλια δυο άλλα πράγματα. </span></p><p><span style="font-size: medium;">Προσποιήθηκαν ότι το 2020 ήταν μια άσχημη χρονιά. Και χτες, προσποιήθηκαν ότι όλα αυτά τα δυσάρεστα μπορεί να αλλάξουν, τώρα που το κακό 2020 είναι πια παρελθόν.</span></p><p><span style="font-size: medium;">Γνωρίζω ότι δεν είναι δημοφιλές να μιλάω για την εικονικότητα της πραγματικότητας. Στους ανθρώπους αρέσουν οι πραγματικότητες που έχουν δημιουργήσει ή παγιώσει, όσο σκληρές και δυσάρεστες και αν είναι. Πολλοί υποσυνείδητα σκέφτονται: "Κάτω τα χέρια από την πραγματικότητα που τόσο μόχθησα για να διατηρήσω!", αλλά συνειδητά απλώς αγανακτούν που υπάρχουν τόσο αφελή άτομα όπως εγώ, για να τους υποδείξουν τέτοιες απερίγραπτες ανοησίες, ότι δηλαδή η πραγματικότητα που ζούμε δεν είναι αληθινή.</span></p><p><span style="font-size: medium;">Αν όμως ζωγραφιστεί ένα χαμόγελο στα χείλη κάποιων ανθρώπων καθώς διαβάζουν αυτές τις γραμμές, τότε πιστεύω πως άξιζε τον κόπο να τις γράψω. Και πως έχω προσφέρει μ' αυτό τον τρόπο πιο πολλά απ' ό,τι αν τους έβγαζα στην επιφάνεια λίγη περισσότερη αγανάκτηση ή λίγη περισσότερη απελπισία απ' όση ήδη αισθάνονται, μιλώντας κι εγώ για τις μεγάλες αδικίες, την εξωφρενική βλακεία ή την απύθμενη ανηθικότητα των ημερών μας.</span></p><p><span style="font-size: medium;">Είναι ένα θέατρο σκιών η ζωή μας. Οι σκιές που βλέπουμε δεν είναι η αλήθεια, αλλά οι αντανακλάσεις Ιδεών. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα καταφέρουμε να επηρεάσουμε κι εμείς τις σκιές και τον τρόπο που κινούνται.</span></p><p><span style="font-size: medium;">Όσο και αν φαίνεται πως το αντίθετο ισχύει, το νοητό είναι πιο αληθινό από το αισθητό.</span></p>Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-77196304180390219712015-01-05T06:08:00.000-08:002015-01-05T06:11:39.230-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNpZ5gWZnaDc_RwdY8SrDHCgGGonMo0tC6XXtHfWwV7qBIBkaEDmAW3sh6Mt9B-zCXyUssG0VENmupcYS3BEAI44Z2cYgrSiSuAzjjpknhgQKPx0JVe4SSpIDQuP9yXoq6E97o48RSzaTc/s1600/creation.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNpZ5gWZnaDc_RwdY8SrDHCgGGonMo0tC6XXtHfWwV7qBIBkaEDmAW3sh6Mt9B-zCXyUssG0VENmupcYS3BEAI44Z2cYgrSiSuAzjjpknhgQKPx0JVe4SSpIDQuP9yXoq6E97o48RSzaTc/s1600/creation.jpg" height="256" width="320" /></a></div>
<h2 style="text-align: center;">
<b><span style="line-height: 115%;"><span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-large;">Η ΑΛΗΘΙΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ «ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ»;</span></span></b></h2>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: left;">
<span style="font-weight: normal;">Το παρακάτω απόσπασμα είναι από το βιβλίο Far Journeys του <i>Robert Monroe</i>. Σε μια από τις πολλές εξωσωματικές εμπειρίες του, ο συγγραφέας έλαβε γνώση της παρακάτω ιστορίας με τη μορφή «κειμένου σκέψης». Όπως ξέρουμε, οι πνευματικές ή «μεταφυσικές» πληροφορίες, από διάφορες πηγές, είναι χαοτικά πολλές. Τι με έκανε να σταθώ σ’ αυτό το κείμενο, να το μεταφράσω και να το δημοσιεύσω με έναν τόσο εντυπωσιακό τίτλο; Ο κυριότερος λόγος είναι η αληθοφάνειά του. Είναι ίσως η λογικότερη εξήγηση για τη Δημιουργία που έχω διαβάσει.</span><span style="font-weight: normal;"></span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: left;">
<span style="font-weight: normal;">Είναι αυτή η αληθινή ιστορία της Δημιουργίας; Ίσως. Σίγουρα δεν είναι ολόκληρη. Κάτι της λείπει, όπως λείπει και από κάθε άλλη γνωστή ιστορία. Γνωρίζουμε με βάση τις πληροφορίες μας. Γνωρίζουμε τι γνωρίζουμε, όμως δεν έχουμε καμιά ιδέα για το τι δε γνωρίζουμε. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα με την Αλήθεια. Την αναζητούμε απαραίτητα στις πληροφορίες που διαθέτουμε και επιμένουμε ότι πρέπει να την περιέχουν... </span><span style="font-weight: normal;"></span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq" style="text-align: left;">
<span style="font-weight: normal;">Δε θα σας καθυστερήσω άλλο, όμως, με δικά μου σχόλια. Το απίστευτο κείμενο που ακολουθεί μπορεί να σας φανεί αδιάφορο, είναι όμως εξίσου πιθανό να σας ξεβολέψει ανεπανόρθωτα.</span></blockquote>
<div style="text-align: left;">
<br />
<div style="text-align: justify;">
<i>Κάποιος, Κάπου (ή και τα δύο, σε εκατομμύρια ή αμέτρητα) θέλει, του αρέσει, χρειάζεται, εκτιμά, συλλέγει, πίνει, τρώει ή χρησιμοποιεί ως ναρκωτικό (sic) μια ουσία με την ονομασία <b>Λους.</b> (Ηλεκτρισμό, πετρέλαιο, οξυγόνο, χρυσάφι, σιτάρι, νερό, γη, παλιά νομίσματα, ουράνιο.) Πρόκειται για μια ουσία σπάνια στο Κάπου, κι εκείνοι που κατέχουν Λους το θεωρούν ιδιαίτερα σημαντικό για την όποια χρήση το προορίζουν.</i></div>
<i></i><br />
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<i>
<div style="text-align: justify;">
<i>Αντιμέτωπος μ’ αυτό το ζήτημα Προσφοράς και Ζήτησης (ένας παγκόσμιος νόμος στο Κάπου), ο Κάποιος αποφάσισε να το παραγάγει τεχνητά, κατά κάποιον τρόπο, παρά να το αναζητήσει στη «φυσική» μορφή του. Αποφάσισε να φτιάξει έναν Κήπο και να καλλιεργήσει Λους.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Στη φυσική του κατάσταση, το Λους βρέθηκε ότι προκύπτει από μια σειρά δονήσεων στον κύκλο άνθρακα-οξυγόνου, και το υπόλειμμα είναι Λους διαφόρων βαθμών καθαρότητας. Μόνο μέσω τέτοιας δραστηριότητας απαντάται, και δευτερευόντως κατά τη διάρκεια της χημικής αντίδρασης. Εξερευνητές από το Κάπου κάλυψαν μεγάλες αποστάσεις σε αναζήτηση πηγών Λους, και νέες ανακαλύψεις χαιρετήθηκαν σε πολύ ενθουσιασμό και ανταμοιβές.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ήταν λοιπόν ο Κάποιος και ο Κήπος του που τα άλλαξαν όλα. Μακριά, σε μια απομακρυσμένη περιοχή, άρχισε να εργάζεται στο πείραμά του. Πρώτα δημιούργησε το κατάλληλο περιβάλλον για να ευδοκιμεί ο κύκλος άνθρακα-οξυγόνου. Δημιούργησε μια Ισορροπία με μεγάλη φροντίδα, έτσι ώστε να υπάρχει διαρκής παροχή κατάλληλης ακτινοβολίας και άλλων θρεπτικών συστατικών.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Εν συνεχεία, πειραματίστηκε με την Πρώτη Σοδειά του, η οποία πράγματι παρήγαγε Λους, αλλά μόνο σε μικρή ποσότητα και σχετικά χαμηλής ποιότητας, όχι ικανού μεγέθους ώστε να αξίζει τον κόπο να τη μεταφέρει στο Κάπου. Το πρόβλημα ήταν διττό: Η διάρκεια ζωής των μονάδων της σοδειάς ήταν πολύ μικρή, κι επιπλέον οι μονάδες ήταν μικροσκοπικές. Το γεγονός αυτό περιόριζε την ποιότητα και την ποσότητα, καθότι η σοδειά δε διέθετε χρόνο να παραγάγει Λους κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Επιπλέον, η συγκομιδή του Λους μπορούσε να γίνει μόνο τη στιγμή του τέλους της ζωής των μονάδων, ούτε μια στιγμή πιο πριν.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Η Δεύτερη Σοδειά του δεν ήταν καλύτερη, ίσως και χειρότερη. Άλλαξε το περιβάλλον σε ένα άλλο μέρος του Κήπου, όπου η πυκνότητα ήταν αεριώδης παρά υγρή, ενώ τα μεγαλύτερης πυκνότητας χημικά δημιουργούσαν μια στέρεη βάση και έτσι συνέχιζαν να είναι διαθέσιμα. Φύτεψε αμέτρητες μονάδες σε πολλές ποικιλίες με νέα μορφή, πολύ μεγαλύτερου μεγέθους, έως και πολλές χιλιάδες φορές μεγαλύτερες και πιο σύνθετες από την απλή μονοκυτταρική Πρώτη Σοδειά. Αντέστρεψε τον κύκλο άνθρακα-οξυγόνου, ωστόσο όλα είχαν μια βασική ομοιομορφία. Όπως και στην Πρώτη Σοδειά, πολλαπλασιάζονταν σε τακτά χρονικά διαστήματα και ολοκλήρωναν τον κύκλο της ζωής τους αυτομάτως. Για να αποφύγει την ανομοιόμορφη κατανομή χημικών και ακτινοβολίας, που ήταν ένα κυρίαρχο στοιχείο στην Πρώτη Σοδειά, ακινητοποίησε τη Δεύτερη Σοδειά. Κάθε μονάδα σχεδιάστηκε να παραμένει κατά κύριο λόγο στο δικό της κομμάτι του Κήπου. Για το σκοπό αυτό, σε καθεμιά δόθηκαν ρίζες που εισχωρούσαν βαθιά στην πιο πυκνή χημική ύλη. Είχαν επίσης προσαρτημένο ένα μίσχο ή κορμό, που βοηθούσε να υψώνεται το άνω μέρος τους προς τα πάνω, ώστε να προμηθεύεται την απαραίτητη ακτινοβολία. Το άνω τμήμα, φαρδύ, λεπτό και κάπως εύθραυστο, σχεδιάστηκε ως μετατροπέας ενώσεων άνθρακα-οξυγόνου από και προς τη μονάδα της σοδειάς. Ως πρόσθετη σκέψη, στελέχη με ζωηρά χρώματα, συνοδευόμενα από γεννήτριες κόκκων, προσαρτήθηκαν σε κάθε μονάδα, συνήθως κοντά στην κορυφή και συμμετρικά ως προς το κέντρο.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Στο αεριώδες περίβλημα γύρω από τη σοδειά έστησε κυκλοφοριακά μοντέλα, κυρίως για να βοηθήσει στον πολλαπλασιασμό. Αργότερα, ανακάλυψε ότι αυτή η ανατάραξη στο αεριώδες περίβλημα αποτελούσε ένα μέσο συγκομιδής του Λους. Αν η ανατάραξη ήταν αρκετά βίαιη, η Σοδειά θα έπεφτε καταγής, ο χρόνος ζωής της θα έφτανε στο τέλος του, και θα απελευθερωνόταν Λους. Αυτό ήταν ιδιαιτέρως χρήσιμο για την περίπτωση που χρειαζόταν άμεση προμήθεια Λους σε κάποια χρονική στιγμή διαφορετική του Χρόνου Συγκομιδής.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Παρόλα αυτά, η Δεύτερη Σοδειά ήταν κάθε άλλο παρά ικανοποιητική. Αν και ήταν γεγονός ότι η παραγόμενη ποσότητα Λους ήταν πολύ μεγαλύτερη, στην ακατέργαστη μορφή του ήταν πολύ χαμηλής ποιότητας για να αξίζει τον κόπο. Επιπλέον, η περίοδος ανάπτυξης ήταν τώρα πάρα πολύ μεγάλη, χωρίς αύξηση της ποιότητας. Κάποιο σημαντικό στοιχείο απουσίαζε.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ο Κάποιος πλανήθηκε πάνω από τον Κήπο του για πολύ καιρό, κάνοντας μελέτες, πριν επιχειρήσει την Τρίτη Σοδειά. Ήταν μια πραγματική πρόκληση. Πράγματι, εν μέρει είχε επιτύχει. Είχε καλλιεργήσει Λους. Ωστόσο, το προϊόν των προσπαθειών του υπολειπόταν σε πολύ μεγάλο βαθμό της άγριας, μη καλλιεργημένης ποικιλίας.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Κάποια στιγμή, αντιλήφθηκε αναπόφευκτα την απάντηση. Η Τρίτη Σοδειά ήταν η ζωντανή απόδειξη αυτής της Αλήθειας: Ήταν αναγκαίο να περιληφθεί ο αρχικός κύκλος άνθρακα-οξυγόνου. Και έπρεπε να αποκατασταθεί η κινητικότητα. Και οι δύο αυτοί παράγοντες είχαν φανεί πολλά υποσχόμενοι στην παραγωγή υψηλής ποιότητας Λους. Αν μπορούσε να προστεθεί μέγεθος, πολλά θα μπορούσαν να επιτευχθούν.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Μ’ αυτό το σχέδιο στο προσκήνιο, ο Κάποιος απομάκρυνε διάφορες δειγματικές μονάδες από την Πρώτη Σοδειά, η οποία συνέχιζε να ευημερεί στο υγρό κομμάτι του Κήπου. Τις μετέτρεψε ώστε να μπορούν να ζουν και να αναπτύσσονται στην αεριώδη περιοχή. Πρώτα τις προσάρμοσε ώστε να λαμβάνουν τροφή από τη Δεύτερη Σοδειά, στην οποία επέτρεψε να αναπτύσσεται γι’ αυτόν ακριβώς το σκοπό. Μ’ αυτό τον τρόπο δημιουργήθηκαν τα πρώτα Κινούμενα, η Τρίτη Σοδειά. Τα Κινούμενα τρέφονταν από τη Δεύτερη Σοδειά, τερματίζοντας έτσι τον κύκλο ζωής της και παράγοντας χαμηλής ποιότητας Λους. Όταν κάποιο από τα τεράστια Κινούμενα ολοκλήρωνε το δικό του κύκλο ζωής, επιπλέον Λους παραγόταν. Η ποσότητα ήταν τεράστια, αλλά το δονητικό μοντέλο του παραγόμενου Λους είχε μεγάλα περιθώρια βελτίωσης.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ήταν από σύμπτωση που ο Κάποιος ανακάλυψε τον Πρωταρχικό Καταλύτη σε σχέση με την παραγωγή Λους. Τα γιγάντια και αργοκίνητα Κινούμενα είχαν διάρκεια ζωής δυσανάλογα μεγάλη για την ποσότητα τροφής που κατανάλωναν. Η ανάπτυξη και ο κύκλος ζωής τους ήταν τέτοιας διάρκειας, που σύντομα τα Κινούμενα αποδεκάτισαν τη Δεύτερη Σοδειά. Όλος ο Κήπος θα έχανε την ισορροπία του και θα έπαυε η παραγωγή Λους. Τόσο η Δεύτερη όσο και η Τρίτη Σοδειά ήταν στα πρόθυρα της εξαφάνισης.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Όσο η Δεύτερη Σοδειά λιγόστευε, τόσο η ανάγκη των Κινούμενων για ενέργεια οξυνόταν. Συχνά δύο Κινούμενα επεδίωκαν να καταναλώσουν την ίδια μονάδα Δεύτερης Σοδειάς. Αυτό γεννούσε Σύγκρουση, η οποία οδηγούσε σε φυσική πάλη δύο ή περισσότερα από τα άχαρα Κινούμενα.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ο Κάποιος παρατηρούσε αυτούς τους τσακωμούς, στην αρχή απορροφημένος από το πρόβλημα, και εν συνεχεία με μεγάλο ενδιαφέρον. Όταν συνέβαιναν συγκρούσεις, τα Κινούμενα απέδιδαν Λους! Όχι σε αμελητέες, αλλά σε μεγάλες και χρησιμοποιήσιμες ποσότητες, και μάλιστα πολύ μεγαλύτερης καθαρότητας.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Χωρίς χρονοτριβή έβαλε τη θεωρία σ’ εφαρμογή. Αφαίρεσε ακόμη μία μονάδα της Πρώτης Σοδειάς από την υγρή περιοχή του Κήπου και την επανασχεδίασε για το αεριώδες περιβάλλον – αλλά με μια σημαντική αλλαγή. Το νέο Κινούμενο θα ήταν κάπως μικρότερο, αλλά θα χρειαζόταν να τρέφεται με άλλα Κινούμενα. Αυτό θα έλυνε το πρόβλημα του υπερπληθυσμού των Κινούμενων, και την ίδια στιγμή θα δημιουργούσε ικανοποιητικές ποσότητες χρησιμοποιήσιμου Λους στη διάρκεια κάθε σύγκρουσης-πάλης, συν κάτι έξτρα κάθε φορά που ένα Κινούμενου του νέου είδους τερμάτιζε τη ζωή του άλλου. Ο Κάποιος θα ήταν σε θέση να μεταφέρει στο Κάπου ικανοποιητικές ποσότητες αρκετά καθαρού Λους.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Έτσι προέκυψε ο Κανόνας του Πρωταρχικού Καταλύτη. Η σύγκρουση μεταξύ μονάδων άνθρακα-οξυγόνου παράγει σταθερές ποσότητες Λους. Ήταν τόσο απλό.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ικανοποιημένος που είχε βρει τη φόρμουλα, ο Κάποιος έφτιαξε την Τέταρτη Σοδειά. Γνώριζε τώρα ότι τα Κινούμενα της Τρίτης Σοδειάς ήταν υπερβολικά μεγάλα και με πολύ μεγάλη διάρκεια ζωής για να είναι τελικά χρήσιμα. Αν πολλαπλασιάζονταν σε μεγάλα νούμερα, όλος ο Κήπος θα έπρεπε να επεκταθεί και να μεγαλώσει. Δεν υπήρχε αρκετός χώρος για την καλλιέργεια τόσο μεγάλων μονάδων ούτε ανάλογες φυλλώδεις μονάδες της Δεύτερης Σοδειάς για να τις υποστηρίξουν. Επίσης, όπως σωστά σκέφθηκε, η αυξημένη κινητικότητα και ταχύτητα θα αύξανε τον παράγοντα Σύγκρουση, με αποτέλεσμα μεγαλύτερη παραγωγή Λους.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Με μια μόνο κίνηση, ο Κάποιος έβαλε τέρμα στη ζωή όλων των άχρηστων Κινούμενων της Τρίτης Σοδειάς. Επιστρέφοντας στις μονάδες της Πρώτης Σοδειάς στην υγρή περιοχή, τις τροποποίησε και τις επέκτεινε σε μια πληθώρα σχημάτων και μεγεθών, δίνοντάς τους σύνθετες πολυκυτταρικές δομές υψηλής κινητικότητας. Τις σχεδίασε με βάση ένα μοντέλο που θα παρείχε ισορροπία. Υπήρχαν εκείνες που κατανάλωναν μονάδες κύκλου του άνθρακα, του τύπου της Δεύτερης Σοδειάς (βασικά ακίνητες) ως πηγή ενέργειας. Και υπήρχαν και άλλες, με πολύ μεγάλη κινητικότητα, που για να καλύψουν τις ανάγκες τους για ενέργεια κατανάλωναν άλλες κινούμενες μονάδες της Τροποποιημένης Πρώτης Σοδειάς.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Το ολοκληρωμένο κύκλωμα λειτουργούσε πολύ ικανοποιητικά. Στο υγρό περιβάλλον ευδοκιμούσε η τροποποιημένη ακίνητη Δεύτερη Σοδειά. Μικρά, πολύ δραστήρια Κινούμενα που ανέπνεαν νερό λάμβαναν θρέψη, «έτρωγαν» την τροποποιημένη Δεύτερη Σοδειά. Μεγαλύτερα ή / και άλλα δραστήρια Κινούμενα κατανάλωναν για ενέργεια τους μικρότερους «φυτοφάγους». Όταν κάποιο Κινούμενο γινόταν πολύ μεγάλο και αργό, ήταν εύκολος στόχος για τα μικρότερα Κινούμενα, που επιτίθονταν σε αδηφάγα νούμερα. Τα χημικά υπολείμματα από την πρόσληψη τροφής κατακάθονταν στον πάτο του υγρού μέσου, προσφέροντας έτσι νέα θρέψη για τα Στατικά (Τροποποιημένη Δεύτερη Σοδειά), ολοκληρώνοντας τον κύκλο. Το αποτέλεσμα ήταν μια σταθερή ροή Λους – από τον τερματισμό της ζωής των Στατικών, από την έντονη πάλη των Κινούμενων για να μην καταλήξουν τροφή, και τελικά από τον αιφνίδιο τερματισμό της ζωής των εν λόγω Κινούμενων ως το αναπόφευκτο αποτέλεσμα της πάλης.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Σε ένα άλλο τμήμα του Κήπου του –στην αεριώδη περιοχή με τη στέρεη βάση χημικών ενώσεων– ο Κάποιος εφάρμοσε τις ίδιες τεχνικές με ακόμη πιο προχωρημένες βελτιώσεις. Πρόσθεσε πολλές ποικιλίες Στατικών (η αρχική Δεύτερη Σοδειά) για να παράσχει επαρκή και ποικίλη τροφή για τα νέα Κινούμενα που σκόπευε να δημιουργήσει. Όπως και στην άλλη περιοχή του Κήπου, έφτιαξε τα Κινούμενα σε μια ισορροπία δύο τύπων, εκείνα που κατανάλωναν και λάμβαναν ενέργεια από τα Στατικά της Δεύτερης Σοδειάς κι εκείνα που χρειάζονταν άλλα Κινούμενα για να συντηρηθούν. Δημιούργησε στην κυριολεξία χιλιάδες πρωτότυπα είδη, μικρά και μεγάλα -αν και κανένα τόσο μεγάλο όσο τα Κινούμενα της Τρίτης Σοδειάς- και ιδιοφυώς έδωσε στο καθένα κάποια χαρακτηριστικά που ευνοούσαν τη σύγκρουση: Μέγεθος, άπιαστη ταχύτητα, παραπλανητική ή / και προστατευτική επένδυση και χρώμα, όργανα αντίληψης και ανίχνευσης κίνησης και σωματιδίων, καθώς και ιδιαίτερες, μεγαλύτερης σκληρότητας προεξοχές, για τραυματισμό, άρπαγμα ή ξέσκισμα του αντιπάλου στη διάρκεια σύγκρουσης. Αυτά τα τελευταία εξυπηρετούσαν θαυμάσια στο να εντείνονται και να παρατείνονται οι περίοδοι σύγκρουσης, με αποτέλεσμα την αυξημένη απελευθέρωση Λους.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Στο πλαίσιο του πειραματισμού, ο Κάποιος σχεδίασε και δημιούργησε μια μορφή Κινούμενων που ήταν αδύναμοι και αναποτελεσματικοί σε σύγκριση με τα άλλα Κινούμενα της Τέταρτης Σοδειάς. Ωστόσο, αυτά τα πειραματικά Κινούμενα είχαν δύο ιδιαίτερα πλεονεκτήματα. Μπορούσαν να καταναλώνουν και να λαμβάνουν ενέργεια και από τα Στατικά και από τα άλλα Κινούμενα. Δεύτερον, ο Κάποιος πρόσθεσε σ’ αυτά ένα Κομμάτι του Εαυτού του –καθώς καμιά άλλη πηγή αυτής της Ουσίας δεν είναι γνωστή ή διαθέσιμη– για να ενεργεί ως έντονη, υπέρτατη ώθηση για κίνηση. Σύμφωνα με τον Κανόνα της Έλξης, ο Κάποιος γνώριζε ότι αυτή η προσθήκη θα δημιουργούσε σ’ αυτό το συγκεκριμένο είδος Κινούμενων μια ακατάπαυστη κινητικότητα. Πάντα θα προσπαθούσε να ικανοποιήσει την έλξη που γεννούσε αυτό το μικρό κομματάκι Του, καθώς θα γύρευε να ενωθεί με το άπειρο Όλον. Έτσι, η ώθηση για ικανοποίηση των ενεργειακών απαιτήσεων μέσω της λήψης τροφής δε θα ήταν η μόνη κινητήριος δύναμη. Και το σημαντικότερο, οι ανάγκες και οι παρορμήσεις που δημιουργούσε το Κομμάτι του Κάποιου δε θα μπορούσαν να ικανοποιηθούν πουθενά στον Κήπο. Έτσι, η ανάγκη για κίνηση θα ήταν ακατάπαυστη, και η σύγκρουση ανάμεσα σ’ αυτή την ανάγκη και στην ανάγκη για λήψη ενέργειας θα ήταν συνεχής – καθιστώντας τον πιθανόν μια συνεχή πηγή υψηλής ποιότητας Λους, αν επιβίωνε.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Η Τέταρτη Σοδειά ξεπέρασε όλες τις προσδοκίες του Κάποιου. Κατέστη εμφανές ότι μια σταθερή και χρήσιμη ποσότητα Λους παραγόταν τώρα στον Κήπο. Η ισορροπία της «Ζωής» λειτουργούσε τέλεια, με τον Παράγοντα Σύγκρουση να παράγει τεράστιες ποσότητες Λους, συμπληρωματικά των σταθερών ποσοτήτων που παράγονταν από το συνεχή τερματισμό της ζωής όλων των τύπων Κινούμενων και Στατικών. Για να διαχειριστεί την παραγωγή, ο Κάποιος εγκατέστησε Ειδικούς Συλλέκτες να βοηθήσουν με τη συγκομιδή. Εγκατέστησε επίσης Διαύλους για να μεταφέρει το ακατέργαστο Λους από τον Κήπο στο Κάπου. Το Κάπου δεν εξαρτιόταν πια στην «άγρια μορφή» ως την κύρια πηγή Λους. Ο Κήπος του Κάποιου έδωσε ένα τέλος σ’ αυτό.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Με την επιτυχία του Κήπου και την παραγωγή Λους μέσω καλλιέργειας, και Άλλοι άρχισαν να σχεδιάζουν και να κατασκευάζουν τους δικούς τους Κήπους. Αυτό ήταν σε συμφωνία με το Νόμο Προσφοράς και Ζήτησης (το Κενό είναι μια ασταθής κατάσταση), καθώς οι ποσότητες Λους από τον Κήπο του Κάποιου κάλυπταν μόνο εν μέρει τις ανάγκες του Κάπου. Μάλιστα, Συλλέκτες για λογαριασμό Άλλων έμπαιναν στον Κήπο του Κάποιου, για να εκμεταλλευτούν τις μικροποσότητες Λους που οι Συλλέκτες του Κάποιου παρέβλεπαν ή αγνοούσαν.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</i></div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<i>Ο Κάποιος, έχοντας ολοκληρώσει την εργασία του, επέστρεψε στο Κάπου και ασχολήθηκε με άλλα θέματα. Η παραγωγή Λους παρέμεινε σε σταθερό επίπεδο υπό την επίβλεψη των Συλλεκτών. Οι μοναδικές τροποποιήσεις γίνονταν με εντολή του ίδιου του Κάποιου. Με οδηγίες από τον Κάποιο, οι Συλλέκτες κατά περιόδους θέριζαν τμήματα της Τέταρτης Σοδειάς. Αυτό γινόταν για να εξασφαλιστεί η επάρκεια των χημικών, της ακτινοβολίας και των λοιπών θρεπτικών ουσιών για τις νεότερες, επερχόμενες μονάδες. Ένας δευτερεύων σκοπός ήταν η περιστασιακή συλλογή επιπλέον ποσοτήτων Λους, που δημιουργούνταν από έναν τέτοιο θερισμό. </i></div>
<i></i><br />
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<i>
<div style="text-align: justify;">
<i>Για τη συγκομιδή, οι Συλλέκτες προκαλούσαν θύελλες στροβιλισμού και αναταραχής τόσο στο αεριώδες περίβλημα όσο και στους πιο συμπαγείς χημικούς σχηματισμούς που αποτελούσαν τη βάση του Κήπου. Οι προκαλούμενες αναταράξεις είχαν ως αποτέλεσμα τον τερματισμό της ζωής μεγάλου πλήθους μονάδων της Τέταρτης Σοδειάς, καθώς συνθλίβονταν κάτω από την κινούμενη βάση ή πνίγονταν από τα κύματα της φουρτουνιασμένης υγρής περιοχής του Κήπου. (Λόγω ιδιαιτερότητας στο σχεδιασμό, οι μονάδες της Τέταρτης Σοδειάς δεν μπορούν να διατηρήσουν τον κύκλο οξυγόνου-άνθρακα όταν περιβάλλονται από το υγρό στοιχείο.)</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Αυτό το μοντέλο «Ζωής» στον Κήπο θα μπορούσε να είχε συνεχίσει απαράλλακτο στους αιώνες, αν δεν παρενέβαινε η αντίληψη και διερευνητική δραστηριότητα του Κάποιου. Πότε πότε, μελετούσε δείγματα Λους από τον Κήπο του. Δεν υπήρχε κάποιο κίνητρο για να το κάνει αυτό, εκτός από το γεγονός ότι ο Κάποιος ίσως συνέχισε από μακριά να ενδιαφέρεται για το έργο του. Σε μια συγκεκριμένη ανάλυση ενός δείγματος Λους, ο Κάποιος είχε εξετάσει ως συνήθως τις ποσότητες και ήταν έτοιμος να το επιστρέψει στη Δεξαμενή, όταν αντιλήφθηκε μια Διαφορά. Ήταν αμυδρή, αλλά υπήρχε.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Αυτό του κέντρισε αμέσως το ενδιαφέρον, κι έριξε άλλη μια ματιά. Πλεγμένο με το πιο κοινό Λους υπήρχε ένα λεπτό τμήμα καθαρισμένου και απεσταγμένου Λους. Αυτό ήταν αδύνατον. Καθαρισμένο και απεσταγμένο Λους προέκυπτε μόνο όταν το «άγριο» Λους είχε περάσει από επεξεργασία πολλές φορές. Το Λους από τον Κήπο του Κάποιου απαιτούσε την ίδια κατεργασία προτού χρησιμοποιηθεί.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Κι όμως, ήταν τόσο εξευγενισμένο, που δε γινόταν να ενωθεί ξανά με την ακατέργαστη ουσία. Ο Κάποιος επανέλαβε τις μετρήσεις του, και το αποτέλεσμα ήταν και πάλι θετικό. Υπήρχε ένας παράγοντας στον Κήπο του τον οποίο δε γνώριζε.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ο Κάποιος αναχώρησε άμεσα από το Κάπου και επέστρεψε στον Κήπο του. Εξωτερικά, όλα έμοιαζαν ίδια. Οι αεριώδεις περιοχές με τη συμπαγή βάση στον Κήπο ήταν ένα ατέλειωτο πράσινο χαλί από την ευημερούσα Δεύτερη Σοδειά. Η Τροποποιημένη Πρώτη Σοδειά στην υγρή περιοχή ήταν σε τέλεια συμφωνία με το Νόμο Δράσης-Αντίδρασης (μέρος του Νόμου Αιτίας και Αποτελέσματος). Ο Κάποιος αντιλήφθηκε χωρίς καθυστέρηση ότι η Διαφορά –η πηγή απεσταγμένου Λους- δε βρισκόταν ούτε στην Πρώτη ούτε στη Δεύτερη Σοδειά. </i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Βρήκε την πρώτη στιγμιαία εκπομπή απεσταγμένου Λους σε μια από τις μονάδες της Τέταρτης Σοδειάς (η οποία είχε σύντομα φιλτραριστεί μέσα απ’ όλα τα φυτά της Δεύτερης Σοδειάς). Η εκπομπή συνέβη στη διάρκεια της ασυνήθιστης δράσης αυτής της μονάδας, καθώς επιδόθηκε σε μια πάλη μέχρι θανάτου με μια άλλη μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς. Αυτή η δράση από μόνη της δε θα δημιουργούσε απεσταγμένο Λους, απ’ όσο γνώριζε ο Κάποιος, κι έτσι ερεύνησε βαθύτερα για την πηγή.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Εκείνη τη στιγμή ήταν που ανακάλυψε τη Διαφορά. Η μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς δεν πάλευε για κάποιο κομμάτι τροφής προερχόμενο από μια ασθενέστερη μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς ούτε για κάποιο νόστιμο βλαστάρι της Δεύτερης Σοδειάς – ούτε επίσης για να αποφύγει το θάνατο και το καταβρόχθισμα από την άλλη μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς με την οποία συγκρουόταν.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ήταν σε Σύγκρουση για να προστατέψει και να σώσει από το θάνατο τρεις δικές του μικρές μονάδες, οι οποίες περίμεναν για την έκβαση της μάχης, κουλουριασμένες κάτω μια μεγάλη μονάδα της Δεύτερης Σοδειάς. Δεν υπήρχε αμφιβολία γι’ αυτό. Αυτή η ενέργεια παρήγαγε εκπομπές απεσταγμένου Λους.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Με αυτή την ένδειξη, ο Κάποιος εξέτασε τις ενέργειες και άλλων μονάδων της Τέταρτης Σοδειάς στον Κήπο. Διαπίστωσε παρόμοιες εκπομπές Λους όταν άλλες μονάδες της Τέταρτης Σοδειάς έκαναν το ίδιο για να προστατέψουν τα «μικρά» τους. Και πάλι, όμως, η εξήγηση δεν ήταν ικανοποιητική. Το σύνολο των εκπεμπομένων ποσοτήτων απεσταγμένου Λους από όλες αυτές τις ενέργειες δεν ήταν ούτε το μισό από την ποσότητα που είχε βρει στο δείγμα από τη Δεξαμενή. Ήταν προφανές ότι υπήρχε και κάποιος άλλος παράγοντας.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Συστηματικά, πλανήθηκε πάνω από τον Κήπο, επεκτείνοντας την αντίληψή του σε όλες τις περιοχές. Σχεδόν αμέσως βρήκε την πηγή. Μια εκπομπή υψηλής ποιότητας απεσταγμένου Λους ερχόταν από ένα συγκεκριμένο τμήμα του Κήπου. Έφτασε βιαστικά στο σημείο.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Κι εκεί το βρήκε – μια πειραματική μονάδα της Τροποποιημένης Τέταρτης Σοδειάς, μια από εκείνες που περιείχαν ένα Κομμάτι του Ίδιου στο μοντέλο λειτουργίας τους. Στεκόταν μόνη κάτω από το φυλλώδες επάνω μέρος μιας μεγάλης μονάδας της Δεύτερης Σοδειάς. Δεν «πεινούσε». Δεν ήταν σε Σύγκρουση με μια άλλη μονάδα της Τέταρτης Σοδειάς. Δεν έκανε κάτι για να προστατέψει τα «μικρά» της. Γιατί λοιπόν εξέπεμπε απεσταγμένο Λους σε τόσο μεγάλη ποσότητα;</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Ο Κάποιος πλησίασε περισσότερο. Η αντίληψή του εισχώρησε στη μονάδα της Τροποποιημένης Τέταρτης Σοδειάς και τότε κατάλαβε. Η μονάδα αισθανόταν μοναξιά! Αυτό το γεγονός παρήγαγε απεσταγμένο Λους.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Καθώς ο Κάποιος έκανε πίσω, πρόσεξε και κάτι άλλο ασυνήθιστο. Η μονάδα της Τροποποιημένης Τέταρτης Σοδειάς είχε ξαφνικά αντιληφθεί την Παρουσία Του. Είχε καταρρεύσει στη συμπαγή βάση του Κήπου και τιναζόταν από περίεργους σπασμούς. Καθαρό υγρό έβγαινε από τα δύο ανοίγματα αντίληψης της ακτινοβολίας. Τώρα η εκπομπή απεσταγμένου Λους ήταν ακόμη πιο έντονη.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Απ’ αυτή την ανακάλυψη, ο Κάποιος διατύπωσε τη διάσημη πλέον φόρμουλα για την παραγωγή απεσταγμένου Λους, η οποία εφαρμόζεται στην Κήπο σήμερα.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Το αποτέλεσμα της ιστορίας είναι γνωστό. Ο Κάποιος περιέλαβε στη φόρμουλά του τη θεμελιώδη αρχή: ". . . Η δημιουργία καθαρού, απεσταγμένου Λους επιτυγχάνεται από μονάδες της Τροποποιημένης Τέταρτης Σοδειάς (Τύπος 4Τ) μέσω της αίσθησης του ανεκπλήρωτου, αλλά μόνο εάν αυτό το μοντέλο εκφράζεται σε ένα δονητικό επίπεδο πάνω από τους αισθητηριακούς περιορισμούς του περιβάλλοντος. Όσο μεγαλύτερη είναι η ένταση του ως άνω μοντέλου, τόσο μεγαλύτερη η απόδοση απεσταγμένου Λους. . . ."</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Για να θέσει τη φόρμουλα σε εφαρμογή, ο Κάποιος σχεδίασε λεπτές αλλαγές στον Κήπο του, όλες τους γνωστές σε κάθε ιστορικό. Ο διαχωρισμός όλων των μονάδων της Σοδειάς σε Μισά (για να γεννιέται το αίσθημα της μοναξιάς καθώς επεδίωκαν να επανενωθούν) και η προτροπή για κυριαρχία των μονάδων Τύπου 4Τ είναι δύο από τις πιο αξιοσημείωτες καινοτομίες.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</i></div>
<div style="text-align: left;">
<div style="text-align: justify;">
<i>Όπως φαίνεται τώρα, ο Κήπος είναι ένα συναρπαστικό θέαμα αποτελεσματικότητας. Εδώ και πολύ καιρό, πλέον, οι Συλλέκτες έχουν γίνει Δεξιοτέχνες στην Τέχνη παραγωγής απεσταγμένου Λους. </i></div>
<i></i><br />
<div style="text-align: justify;">
<i><i>Οι μονάδες του Τύπου 4Τ κυριαρχούν και έχουν εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον Κήπο, με εξαίρεση τα βαθύτερα μέρη του υγρού μέσου. Αυτές είναι οι κυριότεροι παραγωγοί απεσταγμένου Λους.</i></i></div>
<i>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<i>Μέσα από την εμπειρία, οι Συλλέκτες ανέπτυξαν και εξέλιξαν μια ολόκληρη τεχνολογία με συμπληρωματικά εργαλεία για συγκομιδή Λους από τις μονάδες Τύπου 4Τ. Τα πιο συνήθη έχουν ονομαστεί αγάπη, φιλία, οικογένεια, απληστία, μίσος, πόνος, ενοχή, ασθένεια, περηφάνια, φιλοδοξία, κυριότητα, κατοχή, θυσία – και σε μεγαλύτερη κλίμακα, έθνη, τοπικισμός, πόλεμοι, πείνα, θρησκεία, μηχανές, ελευθερία, βιομηχανία, εμπόριο, για να αναφέρουμε μερικές. Η παραγωγή Λους είναι μεγαλύτερη από ποτέ…</i></div>
</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: left;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: right;">
<b>Far Journeys (Chapter 12) </b></div>
<div style="text-align: right;">
<b>by Robert Monroe</b></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-46728260365235525892015-01-04T07:13:00.000-08:002015-01-05T07:14:40.415-08:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia_gKzLVQ7GrCAMeJTxqj1vOJSaOL5GSwb7c_yxmOjrDgUuhaxGzDk947acRBT_salawHKqwvuy1tEBWgwRFdphV5HRkLfwTHT9tCvhoXzWJ1k75IJ4mzOzKw0TigQ7e_7jXlZdQzsl00j/s1600/creation.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia_gKzLVQ7GrCAMeJTxqj1vOJSaOL5GSwb7c_yxmOjrDgUuhaxGzDk947acRBT_salawHKqwvuy1tEBWgwRFdphV5HRkLfwTHT9tCvhoXzWJ1k75IJ4mzOzKw0TigQ7e_7jXlZdQzsl00j/s1600/creation.jpg" height="256" width="320" /></a></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="font-size: 19pt; line-height: 115%;"><br /></span></b></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<b><span lang="EN-US" style="line-height: 115%;"><span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-large;">THE TRUE STORY OF
“CREATION”?</span><span style="font-size: 19pt;"><o:p></o:p></span></span></b></div>
<div class="MsoNormal">
<span lang="EN-US" style="font-size: 10pt; line-height: 115%;"><br /></span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<div style="text-align: justify;">
The following excerpt is from the book <b>Far Journeys</b> by <i>Robert Monroe.</i> In one of his many out-of- body experiences, the author received the following information in the form of “thought text”. As we know, spiritual and “metaphysical” information, by various sources, abounds. What is it that made me publish this text under such a fancy title? The main reason lies in its plausibility. It is probably the most rational explanation of the “Creation” that I have ever read.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Is this the true story of Creation? Could be. But for sure it is not all of it. Something is missing, as with any other such known story. We know based on our information. We know what we know, but we have no idea of what we do not know. This is the principal problem with Truth. We look for it in the information we have and insist to find it there…</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
But I will not keep you any longer from the incredible text that follows. It may have no effect on you or it may irreversibly remove you from your comfort zone.</div>
</blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Someone, Somewhere (or both, in millions, or uncountable) requires likes, needs, values, collects, drinks, eats, or uses as a drug (sic) a substance ident Loosh. (Electricity, oil, oxygen, gold, wheat, water, land, old coins uranium.) This is a rare substance in Somewhere, and those who possess Loosh find it vital for whatever it is used for.</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Faced with this question of Supply and Demand (a universal law of Somewhere), Someone decided to produce it artificially, so to speak rather than search for it in its "natural" form. He decided to build a Garden and grow Loosh. In the natural state, Loosh was found to originate from a series of vibrational actions in the carbon-oxygen cycle and the residue was Loosh in varying degrees of purity. It occurred only during such action, and secondarily during the reactive process. Prospectors from Somewhere ranged far and wide in search of Loosh sources and new discoveries were hailed with much enthusiasm and reward.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
So it was that Someone and his Garden changed all this. Far off, in a remote area, he set to work on his experiment. First, he created a proper environment for the carbon-oxygen cycle, where it would flourish. He created a Balance with much care, so that proper radiation and other nourishment would be in continuous supply.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
He then tried his First Crop, which actually did produce Loosh, but only in small quantities and of comparatively low grade, not significant enough to take back to the heart of Somewhere. The problem was twofold. The life period was too short and the crop units themselves were too minute. This brought about limits in quality and quantity, as the crop had no time to generate Loosh in such close tolerances. Moreover, the Loosh could be harvested only at the moment of termination of the life span, not one moment before.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
His Second Crop was no better, if as good. He changed the environment to another part of the Garden, where the density was gaseous rather than liquid and the higher-density chemicals formed a solid base and thus were still available. He planted numberless units in many varieties in a new form, with a great increase in size, some many thousands of times larger and more complex than the simple unicellular First Crop. He reversed the carbon-oxygen cycle. Yet all had a basic uniformity. Like the first Crop, they would reseed at regular intervals and terminate their life spans automatically. To avoid the uneven distribution of chemicals and radiation which had been prevalent in the First Crop, he immobilized the Second Crop. Each was designed to stay principally in its own section of the Garden. To this end, each was given firm tendrils which burrowed deep in the more dense chemical matter. Attached to this was a stem or trunk which helped elevate the upper portion upward for its share of needed radiation. The upper portion, broad, thin, and somewhat fragile, was designed as a transducer of carbon-oxygen compounds to and from the crop unit. As an added thought, brilliant color radiators accompanied by small particle generators were mounted on each unit, usually near the top and symmetrically centered.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
He set up circulating patterns in the gaseous envelope around the crop, principally to aid in the reseeding process. Later, he discovered that the same turbulent effect served as a means of harvesting the Loosh. If the turbulence were violent enough, the Crop would be blown down, the life span terminated, and the Loosh would discharge. This was especially useful when an immediate Loosh supply was desired at a particular point rather than at Harvest Time.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Despite all of this, the Second Crop was most unsatisfactory. While it was true that a much greater quantity was attained, the unrefined Loosh produced was of such low grade that it was scarcely worth the effort. In addition, the growth period was now too long and no increase in quality resulted. Some vital element was missing.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Someone hovered over his Garden for a long period in study before he attempted the Third Crop. It was indeed a challenge. True, he was partially successful. He had grown Loosh. Yet the product of his efforts fell far short of the wild, uncultivated variety.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
It was inevitable that he perceived the answer. The Third Crop was living proof of this Truth. The original carbon-oxygen cycle must be included. Mobility must be restored. Both factors had shown great promise in high-grade Loosh production. If size could be added to this, much could be accomplished.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
With this plan in the forefront, Someone removed various sample units from the First Crop, which was still thriving in the liquid portion of the Garden. He modified them to exist and grow in the gaseous area. He adapted them first to take nourishment from the Second Crop, which he permitted to abound for this very purpose. Thus it was that the first of the Mobiles, the Third Crop, came into being. The Mobiles took nourishment from the Second Crop, thus ending its life span and producing low-grade Loosh. When each huge Mobile terminated its own life span, additional Loosh was produced. The quantity was massive, but the frequency pattern of the Loosh residue still left much to be desired.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
It was by accident that Someone came upon the Prime Catalyst as regards Loosh production. The monstrous and slow-moving Mobiles had a life span far out of proportion to their nourishment input. The growth and life-termination process was of such length that soon the Mobiles would all but decimate the Second Crop. The entire Garden would be out of balance, and there would be no Loosh production whatsoever. Both the Second and Third Crop faced extinction.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
As the Second Crop grew scarce, energy needs of the Mobiles became acute. Often two Mobiles would seek to ingest the identical Second Crop unit. This created Conflict, which resulted in physical struggle among two or more of the ungainly Mobiles.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Someone observed these struggles, at first bemused with the problem, then with great interest. As the struggles ensued, the Mobiles were emanating Loosh! Not in fractional amounts, but in sizable, usable quantities and of a much higher purity.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
He quickly put the theory to the test. He removed another unit of First Crop from the liquid Garden area, redesigned it for the gaseous environment but with one significant change. The new Mobile would be somewhat smaller, but would require the ingestion of other Mobiles for nourishment. This would solve the problem of overpopulation of Mobiles, and at the same time would create good quantities of usable Loosh during each conflict-struggle, plus a bonus if the new class of Mobile terminated the life span of the other. Someone would be able to transmit to Somewhere practical amounts of reasonably pure Loosh.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Thus it was that the Rule of the Prime Catalyst came into being. Conflict among carbon-oxygen cycle units brings forth consistent emanations of Loosh. It was as simple as that.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Satisfied that he had found the formula, Someone prepared the Fourth Crop. He knew now that the Third Crop Mobiles were too large and too long in life span to be ultimately practical. If grown in large numbers, the entire Garden would have to be expanded and enlarged. There was not space enough to grow such massive single units and the proportionate leafy Second Crops to support them. Also, he reasoned correctly that more rapid and increased mobility would expand the Conflict factor, with a resultant higher Loosh output.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
In one single motion, Someone terminated the life spans of all the lumbering Third Crop Mobiles. Going back to the First Crop in the liquid area, he modified and expanded them into a multitude of shapes and sizes, gave them complex multicellular structures of high mobility. He designed into them a pattern of balance. There were those that ingested a Second Crop type of carbon-cycle unit (basically immobile) as an energy source. There were others, very highly mobile, who required for energy the ingestion of other mobile Modified First Crop units.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
The completed circuit operated quite satisfactorily. The stationary Second Crop modification in the liquid environment flourished. Small, highly active liquid-breathing Mobiles took nourishment, "ate" the Second Crop modification. Larger and/or other active Mobiles consumed for energy the smaller "plant eaters." When any Mobile grew too large and slow, it became an easy target for the smaller Mobiles, who attacked in voracious numbers. The chemical residue from these ingestive actions settled to the bottom of the liquid medium and so provided new nourishment for the Stationaries (Modified Second Crop), completing the circuit. The result was a steady flow of Loosh from the life-span termination of the Stationaries, from the intense conflict among the Mobiles to avoid ingestion, and finally from the sudden termination of the life spans of such Mobiles as the inevitable product of such conflicts.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Turning to another portion of his Garden the gaseous area with a dense-compound base Someone applied the same techniques with even more advanced improvements. He added many varieties of Stationaries (original Second Crop) to provide sufficient and diverse nourishment for the new Mobiles he was to create. As in the other Garden area, he made such Mobiles into a balance of two species, those who ingested and drew energy from the Second Crop Stationaries, and those who required other Mobiles for sustenance. He created them in literally thousands of original types, small, large yet none so large as the Third Crop Mobiles and ingeniously gave each some appurtenance for conflict. These took the form of mass, elusive speed, deceptive and/or protective coating and color radiation, wave-action and particle perceptors and detectors, and unique higher-density protuberances for gouging, grasping, and rending during conflict. All of the latter served neatly to add to and prolong the conflict periods, with the resultant increase in Loosh emanation.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
As a side experiment, Someone designed and created one form of Mobile that was weak and ineffective by the standards of the other Mobiles in the Fourth Crop. Yet this experimental Mobile had two distinct advantages. It had the ability to ingest and take energy from both the Station-aries and other Mobiles. Second, Someone pulled forth a Piece of Himself no other source of such Substance being known or available to act as an intensive, ultimate trigger to mobility. Following the Rule of Attraction, Someone knew that such infusion would create in this particular Mobile species an unceasing mobility. Always, it would seek to satisfy the attraction this tiny mote of Himself engendered as it sought reunion with the infinite Whole. Thus the drive for satisfaction of energy requirements through ingestion would not be the only motivating force. More important, the needs and compulsions created by the Piece of Someone could not be satiated throughout the Garden. Thus the need for mobility would be ever-present and the conflict between this need and that of energy replacement would be constant possibly a continuous high-order Loosh emanator if it survived.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
The Fourth Crop exceeded all of Someone's expectations. It became apparent that a consistent, useful flow of Loosh was being produced in the Garden. The balance of "life" operated perfectly, with the Conflict Factor producing immense amounts of Loosh and a steady supplement brought into being by the constant life-span terminations from all types of Mobiles and Stationaries. To handle the output, Someone set up Special Collectors to aid in the harvest. He set up Channels to convey the raw Loosh from his Garden to Somewhere. No longer did Somewhere depend principally upon the "wild state" as the principal source of Loosh. The Garden of Someone had ended that. With the success of the Garden and the production of Loosh by cultivated means, Others began to design and build their Gardens. This was in accordance with the Law of Supply and Demand (Vacuum is an unstable condition), as the amounts of Loosh from Someone's Garden only partially met the requirements of Somewhere. Collectors on behalf of the Others actually entered the Garden of Someone to take advantage of those small emanations of Loosh overlooked or ignored by the Collectors of Someone.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Someone, his work completed, returned to Somewhere and occupied himself with other matters. Loosh production stayed at a constant level under the supervision of the Collectors. The only alterations were ordered by Someone himself. Under instructions from Someone, the Collectors periodically harvested segments of the Fourth Crop. This was done to ensure adequate chemicals, radiation, and other nourishment for the younger, oncoming units. A secondary purpose was to provide occasional extra amounts of Loosh created by such harvesting. To reap such harvest, the Collectors generated storms of turbulence and turmoil in both the gaseous envelope and the more solid chemical formations that were the base of the Garden itself. Such upheavals had the effect of terminating life spans of multitudes of the Fourth Crop as they were crushed under the rolling base formation or smothered under waves from the agitated liquid area of the Garden. (By peculiarity of design, Fourth Crop units could not maintain their carbon-oxygen cycle surrounded by the liquid medium.)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
The Garden pattern of "Life" might have gone on thus throughout eternity had it not been for the perception and inquisitiveness of Someone. On occasion, he would study samples of Loosh from his Garden. There was no motive in doing so, other than the fact that Someone may have held a remote continuing interest in his project. On a particular analysis of a Loosh sample, Someone had casually examined the emanations and was about to return it to the Reservoir when he became aware of a Difference. It was very slight, but there it was. His interest centered immediately, he looked again. Woven delicately in with the more common Loosh emanations was a slender fragment of purified and distilled Loosh. This was an impossibility. Purified and distilled Loosh resulted only after the "wild state" Loosh had been processed many times. The Loosh from the Garden of Someone required the same treatment before it could be used.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Yet here it was so finely graded in its refined radiations that it could or would not return into compound with the raw substance. Someone reaffirmed his tests, and the result still was positive. There was a factor in his Garden of which he was unaware.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Quickly, Someone left Somewhere and returned to his Garden. Outwardly, all seemed the same. The solid-base gaseous areas of the Garden were an endless carpet of green reflection from the thriving Second Crop. The Modified First Crop in the liquid area was in perfect accord with the Action-Reaction Law (a Division of Cause and Effect). Someone perceived without delay that the Difference the source of distilled Loosh lay neither with the First nor with the Second Crop.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
He found his first momentary touch of distilled Loosh emanation in one of the units of the Fourth Crop (which by then had filtered throughout the plantings of the Second Crop). The flash came during the unusual action of this unit as it entered into a life-terminating struggle with another Fourth Crop unit. This alone would not create distilled Loosh, Someone knew, and he probed deeper for the source.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
It was at that moment he discovered the Difference. The Fourth Crop unit was not struggling in Conflict over an ingestible remnant of a weaker Fourth Crop unit or a tasty frond from a nearby Second Crop stem or to avoid termination of life and ingestion by the other conflicting Fourth Crop unit.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
It was in Conflict to protect and save from life termination three of its own newly generated species huddled under a large Second Crop unit waiting for the outcome. There was no doubt about it. This was the action that produced the flashes of distilled Loosh. With this clue, Someone examined the actions of other Fourth Crop units in the Garden. He found similar flashes when other Fourth Crop units took the same action in defense of their "young." Still, there was an inconsistency. The sum of all such flashes of distilled Loosh emanation from all such actions by the current Fourth Crop units would not amount to half of the total he had found in the sample from the Reservoir. It was obvious that another factor was present. </div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
Systematically, he hovered over the Garden, extending his perception to all areas. Almost immediately, he found the source. High-order distilled Loosh radiation was originating from one particular section of the Garden. Quickly, he hurried to the spot. There it was an experimental Modified Fourth Crop unit, one of those that contained a Piece of Himself in its functional pattern. It was standing alone under the leafy upper portion of a large Second Crop unit. It was not "hungry." It was not in Conflict with another Fourth Crop unit. It was not acting in defense of its "young." Then why did it emanate distilled Loosh in such great quantity? Someone moved closer. His perception entered into the Modified Fourth Crop unit and then he knew. The unit was lonely! It was this effect that produced distilled Loosh.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
As Someone drew back, he noted another unusual inconsistency. The Modified Fourth Crop unit suddenly had become aware of His Presence. It had collapsed and was jerking in strange convulsions on the solid-base formation. Clear liquid was being expelled from the two radiation-perceiving orifices. With this, the distilled Loosh emitted became even more pronounced.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
It was from this that Someone propounded his now famous DLP Formula, which is in effect in the Garden at this time. The balance of the story is well known. Someone included the fundamental in his formula: "... The creation of pure, distilled Loosh is brought forth in Type 4M units by the action of unfulfillment, but only if such pattern is enacted at a vibratory level above the sensory bounds of the environment. The greater the intensity of said pattern, the greater the output of Loosh distillate. . . ."</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
To put the formula into effect, Someone designed subtle changes in his Garden, all of them familiar to every historian. The splitting of all Crop units into Halves (to engender loneliness as they sought to</div>
<div style="text-align: justify;">
reunite) and the encouragement of dominance of the Type 4M unit are but two of the most noteworthy innovations. As it appears now, the Garden is a fascinating spectacle of efficiency. The Collectors have long since become Masters at the Art of the DLP Formula. Type 4M units dominate and have spread through the entire Garden, with the exception of the deeper portions of the liquid medium. These are the principal producers of Loosh distillate.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
From experience, the Collectors have evolved an entire technology with complementary tools for the harvesting of Loosh from the Type 4M units. The most common have been named love, friendship, family, greed, hate, pain, guilt, disease, pride, ambition, ownership, possession, sacrifice and on a larger scale, nations, provincialism, wars, famine, religion, machines, freedom, industry, trade, to list a few. Loosh production is higher than ever before . . .</div>
</div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-79036897371773765742014-05-31T15:26:00.001-07:002014-06-01T01:57:49.331-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGXpuku6874Jd8BAGb0rvhEbOGsm0JXGcQMSjAZd_RVx6is4TPPTJX9YlQ5FIwK4-d_1BBP0HS8Eo82KS-A4nkwSa5h99hS4o1su9bVbPx_RFYQkceLfYHz3AIGR9WiCx-QBPVfGFeNbFu/s1600/Retris+Koulian.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGXpuku6874Jd8BAGb0rvhEbOGsm0JXGcQMSjAZd_RVx6is4TPPTJX9YlQ5FIwK4-d_1BBP0HS8Eo82KS-A4nkwSa5h99hS4o1su9bVbPx_RFYQkceLfYHz3AIGR9WiCx-QBPVfGFeNbFu/s1600/Retris+Koulian.jpg" height="200" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-large;"><b>Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ</b></span></div>
<div style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: large;">Κ</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">άποτε, σ' ένα μέρος του σύμπαντος όχι πολύ μακριά από το γαλαξία μας, υπήρχε μια συστάδα πλανητοειδών, την οποία οι κάτοικοί τους ονόμαζαν Ρέτρις Κούλιαν - Αιωρούμενα Νησιά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τους πλανητοειδείς περιέβαλε ένα ρευστό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, στο οποίο όφειλαν και τη συνοχή τους. Η ρευστότητα ήταν η κυρίαρχη κατάσταση της ύλης, και θα μπορούσε να πει κανείς, χωρίς να σφάλλει, πως οι πλανητοειδείς ήταν ρευστοί. Έδαφος και αέρας ήταν ρευστά. Κι όμως, τα λαμπρά οικοδομήματα –κάποια από τα οποία αιωρούνταν σε διάφορες αποστάσεις μεταξύ των πλανητοειδών– είχαν μια ανεξήγητη στερεότητα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κάποτε, στους Ρέτρις Κούλιαν κατοικούσαν πλάσματα θαυμαστά. Το σώμα τους ήταν λευκό και διάφανο σχεδόν, και τη νύχτα έλαμπε στο χρώμα της ιδιαίτερης συχνότητας καθενός. Αν είχαν ταυτότητες –που δεν είχαν–, στη θέση του δαχτυλικού αποτυπώματος θα αναφερόταν η ιδιαίτερη συχνότητά τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κάποτε, οι νύχτες ήταν μαγευτικές στους Ρέτρις Κούλιαν. Το στοιχείο που τους περιέβαλε λαμπύριζε κι αυτό, σαν νεραϊδόσκονη που πλανιόταν παντού. Τις ώρες αυτές επέλεγαν οι Ζεντ –όπως ονομάζονταν οι κάτοικοι των Ρέτρις Κούλιαν–, για να αποσυρθούν για λίγο από το σύμπαν, με μια διαδικασία που στη Γη είναι γνωστή ως ύπνος. Τις ώρες εκείνες της νυχτερινής μαγείας ήταν η στιγμή για την Αποσύνδεση, στη διάρκεια της οποίας επέστρεφε ο καθένας στο δικό του Σύμπαν, έξω από το Χώρο και το Χρόνο.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κι ύστερα άρχισαν οι επισκέψεις από επιστήμονες της διαπλανητικής Ομοσπονδίας Αζάρκτ, που ήθελαν να μάθουν το μυστικό της ρευστής μαγνητικής ενέργειας. Η ενέργεια αυτή λειτουργούσε ως ένα θαυμαστό τηλεπικοινωνιακό δίκτυο, χωρίς χρήση συσκευών, ενώ τροφοδοτούσε με ενέργεια κάθε μέρος των πλανητοειδών. Αλλά το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι επέτρεπε στους κατοίκους να πετούν ή να διανύουν αποστάσεις στιγμιαία.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Στους Ρέτρις Κούλιαν δεν υπήρχαν επιστήμονες. Δεν είχε νόημα, διότι ήταν ελεύθεροι πλανήτες – από τους λίγους που είχαν απομείνει μετά το τέλος του Μαγικού Κύκλου. Κανείς δεν τους είχε στερήσει τη Γνώση, και δεν υπήρχε λόγος να την αναζητούν. Το ρευστό μαγνητικό πεδίο το είχαν δημιουργήσει μόνοι τους. Με προθυμία άρχισαν να εξηγούν στους επιστήμονες επισκέπτες πώς ρευστοποίησαν τον αιθέρα σε νοητικό επίπεδο, όμως οι τελευταίοι δεν προέρχονταν από ελεύθερους πλανήτες. Δεν είχαν τη Γνώση, ή μάλλον την είχαν ξεχάσει, ή, για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, είχαν πειστεί πως δεν την είχαν, κι έτσι είχαν επινοήσει γνώση, πολλή γνώση, γραμμένη σε πάρα πολλά βιβλία. Και η «γνώση» αυτή ήταν, κατά κάποιον τρόπο, το φίλτρο μέσα από το οποίο περνούσαν τα πάντα. Και δεν τα κατάφεραν να διδαχτούν από τους Ζεντ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όταν επέστρεψαν, ανακοίνωσαν στους ηγέτες της Ομοσπονδίας Αζάρκτ ότι οι Ζεντ δεν τους αποκάλυψαν τίποτα και πως προσπάθησαν να τους παραπλανήσουν με αντιεπιστημονικές και ανεφάρμοστες ιδέες. Οι ηγέτες όμως ήταν αποφασισμένοι να πάρουν αυτό που ήθελαν έστω και δια της βίας, και σύντομα επιχείρησαν να εισβάλλουν στους Ρέτρις Κούλιαν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όμως μια έκπληξη περίμενε τον εχθρικό πολεμικό στόλο. Κάθε προσπάθεια να επιτεθούν απέβη μάταιη. Ούτε σφαίρες ούτε λέιζερ ούτε πύραυλοι κατάφερναν να φτάσουν στο στόχο τους, παρά μόνο εξαϋλώνονταν αφήνοντας πολύχρωμα κύματα να αιωρούνται στο πέρασμά τους. Οι εισβολείς έφυγαν άπραγοι και βαθιά προβληματισμένοι. Η τεχνολογία τους δεν μπορούσε να αγγίξει τους Ζεντ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αιώνες πέρασαν, και οι νοητικές επιστήμες γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη στην Ομοσπονδία του Αζάρκτ. Τότε ήταν που εντοπίστηκε και η Αχίλλειος πτέρνα των Ζεντ, το πιο δυνατό και ταυτόχρονα το μόνο τρωτό σημείο κάθε πνευματικού όντος: <i>Η ελεύθερη βούληση.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η ελεύθερη βούληση των Ζεντ ήταν το στοιχείο που είχε εμποδίσει τους κατακτητές στο παρελθόν, αλλά και το στοιχείο που θα τους άνοιγε το δρόμο, αν πετύχαιναν να τη χειραγωγήσουν. Ο μόνος τρόπος να υποδουλωθούν οι Ζεντ ήταν <i>να το επιτρέψουν.</i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αυτή ήταν η Απάντηση στο μέγα μυστήριο... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι, μια μεγάλη επιχείρηση οργανώθηκε και πάλι για να κάμψει την αντίσταση των αήττητων Ζεντ. Δε βασιζόταν στην ανοιχτή επίθεση, μα στην παραπλάνηση. Η συγκατάθεση των Ζεντ ήταν απαραίτητη, και για να καταφέρουν οι εχθρικοί πληθυσμοί να την αποσπάσουν κατέστρωσαν ένα λεπτομερές σχέδιο, που ενσωμάτωνε αριστοτεχνικά όλες τις τεχνικές που είχαν αναπτύξει για το χειρισμό της ελεύθερης βούλησης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το πρώτο βήμα της ατζέντας τους ήταν η <b>Εμπιστοσύνη.</b> Χρησιμοποιώντας την τότε νέα (και σήμερα παλαιά) τεχνική του Δούρειου Ίππου, διείσδυσαν στον πληθυσμό των Ζεντ στέλνοντας αυτή τη φορά πλήρωμα από τον πλανήτη Κέι. Οι Ζεντ διατηρούσαν στο μακρινό παρελθόν καλές σχέσεις με τη γαλαζόμορφη αυτή φυλή. Δε γνώριζαν ότι, στο μεταξύ, οι κάτοικοι του Κέι είχαν αναγκαστεί να συνάψουν συμμαχία με την Ομοσπονδία Αζάρκτ για να αντιμετωπίσουν εξωτερικούς εχθρούς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το δεύτερο βήμα της ατζέντας ήταν η παρουσίαση ενός <b>Ανώτερου Σκοπού.</b> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το πλήρωμα από τον πλανήτη Κέι εμφανίστηκε ως Γαλαξιακή Ομάδα Διάσωσης. Μίλησαν στους Ζεντ για τη μεγάλη συμφορά στον Νιρμπάλ, έναν κατοικημένο πλανήτη που πέθαινε επειδή καταστρεφόταν η ατμόσφαιρά του. Τους ενημέρωσαν ότι ο μόνος τρόπος να κρατηθεί στη ζωή ήταν το χαλάζιο, ένα στοιχείο που βρισκόταν σε αφθονία στο υπέδαφος των Ρέτρις Κούλιαν. Το μόνο που χρειαζόταν λοιπόν για να σώσουν τα εκατομμύρια ψυχές που αργοπέθαιναν στον Νιρμπάλ ήταν να συγκεντρώσουν μεγάλες ποσότητες χαλαζίου. Η Ομάδα Διάσωσης θα αναλάμβανε τη μεταφορά του με τα διαστημόπλοιά της.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι Ζεντ τσίμπησαν το δόλωμα, εξάλλου όλα τα στοιχεία που τους έδειχναν οι επισκέπτες ήταν απόλυτα αληθοφανή. Και όχι απλώς αληθοφανή. Ήταν –σχεδόν– <i>αληθινά.</i> Όταν στόχος είναι η παραπλάνηση, το στοιχείο της <b>Αλήθειας</b> είναι απαραίτητο σε μεγάλες δόσεις. Και όπως είδαμε, οι απεσταλμένοι έκαναν τέλεια τη δουλειά τους... Έφεραν τους Ζεντ σε επαφή με τον Νιρμπάλ. Διαπίστωσαν και μόνοι τους το πρόβλημα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μόνο που δε γνώριζαν –και δεν υποψιάστηκαν– ότι το χαλάζιο δεν ήταν η λύση. Το χαλάζιο ήταν ολότελα άχρηστο για τον πλανήτη Νιρμπάλ, όμως ήταν το μόνο στοιχείο που υπήρχε σε αφθονία στους Ρέτρις Κούλιαν και, επιπλέον, η εξόρυξή του στις «απαιτούμενες ποσότητες» ήταν ένα τεράστιο έργο, που θα δημιουργούσε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την εξέλιξη του σχεδίου υποδούλωσης.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μετά απ’ αυτό, είχε έρθει πια η στιγμή να εφαρμόσουν το τρίτο –και πιο φαρμακερό– βήμα της ατζέντας τους: <b>Την υποβάθμιση του ατόμου.</b> Οι «ανώτεροι σκοποί» είναι το τέλειο όχημα για τη μείωση της ατομικής συνείδησης. Καταφέρνουν να αντιστρέψουν πειστικά την εξίσωση <i>ισχυρό άτομο = ισχυρό σύνολο</i> σε <i>ασθενές άτομο = ισχυρό σύνολο.</i> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι, οι Ζεντ έμαθαν να εργάζονται ομαδικά, να έχουν αρχηγούς και να ακολουθούν εντολές. Το στοιχείο της συμμόρφωσης σύντομα κατέλαβε κυρίαρχη θέση στις ομάδες εργασίας, μέχρι που όλα άρχισαν να γίνονται παράλογα με έναν «φυσιολογικό» τρόπο, όπως ακριβώς και στη Γη. Επειδή συμμόρφωση είναι να παραχωρείς την ελεύθερη βούλησή σου με την «ελεύθερη» βούλησή σου. Η βούληση, είτε ελεύθερη είτε «ελεύθερη» είναι το ισχυρότερο όπλο. Στην πρώτη περίπτωση στα χέρια του κατόχου της, ενώ στη δεύτερη στα χέρια του χειραγωγού.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Το έργο της εξόρυξης διαρκούσε χρόνια. Στην αρχή, υπήρχε τακτική επικοινωνία με τον Νιρμπάλ –στην πραγματικότητα με ένα στημένο σκηνικό σε άλλο πλανήτη– απ’ όπου έρχονταν «τα καλά νέα για τη βελτίωση της κατάστασης», εμψυχώνοντας τους Ζεντ να συνεχίζουν το μάταιο έργο τους. Μα και αυτά τα ψεύτικα καλά νέα σιγά σιγά αραίωναν, χρωματίζοντας όλο και πιο σπάνια το γκρίζο τοπίο μιας ατέρμονης ρουτίνας. Μετά από πέντε περίπου γενιές, οι Ζεντ άρχισαν να ξεχνούν πώς ζούσαν οι πρόγονοί τους. Τα παιδιά γεννιόντουσαν μέσα σε καθεστώς δουλείας, την οποία όμως ποτέ δεν υποψιάζονταν γι’ αυτό που ήταν. Οι ομάδες εργασίας εξελίχθηκαν σε τυπικές γήινες κοινωνίες, με κυβερνήσεις, αναγκαστική εργασία και υποχρεωτική εκπαίδευση, σαρώνοντας κάθε τομέα της ζωής των Ζεντ.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η αποστολή από την Ομοσπονδία Αζάρκτ, από την άλλη, απέτυχε παταγωδώς να διαλευκάνει το μυστήριο του ρευστού μαγνητικού πεδίου. Κάθε έρευνα απέβη άκαρπη, και τελικά συγκεντρώθηκαν τόσο στη χειραγώγηση των Ζεντ, που η υποδούλωσή τους έγινε αυτοσκοπός. Φρόντιζαν με θρησκευτική ευλάβεια να εφαρμόζουν κάθε τεχνική ελέγχου, παίζοντας άριστα το ρόλο των εξουσιαστών, χωρίς νόημα, σ' ένα θέατρο χωρίς θεατές.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Με τα χρόνια, δημιουργήθηκε μια κοινωνία τέρας. Μα οι Ζεντ δεν το έβλεπαν, δεν τους ενοχλούσε. Και όταν τους ενοχλούσε, διαπίστωναν ότι δεν μπορούσαν να αντιπαλέψουν κάτι τόσο μεγαλύτερο από τους ίδιους. Έτσι, διαμαρτύρονταν μόνο, δίνοντας ακόμη περισσότερη δύναμη στην κοινωνία που απεχθάνονταν και μειώνοντας περισσότερο τη δική τους. Επειδή είχαν πιστέψει ότι η κοινωνία ήταν η μόνη αιτία. Κι επειδή είχαν πιστέψει ότι για να αλλάξουν τα πράγματα έπρεπε πρώτα να νικήσουν αυτό το τέρας – ένας στόχος ακατόρθωτος. Η διαμαρτυρία και η μεμψιμοιρία δεν απέχουν στ’ αλήθεια πολύ από την απάθεια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μερικές χιλιάδες χρόνια μετά, οι Ζεντ χρησιμοποιούσαν πλέον ένα μικρό ποσοστό του εγκεφάλου τους, ενώ έχασαν σε μεγάλο βαθμό τις τηλεπαθητικές και τηλεκινητικές τους ικανότητες. Το χειρότερο απ’ όλα, έχασαν την ορθή κρίση τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Οι αρχικοί υποδουλωτές τους έφυγαν κάποια στιγμή, όταν ανατράπηκε η ηγεσία στην Ομοσπονδία Αζάρκτ, όμως οι Ζεντ δεν ήταν πια οι ίδιοι. Εύκολα έπεσαν στα δίχτυα άλλων εισβολέων, χειρότερων αυτή τη φορά, που «βελτίωσαν» τις μεθόδους των προκατόχων τους με εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και ο υπέροχος κόσμος που κάποτε υπήρξε εκεί χάθηκε στη σκόνη του χρόνου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τώρα πια οι Ζεντ δε ζουν – δουλεύουν μόνο. Τις νύχτες το σώμα τους λάμπει σε μια μόνο συχνότητα – εκείνη που εκπέμπει το Σύστημα Κεντρικού Ελέγχου. Όλοι δείχνουν ίδιοι και στ’ αλήθεια πιστεύουν –αν πιστεύουν κάτι πια– ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος να δείχνουν. Όταν έρθει η ώρα να ξεκουράσουν το σώμα τους, δεν αποσυνδέονται –είναι μονίμως συνδεδεμένοι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κι όμως, μέσα στα άβουλα κορμιά των Ζεντ, που μηχανικά ακολουθούν τις εντολές των κατακτητών τους, ποτέ δεν έπαψε να κατοικεί μια λάμψη, και αν κάποιος μπορεί να βλέπει πίσω από τις σκιές, σίγουρα θα τη δει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Πότε και με ποιον τρόπο η λάμψη αυτή θα Γνωρίσει και πάλι τον Εαυτό της κανείς δεν το ξέρει... Μα είναι αναπόφευκτο πως κάποτε θα συμβεί. Κάποτε, κάποιος Ζεντ θα παραδοθεί στην έλξη του δικού του σύμπαντος και θα αποσυνδεθεί. Και θα ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση. Η αλλαγή δε θα έρθει γρήγορα, ίσως χρειαστούν χιλιάδες χρόνια ακόμη για να συνειδητοποιήσουν τι είναι η αποσύνδεση και τι σημαίνει να είναι συνδεδεμένοι. Για πολύ καιρό, εκείνοι που θα έχουν αφυπνιστεί θα απελπίζονται με την αδυναμία τους να αφυπνίσουν τους υπόλοιπους, βιώνοντας μια βασανιστική μοναξιά ή ακόμη και διωγμούς. Το βέβαιο είναι πως θα δώσουν το δικό τους αγώνα, σ’ αυτό το μέρος του σύμπαντος που το παιχνίδι ξέφυγε από τον έλεγχο. Και θα τα καταφέρουν.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα, όμως, οι Ζεντ κινούνται σ’ ένα πηχτό πνευματικό σκοτάδι, και με το βλέμμα κενό εκτελούν τις εντολές των κατακτητών τους. Το ρευστό μαγνητικό πεδίο χάθηκε προ πολλού, επειδή κανείς δε γνωρίζει πια πώς να το δημιουργεί. Από τους επτά Ρέτρις Κούλιαν απέμεινε μόνο ένας ερημωμένος πλανήτης από πέτρα και άμμο, τσακισμένος σε αρκετά σημεία από τους μικρότερους πλανητοειδείς που προσέκρουσαν επάνω του. Οι τελευταίοι κατακτητές μετέφεραν τους Ζεντ σε εκατοντάδες σταθμούς ανά το γαλαξία, όπου τους έχουν τοποθετήσει να εργάζονται για τις ανίερες επιχειρήσεις τους.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Είναι άραγε αυτή η μοίρα των πλανητών και των ελεύθερων όντων; Και αν πράγματι αυτή είναι η μοίρα τους, ποιος το αποφάσισε; Αν θυμάστε, τίποτε δεν μπορούσε να συμβεί στους Ζεντ, μέχρι τη στιγμή που με την «ελεύθερη» βούλησή τους υπέγραψαν το συμφωνητικό της υποδούλωσής τους.</span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-32268151216684792222014-05-27T01:30:00.000-07:002014-05-28T06:08:05.642-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOjl6uogciY144cG6KPS4GSWlRrHA_0FDTqW1NHgj1otXdFQqq5AYS8cYqwXo-GW3HAVXnZbpDjEQlJv4mCWZkexFLrAVa-WboQcs13_XKV6gSpUoPaf4lHKnpbkwNsMN5QVAz4oSphJOi/s1600/Awakening+Third+Eye.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOjl6uogciY144cG6KPS4GSWlRrHA_0FDTqW1NHgj1otXdFQqq5AYS8cYqwXo-GW3HAVXnZbpDjEQlJv4mCWZkexFLrAVa-WboQcs13_XKV6gSpUoPaf4lHKnpbkwNsMN5QVAz4oSphJOi/s1600/Awakening+Third+Eye.jpg" height="320" width="310" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: xx-small;"><b><br /></b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-large;"><b>ΦΩΣ ΚΑΙ ΣΚΙΕΣ</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt; text-align: center;">
<span style="font-family: Times New Roman, serif; font-size: medium;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif;"><span style="font-size: large;">Υ</span></span><span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">πάρχει γύρω μας ένας κόσμος ύλης που είναι πολύ εμφανής, κι έτσι τείνουμε
να ξεχνάμε τη γενεσιουργό αιτία του – το πνεύμα. Είναι αστείο που πολλοί
άνθρωποι αρνούνται την ύπαρξή του. Είμαι σίγουρη ότι κι αυτοί οι άνθρωποι θα
αναγνώριζαν πως ο κόσμος μας δημιουργείται από ιδέες, αν καθόντουσαν λίγο να το
σκεφτούν. Εξάλλου, δεν αρνούνται τις ιδεολογίες. Κάποιες φορές τις υποστηρίζουν
φανατικά. Και περιμένουν από αυτές να αλλάξουν τον κόσμο που ζουν, επομένως στο
βάθος γνωρίζουν πολύ καλά ότι ο άυλος κόσμος του πνεύματος δημιουργεί τον
υλικό.<br />
<br />
Είναι ένα θέατρο σκιών η ζωή μας. Όλοι γνωρίζουμε αόριστα πως κάποιοι «κινούν
τα νήματα», όμως ο ρόλος αυτός μάς φαίνεται ότι ανήκει πάντα σε κάποιους άλλους
και ποτέ σ’ εμάς.<br />
<br />
Γιατί έχουμε αυτή την εντύπωση; Επειδή ασχολούμαστε με τις σκιές. Κάποιοι απλώς
τις παρακολουθούν, άλλοι τις μελετούν και τις αναλύουν. Πολλοί τις σχολιάζουν.
Κάποιοι είναι έμπειροι και καταξιωμένοι κριτικοί σκιών.</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: EL;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Το γεγονός παραμένει, ωστόσο, πως η εικόνα καθηλώνει. Το βλέμμα δεν μπορεί
καν να αντισταθεί με ευκολία μπροστά σε μια ανοιχτή τηλεόραση, πώς θα μπορούσε
να περιπλανιέται ελεύθερο μέσα στον πολυσύνθετο κόσμο που βιώνουμε;<br />
<br />
Εκείνοι που «κινούν τα νήματα», από την άλλη πλευρά, κάνουν ό,τι μπορούν για να
μας κρατήσουν στο δικό τους έργο. <i>«Κοίτα, κοίτα!» </i>κραυγάζουν σιωπηλά πίσω από
την κουρτίνα. <i>«Βλέπεις πόσο ενοχλητική είναι αυτή εκεί η σκιά; Σου καταστρέφει
τη ζωή, πρέπει να την πολεμήσεις!»</i> Ή: <i>«Τι κάνεις εκεί; Μελετάς για πνευματικά
θέματα, ενώ θα έπρεπε να δουλεύεις και να κάνεις κάτι χρήσιμο;;»</i><br />
<br />
Μα και πόσοι επιστήμονες δεν προσπαθούν να μας πείσουν πως μόνο οι σκιές
υπάρχουν! <i>«Είσαι τα γονίδιά σου και οι νευρώνες σου και όλος αυτός ο πολύπλοκος
μηχανισμός που λέγεται σώμα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο πέρα από τον κόσμο των σκιών. Όλα
δημιουργούνται από τον εγκέφαλό σου, που τον δημιούργησε ένα σύμπαν που
δημιουργήθηκε μόνο του. Σκάσε, λοιπόν, και μην ασχολείσαι περισσότερο, επειδή
εμείς, οι επιστήμονες, που ξέρουμε πολύ καλύτερα από σένα, έχουμε αποδείξει ότι
είσαι σκιά!»</i><br />
<br />
Κι έτσι παίζουμε το παιχνίδι των σκιών. Στρέφουμε τις γροθιές μας εναντίον
τους, στην προσπάθεια να τους καταφέρουμε κάποιο χτύπημα.<br />
<br />
Μάταιο, φυσικά. Όσο οι σκιές είναι ο στόχος, το αποτέλεσμα θα είναι μόνο θυμός
ή απογοήτευση.<br />
<br />
Το έργο παίζεται πίσω από την κουρτίνα. Παίζεται με ιδέες, όχι με σκιές.<br />
<br />
Αν το καταλάβουμε αυτό, ίσως πάψουμε να αγανακτούμε με το πολιτικό σκηνικό.
Ίσως πάψουμε να σπαταλάμε άσκοπα την ενέργειά μας γρονθοκοπώντας μια επίπλαστη
πραγματικότητα. Ίσως αναζητήσουμε –και ανακαλύψουμε- τη δύναμη μέσα μας.<br />
<br />
Η σπίθα της αλλαγής θα γεννηθεί στο χώρο του Πνεύματος. Δε θα γεννηθεί μέσα στο
όποιο κατεστημένο, επειδή οι σκιές δεν μπορούν να αλλάξουν τον εαυτό τους.<br />
<br />
Μπορεί ως άτομα να μην έχουμε οικονομική ή πολιτική εξουσία, διαθέτουμε όμως
ανεξάντλητες ποσότητες από το Φως που δημιουργεί τις σκιές. Απλώς
είμαστε τόσο απορροφημένοι από το έργο που παρακολουθούμε, που ξεχνάμε να το
χρησιμοποιήσουμε. Ή πιστεύουμε ότι μόνο οι ομάδες έχουν δύναμη.<br />
<br />
Η ιστορία των ομάδων σ’ αυτό τον πλανήτη θα πρέπει να μας έχει διδάξει πια ότι
η αναγέννηση θα έρθει από το Άτομο. Από ανθρώπους που αρνούνται να
ενσωματωθούν στις σκιές. Από τον καθένα μας. <o:p></o:p></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Οι ομάδες δοκιμάστηκαν επί χιλιετίες, και κατά κανόνα υπήρξαν το όχημα
εξουσίας για λίγους (που παρέμειναν άτομα) εις βάρος των πολλών (που
παραχώρησαν τη δική τους συνείδηση, τη δική τους γνώση, τη δική τους βούληση).<br />
<br />
Η δύναμή μας είναι το πνεύμα μας. Είναι η ικανότητά μας να σκεφτόμαστε, να
κρίνουμε και να βλέπουμε πέρα από τις σκιές. Είναι η έμφυτη αγάπη μας για την αλήθεια και τη δικαιοσύνη. Η ικανότητά μας να είμαστε και να ακτινοβολούμε Φως. Δε χρειάζεται να είμαστε πολλοί ή
ενωμένοι.<br />
<br />
Την αυτογνωσία την πετυχαίνεις μόνος.<br />
<br />
Δε χρειάζεται να ανήκεις σε καμιά ομάδα για να κάνεις αυτό που σου υπαγορεύει η
συνείδησή σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Δε χρειάζεσαι μια θρησκευτική οργάνωση για να προσφέρεις καλοσύνη, αγάπη και σεβασμό στο συνάνθρωπό σου.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Δε χρειάζεσαι έγκριση για να έχεις τη δική σου άποψη για τη ζωή.</span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Δε χρειάζεσαι τη συμφωνία ή την άδεια κανενός για να καλλιεργήσεις το
πνεύμα σου και να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Δε χρειάζεσαι οπαδούς για να λάμψεις.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Και τέλος, δεν είναι οι σκιές του έργου που θα σε κάνουν ευτυχισμένο. Ποτέ
δεν ήταν και για κανέναν. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="margin-bottom: 0.0001pt;">
<span style="font-family: 'Times New Roman', serif; font-size: 13.5pt;">Εξάλλου, το έργο παίζεται πίσω από την κουρτίνα. Παίζεται με ιδέες, όχι με
σκιές.<o:p></o:p></span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-84011839645886065962014-05-06T00:54:00.000-07:002014-05-06T00:55:08.233-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyepE6L74Rja1o3uRAq2IQHmb5OEQCVQefn5pTnKgpGuXM6itzyPAMUomVMD3ky_4kB7Zzcyz5sVjx5I8VVgxwLE2uIV81m6V9c1TGP4CRzdrkui4Vn-zw1ouwj9JwMJgeRl2ekjLUOJhH/s1600/girl_with_the_magic_mirror.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyepE6L74Rja1o3uRAq2IQHmb5OEQCVQefn5pTnKgpGuXM6itzyPAMUomVMD3ky_4kB7Zzcyz5sVjx5I8VVgxwLE2uIV81m6V9c1TGP4CRzdrkui4Vn-zw1ouwj9JwMJgeRl2ekjLUOJhH/s1600/girl_with_the_magic_mirror.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-large;">ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ Ή <span style="line-height: 115%;">«</span>ΑΥΤΟΠΛΑΣΙΑ<span style="line-height: 115%;">»</span>;</span></b></div>
<br />
Ίσως με ένα αίσθημα θριάμβου και περήφανης αυτογνωσίας κάποιες φορές να λέμε ότι δε μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων, παρά μόνο η εικόνα μας στα δικά μας μάτια.<br />
<br />
Είναι όμως η εικόνα μας αυτό που βλέπουμε;<br />
<br />
Πόσο καλά κρυμμένα είναι τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας για να δούμε αυτό που θέλουμε! Μπορεί μια ολόκληρη ζωή να βλέπουμε, εντελώς ανυποψίαστοι, ένα πλαστό πορτρέτο στον καθρέφτη.<br />
<br />
Το ότι δε μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων είναι ένα σχετικά αθώο ψέμα μπροστά σ’ αυτά τα άλλα ψέματα, τα μεγάλα.<br />
<br />
Τι πετυχαίνουν, όμως, αυτά τα ψέματα; Μας κάνουν να μοιάζουμε μ' αυτό που ΕΙΜΑΣΤΕ στ' αλήθεια! Να μοιάζουμε, όμως, όχι να είμαστε... Φτιάχνουμε ένα αντίγραφο του αυθεντικού έργου τέχνης, και προσπαθούμε να το φτιάξουμε όσο πιο πιστό μπορούμε. Η ουσία είναι ωστόσο πως δε θα επιζητούσαμε (εν γνώση ή "εν αγνοία μας") να είμαστε άριστοι, αν η βασική μας φύση δεν ήταν άριστη.<br />
<br />
Προσπαθούμε λοιπόν να <i>γίνουμε</i> αυτό που είμαστε, επειδή το <b>πρώτο και βασικό ψέμα</b> είναι πως δεν είμαστε αυτό που είμαστε. Επειδή δεν καταφέρνουμε να φτάσουμε στην αλήθεια, την ανακατασκευάζουμε. Είναι σαν να προσπαθούμε να επαναφέρουμε τη φυσική μας ομορφιά βάζοντας κι άλλες στρώσεις μακιγιάζ πάνω στο μακιγιάζ. Η πράξη που χρειάζεται για να λυθεί το πρόβλημα δεν είναι η πρόσθεση, αλλά η αφαίρεση, και αν έγιναν τόσες προσθέσεις που έχουμε χάσει το λογαριασμό είναι επειδή, τελικά, το ένα ψέμα φέρνει το άλλο.<br />
<br />
Όμως κάπου εκεί στο βάθος, πίσω από τα πλαστά πορτρέτα, κρύβεται το αυθεντικό πορτρέτο του εαυτού μας. Και είναι ανεκτίμητης αξίας.<br />
<br />
(Συγχωρήστε μου τη χρήση του Α΄ πληθυντικού προσώπου, αν αδίκως σας ενέπλεξα).</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-52277402742955714652013-09-16T23:40:00.000-07:002013-09-16T23:48:39.289-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgREvzEhDCb1GdGVtDTTaYt4Xgq6PJaA0R4qb7WjoO0S2dZcN0HnKn2WGa2LuVJ-BNHaM_moiCDngAxfqUUGlyD_-0r-nBzOxo_2qUy7j3QWqzVaOZnPSzshJTlcgy2n6lwSxdI3nl0Pz1n/s1600/101.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgREvzEhDCb1GdGVtDTTaYt4Xgq6PJaA0R4qb7WjoO0S2dZcN0HnKn2WGa2LuVJ-BNHaM_moiCDngAxfqUUGlyD_-0r-nBzOxo_2qUy7j3QWqzVaOZnPSzshJTlcgy2n6lwSxdI3nl0Pz1n/s320/101.JPG" width="219" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-large;">ΜΙΑ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΗ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ</span></b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Είχα ξεχάσει πόσο όμορφη είσαι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Ναι; Κι εσύ, όμως, δείχνεις θαυμάσια για την ηλικία σου...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- "Για την ηλικία μου..." Νομίζεις πως αυτό είναι παρηγοριά; Πώς μπορείς να συμβιβαστείς με τη φθορά, το δρόμο προς το θάνατο;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Πίστευα ότι δε θα με ενοχλούσε το θέμα, αν μεγαλώνοντας κατάφερνα να δείχνω πολύ νεότερη.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Ναι, το θυμάμαι... Τέλος πάντων, ας μην αναλώσουμε το λίγο χρόνο που έχουμε σε επιδερμικά θέματα. Αν και, τώρα που τελικά καταφέρνω να σου μιλήσω, δεν ξέρω τι να σου πω. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Εγώ θέλω να μάθω πώς τα πήγες. Τι έκανες με τη ζωή σου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Έκανα κάποιες επιλογές, που σήμερα θα τις χαρακτήριζα λάθος. Μα ίσως να ήταν επίσης λάθος αν δεν τις είχα κάνει.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Θα μου πεις ποιες ήταν;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Όχι, καλύτερα όχι. Ίσως να μην αποτελούσαν πια επιλογές, αν σου έλεγα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Δεν έχεις τίποτα να μου πεις, λοιπόν; Κάποιο μυστικό που θα με βοηθήσει να προχωρήσω γρηγορότερα; Κάτι θα έμαθες παραπάνω σ' όλα αυτά τα χρόνια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Μην αναζητάς έτοιμα μυστικά. Τα μυστικά έχουν κάτι να σου προσφέρουν όταν τα ανακαλύπτεις μόνη σου. Ψάξε, και θα τα βρεις. Αλλά μην αμελείς να ψάχνεις. Μην αφήνεις το ποτάμι του χρόνου να σε κοιμίζει με το βούισμά του. Μείνε ξύπνια.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Γιατί κλαις;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Σκέφτηκα για μια στιγμή ότι εγώ είμαι αυτό το γλυκό κορίτσι που έχω απέναντί μου, το γεμάτο όνειρα κι ελπίδες, το γεμάτο περιέργεια και πάθος ακόμη και για τις πιο ασήμαντες πτυχές της ζωής.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Μα... είσαι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Ακριβώς... Ό,τι και αν σου πω, το γνωρίζεις ήδη. Και θα κάνεις ό,τι έκανα εγώ. Τη δική μου ζωή θα ζήσεις, κι ας είχες την ευκαιρία να μου μιλήσεις σήμερα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Δε με νοιάζει. Όποια και αν είναι η ζωή σου, ανυπομονώ να τη ζήσω.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Το ξέρω. Κι έπειτα, έχουμε ακόμη χρόνο για να τα αλλάξουμε όλα. Προλαβαίνουμε τα όνειρα τα μεγάλα, τα τρελά, τα άπιαστα. Μπορούμε να εξιχνιάσουμε τα μυστικά αυτού του σύμπαντος, πριν αλλάξουμε μορφή.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Μου αρέσει όταν μιλάς έτσι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Ναι, αυτό είναι κάτι που πάντα θαύμαζα στον εαυτό μου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Δε νομίζω πως έχεις αλλάξει και τόσο τελικά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Πράγματι... Τι θα κάνεις τώρα;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Θα πάω σπίτι να διαβάσω. Δίνω Φυσική αύριο. Πώς θα εξιχνιάσουμε τα μυστήρια του σύμπαντος, χωρίς γνώσεις φυσικής;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Χαχαχα, δεν ξέρω αν η Φυσική θα βοηθήσει... αλλά κάν' το. Είναι μέρος της διαδρομής σου. Όλα έχουν το σκοπό και το νόημα που σκέφτηκες, που πίστεψες, που αποφάσισες.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Θα σε δω αργότερα.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">- Θα με δεις σίγουρα. Θα είμαι στον καθρέφτη σου σε 30 χρόνια.</span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-68722077745740059762013-09-14T23:51:00.000-07:002014-10-19T10:57:59.648-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizgGqPJqedW6xHMbPS1noGSS0fSPkbYn9rQx9Ea9GnityS1PSEF9ZjuA8CoSNGveMtQHmAIYuiSvrpaZGJTi3xvjaCD3l-XxV4esPjWxnG_rLGGzAeIwBxeJcNXoYhHzCNaUI9d3GzGoC2/s1600/101.JPG" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizgGqPJqedW6xHMbPS1noGSS0fSPkbYn9rQx9Ea9GnityS1PSEF9ZjuA8CoSNGveMtQHmAIYuiSvrpaZGJTi3xvjaCD3l-XxV4esPjWxnG_rLGGzAeIwBxeJcNXoYhHzCNaUI9d3GzGoC2/s320/101.JPG" height="320" width="219" /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-large;"><b>AN UNUSUAL CONTACT</b></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- I had
forgotten how beautiful you are.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- Really? Well,
you too look great for your age...</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- "For
my age..." You think that's consoling? Is it possible to reconcile with
decay, the road to death?</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- I thought
it would be okay, if I managed to look much younger as I grew older.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- Yes, I
remember... Anyway, let's not waste our scanty time with superficial things. Nevertheless,
now that I can finally speak with you, I have no idea what to tell you. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- I want to
know how it's been for you, how you managed with your life.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- I made
some choices that I would evaluate as wrong today. But then, it could also be
wrong had I not made them.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- Will you
tell me?</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- No,
better not. If I did, they'd probably not be choices anymore.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- You have
nothing to say, then? Some secret that will help me progress faster? You must
have learned something more in all these years.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- Do not
seek ready-made secrets. Secrets are of use when you discover them yourself. Seek
and you will find them. But do not neglect seeking. Do not let the river of
time put you to sleep with its buzzing. Stay alert.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- Why are
you crying?</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- For a
moment, I thought that I'm this sweet girl standing in front of me, full of
dreams and hopes, full of curiosity and passion for even the most trivial
aspects of life.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- But... it
<i>is</i> you.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- Exactly...
Whatever I tell you, you already know. And you will do what I did. It is my
life you are going to live, even though you had the chance to speak with
me today. </span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- I don't
care. Whatever your life is, I look forward to living it.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- I know. Besides,
we still have time to change everything. We can still catch up with these great,
crazy, impossible dreams. We can discover the secrets of this universe before we
change form.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- I like it
when you talk this way.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- Yeah, this
is something I always admired in myself.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- I don't
think you've changed that much.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- Right... What are you going to do now?</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- Going
home to study. I have my Physics exam tomorrow. How are we going to unravel the
mysteries of the universe without knowing Physics?</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- I don't
know if Physics is going to help... but go ahead. It is part of your path. Everything
has the purpose and meaning that you conceived, believed or decided.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><span lang="EN-US">- See you later.</span><span lang="EN-US"><o:p></o:p></span></span></div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: large; text-align: justify;">- I bet you'll
see me.... I'll be in your mirror in 30 years.</span></div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-53530800218800852092013-06-24T08:27:00.000-07:002013-06-24T09:31:56.985-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj08aiu15vjPF3jIZj7889IzRYNJNzeJPYHEMwjMJhJhcUb0FNyYxDlp9aQhW9NdCqPILIfkNUwYNz0qVKcDfY2FhNGoFWZ156QEy2OwCwvbCgc1FvhvPjxDMDnXiOhvX2D52gZZJtk6vYW/s1600/Serra+Warrior+Angel.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj08aiu15vjPF3jIZj7889IzRYNJNzeJPYHEMwjMJhJhcUb0FNyYxDlp9aQhW9NdCqPILIfkNUwYNz0qVKcDfY2FhNGoFWZ156QEy2OwCwvbCgc1FvhvPjxDMDnXiOhvX2D52gZZJtk6vYW/s320/Serra+Warrior+Angel.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: xx-small;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-large;"><b>ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ</b></span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<b><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i>"Κοιτάξτε, οι άνθρωποι είναι ένας λαός και μιλούν όλοι μία γλώσσα. Και ξεκίνησαν να κάνουν αυτό, και τώρα τίποτα δε θα τους εμποδίσει να πετύχουν οτιδήποτε βάλουν με το νου τους.</i></span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><br /></i></span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i>Ας κατέβουμε και ας μπερδέψουμε τις γλώσσες τους, ώστε να μην καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον.</i></span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><br /></i></span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i> Έτσι, ο Θεός τους σκόρπισε σε όλη τη Γη. Κι εγκατέλειψαν το χτίσιμο της πόλης." (Γένεσις, κεφ. 11)</i></span></b></blockquote>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large; text-align: justify;">Σ</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; text-align: justify;">ε τι αναφερόταν άραγε ο Πύργος της Βαβέλ; Κυριολεκτικά σε κάποιο τεχνολογικό επίτευγμα ή μεταφορικά σε μια σκάλα που ανελισσόταν από τη Γη της ύλης στον Ουρανό του Πνεύματος;</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Μερικές χιλιάδες χρόνια μετά, οι άνθρωποι ακόμη δεν κατάλαβαν. Δεν κατάλαβαν ότι ο "θεός" επενέβη επειδή ήταν ενωμένοι -και άρα ισχυροί- και όχι επειδή ήταν αλαζόνες (λέξη που έχει προστεθεί σε όλες τις μεταφράσεις που βρήκα, υποθέτω για να προσφέρει μια δικαιολογία γι' αυτή την αντι-ανθρωπιστική πράξη του θεού.) Δεν κατάλαβαν ποια είναι η δύναμή τους και πώς την παραχωρούν αδιαμαρτύρητα ή ακόμη και ηθελημένα στους υποτιθέμενους σωτήρες τους. Εν έτει 2013, ακόμη ευλαβικά σταυροκοπιούνται στις εκκλησίες και κάνουν όλα τα υπόλοιπα που υπαγορεύει η εκπαίδευσή τους, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα ή τον πόλεμο. </span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b><i>"Κάθε σώμα διατηρεί την κατάσταση ηρεμίας ή ομαλής ευθύγραμμης κίνησης εκτός αν αναγκαστεί να τη μεταβάλλει από δυνάμεις που ασκούνται πάνω του".</i></b> (1ος Νόμος του Νεύτωνα, γνωστός και ως Νόμος της Αδράνειας).</span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τι αδράνεια κι αυτή, αλήθεια, να περνούν χιλιάδες χρόνια και να μην αλλάζεις κατεύθυνση! Οι νόμοι του Νεύτωνα μιλούν ξεκάθαρα για σώματα. Τουλάχιστον, δεν έχουμε μεταλλαχθεί ακόμη σε cyborg. Ακόμη! Η τεχνολογία είναι εξαιρετική, αλλά δε χρησιμοποιείται πάντα για το καλό της ανθρωπότητας. Το ευχάριστο νέο είναι ότι ποτέ δε θα υποσκελίσει τη δύναμη του πνεύματος. Ο μόνος τρόπος να καθυποτάξεις ένα πνευματικό ον είναι να το πείσεις ότι είναι ύλη. Τότε αντιδρά σύμφωνα με τους νόμους της Φυσικής. Και τότε μπορείς να το ελέγχεις.</span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο άνθρωπος που είναι περισσότερο πνεύμα και λιγότερο σώμα δεν αντιδρά στις δράσεις που εφαρμόζονται επάνω του </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">(3ος Νόμος του Νεύτωνα, γνωστός και ως <b><i>Νόμος της Δράσης - Αντίδρασης</i></b>)</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">. Μπορεί και να μη θυμώνει όταν του συμπεριφέρονται άσχημα. Μπορεί να μην "πληρώνει με το ίδιο νόμισμα" τους άλλους, για να ισοφαρίσει. Μπορεί να μην αναλώνεται σε ανούσιες συζητήσεις για να αποδείξει ότι έχει δίκιο ή ότι είναι πιο έξυπνος από τους άλλους. Μπορεί και να το κάνει, αλλά επειδή θα το έχει αποφασίσει και όχι λόγω ενός αυτόματου μηχανισμού. Ένας άνθρωπος που είναι περισσότερο πνεύμα και λιγότερο σώμα δεν αντιδρά προβλέψιμα. Δεν τοποθετείται σε στατιστικές. Ολοφάνερα, ένας τέτοιος άνθρωπος είναι επικίνδυνος για το σύστημα. </span></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κι έτσι, πολύ επιτήδεια, οι θρησκείες που στήθηκαν στη Γη προσπάθησαν, πάνω απ' όλα, να "διδάξουν" τον άνθρωπο ότι είναι ύλη. Τον έμαθαν να φιλάει εικόνες ή να σέρνεται σαν σκουλήκι και να προσκυνάει οστά. Τον έμαθαν ότι είναι το σώμα του.</span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ο "θεός" της Παλαιάς Διαθήκης διέθετε ήδη πολύ πιο εξελιγμένη τεχνολογία από τον άνθρωπο. Ό,τι ώρα ήθελε εμφανιζόταν από τον ουρανό, ενώ δεν το είχε σε τίποτα να στείλει και κανέναν κατακλυσμό. Δε θα φοβόταν ένα κτίριο ούτε καν ένα διαστημόπλοιο. Αυτό που φοβόταν ήταν η πνευματική αφύπνιση του ανθρώπου.</span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Και είμαι βέβαιη ότι ο επονομαζόμενος Γιαχβέ ήθελε να υπάρχουν και άλλοι θεοί και άλλες θρησκείες, έστω και αν το μόνο που άλλαζε ήταν τα ονόματά τους ή κάποιες λεπτομέρειες στις ιστορίες. Πώς αλλιώς θα καλλιεργούσε τη μισαλλοδοξία στους αφελείς πρωτόγονους (και σε όσους έμειναν πνευματικά πρωτόγονοι ακόμη και στις μέρες μας);</span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Ένας βασικός στόχος της θρησκείας ήταν ο διχασμός. Διχασμός ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, ανάμεσα στο φιλόσοφο και τον αμαθή, ανάμεσα στα έθνη. Αλλά και ένας άλλος διχασμός, απόλυτα "δεδομένος" και γι' αυτό εξαιρετικά δυσδιάκριτος, που όμως κράτησε και κρατά τους ανθρώπους αιώνες πίσω και έρμαιο του κάθε εξουσιαστή: Ο διχασμός καλό-κακό. Οι "καλοί και οι κακοί". Τα "αμαρτήματα". Η απολυτοσύνη, η στενή οριοθέτηση που κρατά το νου αλυσοδεμένο και ευνοεί το διχασμό των ανθρώπων όσο τίποτα άλλο. Η νοοτροπία "ή εγώ ή εσύ" ή "αν εγώ έχω δίκιο, εσύ έχεις άδικο" ή "αν κερδίσεις εσύ, εγώ χάνω" ή, όπως το έθεσε ένα πολύ γνωστό μας πρόσωπο "όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου".</span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Διαίρει και βασίλευε. Μια παλιά, δοκιμασμένη συνταγή που είναι πάντα στη μόδα. Κλασική αξία.</span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;"></span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Έτσι, όσο εμείς αναλωνόμαστε σε ανούσιες αντιπαραθέσεις για το ποιο κόμμα ή πολιτικό σύστημα είναι καλύτερο ή αν το DNA μας είναι ανώτερο από των άλλων λαών, όσο προσπαθούμε να αποδείξουμε στο γείτονα ή στο διαδικτυακό συνομιλητή μας ότι είμαστε πιο έξυπνοι, πιο προικισμένοι ή καλύτερες νοικοκυρές, η οργανωμένη δύναμη εναντίον μας κινείται ανενόχλητη. Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν μόνο τα αποτελέσματά της, π.χ. ότι μειώθηκαν τα εισοδήματά τους. Και τι προτείνουν συνήθως; Εξέγερση. Κλασικότατο παράδειγμα δράσης - αντίδρασης. Και αν είχαν βγει από τη στενή λογική τους, θα έβλεπαν ότι η αντίδραση την οποία προτείνουν είναι τόσο αδύναμη σε σχέση με την εφαρμοζόμενη δράση, που δε θα πετύχουν τίποτε περισσότερο απ' ό,τι θα πετύχαιναν οι κατσαρίδες αν διαδήλωναν ενάντια στη χρήση εντομοκτόνων. </span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η εξέγερση δεν είναι η απάντηση, άσε που είναι ανέφικτη χωρίς ενότητα. Η απλή αντίδραση σε μια ανεπιθύμητη δράση μπορεί να αναστείλει προσωρινά το αποτέλεσμα της δράσης, μα δε θα αγγίξει την αιτία, που θα επαναφέρει την ανεπιθύμητη δράση.</span></div>
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span>
<br />
<div>
<br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; text-align: justify;">Η καλύτερη απάντηση είναι να ξαναχτίσουμε τον Πύργο της Βαβέλ</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; text-align: justify;">.</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif; text-align: justify;"> </span><span style="text-align: justify;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Να βγάλουμε πάλι φτερά και να αφήσουμε τους εξουσιαστές και τους "σωτήρες" στη ζοφερή τους μοίρα.</span></span><br />
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">
</span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-17314777367165139742013-05-28T08:53:00.001-07:002021-04-19T09:08:32.265-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGd13ySGPMftd4yvWJ8J34_0w85ZcGKMD3eewI6kiR1Bnud2G0QTp2EKnxuyiusi-owHRAGO_3Gfh2lqGwFHapJ0grFQSPcTJaPSzGSx_oUJwCXJh6QIwxNP9cnyjHV5v1vhTcY8pMQyhh/s1600/baby+angel.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="238" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGd13ySGPMftd4yvWJ8J34_0w85ZcGKMD3eewI6kiR1Bnud2G0QTp2EKnxuyiusi-owHRAGO_3Gfh2lqGwFHapJ0grFQSPcTJaPSzGSx_oUJwCXJh6QIwxNP9cnyjHV5v1vhTcY8pMQyhh/s320/baby+angel.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b style="color: #f6b26b; font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: xx-large;">ΚΑΛΩΣΗΡΘΕΣ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ!</b></div>
<br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">
Καλωσήρθες στον πλανήτη Γη! Είμαστε σίγουροι ότι θα σου αρέσει πολύ εδώ! Από εδώ οι γονείς σου, οι άνθρωποι που δημιούργησαν το σώμα σου και θα σε φροντίζουν μέχρι να μεγαλώσεις. Σ' αγαπούν ανιδιοτελώς, ίσως τα μόνα άτομα που θα σε αγαπήσουν έτσι στη ζωή σου, εκτός από τα δικά σου παιδιά, οπότε είναι αληθινή ευλογία που θα είναι τα πρώτα σου αφεντικά! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">
Θα σου λένε διαρκώς τι να κάνεις και τι να μην κάνεις, αλλά το πιθανότερο είναι πως δε θα απαιτούν πολλά πράγματα από σένα. Αν είσαι ήσυχο και φρόνιμο παιδί, καλός μαθητής, τρως όλο σου το φαγητό και κοιμάσαι όταν σου λένε, σίγουρα θα τα πάτε περίφημα!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">
Οι γονείς σου θα είναι και οι πρώτες αυθεντίες σου, εκείνοι που θα ξέρουν τα πάντα καλύτερα από εσένα και θα σου μάθουν πώς γίνονται τα πράγματα εδώ, όπως το έμαθαν κι εκείνοι από τους δικούς τους γονείς. Εμπιστέψου τους! Γεννήθηκες στην καλύτερη χώρα από τους καλύτερους γονείς και ανήκεις στη μόνη αληθινή θρησκεία!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">
Πρόκειται να ζήσεις σε μια κοινωνία ανθρώπων. Δε θα το προσέξεις ποτέ ίσως, επειδή θα είναι δεδομένο, αλλά τα περισσότερα από αυτά που θα κάνεις εδώ είναι ήδη αποφασισμένα για σένα. Πρώτα πρώτα, θα φοιτήσεις στο σχολείο. Εκεί θα είσαι υποχρεωμένος να κάθεσαι για πολλές ώρες κάθε μέρα σε ένα θρανίο, μια εξαιρετικά αποτελεσματική άσκηση που θα σου μάθει να ελέγχεσαι και να υπομένεις - ικανότητες που θα σου φανούν πολύ χρήσιμες στη μετέπειτα ζωή σου. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">
Ο συνεχής εξαναγκασμός που θα υπομείνεις στην προσχολική και σχολική σου ζωή θα σε εξημερώσει πλήρως και θα σου μάθει να κινείσαι χωρίς να δυσανασχετείς μέσα στα επιτρεπόμενα όρια. Θα εκτελείς τις υποχρεώσεις σου σαν να είναι δική σου βούληση και θα νιώθεις πραγματικά ότι ζεις μια καλή ζωή! Δε θα σε πειράζει να εργάζεσαι τη μισή μέρα για να μπορείς να πληρώνεις τη στέγη και το φαγητό σου, και την άλλη μισή για να διατηρείς καθαρή τη στέγη και να ασχολείσαι με το φαγητό. Εξάλλου, θα έχεις και κάποιο ελεύθερο χρόνο για να κάνεις ό,τι σου αρέσει - στο βαθμό που σου το επιτρέπουν τα οικονομικά σου.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">
Η κοινωνία γνωρίζει καλά ότι χαλιναγωγώντας κατ' αρχάς το σώμα σου, θα χαλιναγωγήσει σιγά σιγά και τη σκέψη σου. Και θα αποφασίζεις από μόνος σου να κάθεσαι στο θρανίο, και αργότερα να είσαι "καθώς πρέπει". Θα αποφασίζεις μόνος σου να υπομένεις την καταπίεση του κράτους και να θεωρείς αναγκαίο κακό όλα τα παράλογα που θα βλέπεις να συμβαίνουν γύρω σου, αν ποτέ φτάσεις στο σημείο να σκεφτείς ότι είναι παράλογα. Δε θα σε ενοχλεί, επειδή θα ξέρεις ότι έτσι γίνονται τα πράγματα εδώ! Και πως δεν μπορείς εσύ να τα αλλάξεις.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">
Θα μπορείς φυσικά να έχεις πολλές "δικές σου" ιδέες. Αυτός είναι ο πλανήτης της ελεύθερης βούλησης και της ελευθερίας λόγου. Θα το δεις, όταν θα γράφεις ό,τι θέλεις στο διαδίκτυο και πολλοί μάλιστα θα σου κάνουν like. Αρκεί να μην ξεφεύγεις από τα επιτρεπτά όρια. Αν το κάνεις, θα σε περιγελούν και θα σε αποφεύγουν. Θα διαπιστώσεις και μόνος σου ότι ο μιμητισμός είναι ο καλύτερος τρόπος να γίνεσαι αποδεκτός και να πετυχαίνεις στη ζωή. Κάνε ό,τι και οι άλλοι και θα είσαι μια χαρά.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">
Μην τρομάζεις με όλα αυτά τα παράξενα που σου λέμε τώρα, θα δεις ότι θα σου φανούν εντελώς φυσιολογικά όταν θα έρθει η ώρα να τα ζήσεις. Και ούτε που θα αναρωτηθείς ποτέ αν ήταν σωστά. Ούτως ή άλλως, τι θα μπορούσες να κάνεις; Έτσι γίνονται τα πράγματα εδώ! Κλείσε τώρα τα ματάκια σου και κοιμήσου μωράκι μου... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">
Σου ευχόμαστε μια ευχάριστη διαμονή!</span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-81762206817370687152013-04-14T05:06:00.001-07:002013-04-14T05:06:46.201-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh20k-Gxr6W_ZTtMwZwblNGMeA_aD0pJWfd4Js4W11d-ROi0OZWpJeyGe1OBAnb8aVU351i_rg8rojvvc9H9gTiFNvSQ7u4NW_CAkDOm8BcdgjYkmJPzlaSnhzF6sQLic1ljtCTh8bNmD6e/s1600/fantasy-girl-wallpaper.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh20k-Gxr6W_ZTtMwZwblNGMeA_aD0pJWfd4Js4W11d-ROi0OZWpJeyGe1OBAnb8aVU351i_rg8rojvvc9H9gTiFNvSQ7u4NW_CAkDOm8BcdgjYkmJPzlaSnhzF6sQLic1ljtCTh8bNmD6e/s320/fantasy-girl-wallpaper.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: xx-small;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><span style="font-size: x-large;">ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ</span></b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif;"><b><span style="font-size: x-large;">Μια αυτοδημιούργητη φυλακή</span></b></span></div>
<br /><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Όταν εμφανίζεται μπροστά μας κάτι που δε συμφωνεί με τις πεποιθήσεις μας, πόσοι από εμάς έχουμε την τόλμη να το δούμε; </span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πόσοι από εμάς θα κάνουμε χώρο στο νου μας για να το φιλοξενήσουμε κι αυτό, έστω προσωρινά μέχρι να το αξιολογήσουμε; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Φυσικά, όλοι εμείς! Μόνο "οι άλλοι" δεν το κάνουν, σωστά; (Συχνά μας διαφεύγει το ανόητα απλό γεγονός πως, για τους άλλους, εμείς είμαστε "οι άλλοι") </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Εδώ υπεισέρχεται και ο μηχανισμός της "λογικής εξήγησης". Πάντα μπορούμε να βρούμε μια "λογική εξήγηση" για να απορρίψουμε το "άβολο" δεδομένο ή να το ερμηνεύσουμε έτσι ώστε να μην αναιρεί τα δικά μας. Είμαστε αριστοτέχνες σ' αυτό! (Χρησιμοποιώ Α' πληθυντικό πρόσωπο, ως όφειλα σ' ένα κείμενο που μιλάει για "εμάς" ως "τους άλλους". Ομολογώ ότι πονάει...)</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένα δεδομένο μπορεί να είναι άβολο για πολλούς λόγους, αλλά το συνηθέστερο είδος άβολου δεδομένου είναι εκείνο που, αν ίσχυε, θα ανέτρεπε μια βασική μας πεποίθηση, άρα θα είχαμε άδικο. Πολύ επώδυνο... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το φαινόμενο είναι πιο εμφανές στους οπαδούς κάποιου πολιτικού κόμματος ή θρησκείας. Αν έχεις τη φιλοδοξία να κάνεις ένα τέτοιο άτομο να φιλοξενήσει κάποιο άβολο δεδομένο, θα απογοητευτείς. Είναι μάταιο. Προσέξατε κάτι, όμως; Είπα "πιο εμφανές", όχι "πιο συχνό" ή "πιο συνηθισμένο". Είναι μόνο πιο εμφανές, επειδή σ' αυτά τα δύο θέματα υπάρχουν τρανταχτά στοιχεία και αποδείξεις. Η ίδια εμμονή παρατηρείται και στη στάση μας απέναντι στα μεγάλα φιλοσοφικά ερωτήματα, απλά δε φαίνεται, κι εξάλλου δε μας απασχολεί τόσο στο πλαίσιο της καθημερινότητας.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δεν είναι όμως σωστό να κρίνουμε κάποιον από τις πεποιθήσεις του. Σωστές (ίδιες με τις δικές μας) ή λάθος (διαφορετικές από τις δικές μας), δεν έχει τόση σημασία. Το μόνο που έχει σημασία είναι αν μπορεί να τις εξετάσει υπό το φως νέων δεδομένων, αν μπορεί να φιλοξενήσει νέα δεδομένα, αν μπορεί να αναθεωρεί απόψεις. Ανόητος δεν είναι απαραίτητα εκείνος που παίρνει λάθος δρόμο, αλλά σίγουρα είναι εκείνος που δεν μπορεί να αλλάξει κατεύθυνση, ακόμη και όταν προφανώς οδεύει σε αδιέξοδο. Ο καθένας μας μπορεί να σφάλλει (όσο φρικτή και αν είναι αυτή η σκέψη όταν αφορά εμάς!) </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η παντελής απουσία καθοδήγησης είναι ανέφικτη. Και θα ακούσουμε, και θα διαβάσουμε, και θα επιλέξουμε ή θα διαμορφώσουμε απόψεις με βάση τις πληροφορίες που διαθέτουμε. Το θέμα, όμως, είναι το εξής: Είτε ακολουθήσαμε κάποιο δάσκαλο είτε είπαμε πως κάθε διδασκαλία είναι παγίδα, καταφέραμε να μην κάνουμε την άποψή μας παγιωμένη πεποίθηση; ΟΠΟΙΑ και αν είναι αυτή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Δε θεωρώ τίποτα απόλυτο, και όσο και αν είμαι κατά των διδασκαλιών και των κατηχήσεων, θα παραδεχόμουν κάποιον ως φωτισμένο δάσκαλο ή πνευματικό οδηγό, αν κατάφερνε να μη γίνει η διδασκαλία του πεποιθήσεις και να μη θεωρηθεί αυθεντία από όσους τον δέχονται.</div>
</span></div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-77146024147750227162013-03-25T08:04:00.001-07:002013-03-25T08:21:35.131-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEictzLq8FUBXi_ak5BLMg3TioUIFm0VyA1WkRBApRNUHYUaPtHHmbWvQU6p1ZIQy2qvEA91TPHXgurkMqHAIU6rn9X1setmZPmkXng9oZiaCYoPrP7a6EHIncFHoOSuGCxbMudG3DRlyzWd/s1600/flammarion21.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="234" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEictzLq8FUBXi_ak5BLMg3TioUIFm0VyA1WkRBApRNUHYUaPtHHmbWvQU6p1ZIQy2qvEA91TPHXgurkMqHAIU6rn9X1setmZPmkXng9oZiaCYoPrP7a6EHIncFHoOSuGCxbMudG3DRlyzWd/s320/flammarion21.jpg" width="320" /></a></div>
<b style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: xx-large;">ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΔΑΣΟΣ</b></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Αν βλέπεις μόνο το δέντρο, χάνεις το δάσος.<br />Μα αν βλέπεις μόνο το δάσος, χάνεις το δέντρο.<br />Αν σκέφτεσαι μόνο το μέλλον, χάνεις τη στιγμή<br />Μα αν μόνο ζεις τη στιγμή, χάνεις το μέλλον.<br /><br />Όταν τα μάτια συνηθίζουν να βλέπουν κοντά, αδρανεί η μακρινή όραση, και αντίστροφα. <br />Το ίδιο και ο νους, κι αυτός συνηθίζει. Και αδρανεί σε σχέση μ' αυτά με τα οποία δεν ασχολείται.<br /><br />Αυτό είναι ένα σύμπαν συνήθειας. <br /><br />Η συνήθεια οδηγεί σε προσκόλληση, και κάθε προσκόλληση συνεπάγεται απώλειες - απώλειες σε όραση, σκέψη, κατανόηση, αισθήματα, ζωή. <br /><br /><b><i>"Σε βαθύ σκοτάδι πέφτουν εκείνοι που αφιερώνονται μόνο στο μη εκδηλωμένο (αόρατο πνευματικό κόσμο), και σε πιο βαθύ σκοτάδι ακόμη εκείνοι που αφιερώνονται στο εκδηλωμένο και μόνο (φυσικό κόσμο). <br /><br />Από τη λατρεία του εκδηλωμένου πετυχαίνουμε ένα πράγμα, από τη λατρεία του ανεκδήλωτου πετυχαίνουμε κάτι άλλο"</i></b> <i>- Isha Upanishad </i><br /><br />Αν μιλάς μόνο χωρίς να ακούς </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">ή αν ακούς μόνο χωρίς να μιλάς, </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">αν σκέφτεσαι μόνο, χωρίς να ενεργείς </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">ή αν ενεργείς χωρίς να σκέφτεσαι, </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">αν το μυαλό δε μάθεις να σωπαίνει πότε πότε </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">τότε έχεις προσκολληθεί σε μία πλευρά. </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /><br />Το μακριά και το κοντά, </span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">το πριν και το μετά, </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">το πάνω και το κάτω, </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">το μέσα και το έξω </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">έχουν τη σημασία τους </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">και μένοντας στη μία πλευρά </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">χάνουμε την άλλη. </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /><br />Ο Νόμος της Αδράνειας μάς λέει πως ένα σώμα διατηρεί την ίδια κινητική κατάσταση στην οποία βρίσκεται, αν δεν επιδράσει επάνω του μια εξωτερική δύναμη. <br /><br />Η συνήθεια είναι όπως η αδράνεια. </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Η εξωτερική δύναμη που θα την αλλάξει είμαστε εμείς οι ίδιοι. </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /><br />Γι' αυτό δεν πρέπει να ξεχνάμε να κάνουμε στάσεις πότε πότε.</span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Στάση από τη δράση ή την αδράνεια, </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">στάση από τη σκέψη ή τη μη σκέψη,</span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">στάση από το υλικό ή το πνευματικό, </span><br />
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">το φυσικό ή το μεταφυσικό. </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /><br />Όσο και αν ο ενθουσιασμός μας για ένα καινούριο δέντρο δε μας αφήνει να ξεκολλήσουμε το βλέμμα μας από πάνω του, μ</span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">ια ματιά στο δάσος θα μας τροφοδοτήσει με νέα έμπνευση, </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">ενώ η προσκόλληση θα εξαντλήσει τελικά την ενέργειά μας. </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /><br />Και όσο ατενίζουμε το δάσος, δεν πρέπει να </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">ξεχνάμε να περιεργαζόμαστε τα δέντρα, τα λουλούδια, τις πεταλούδες. </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /><br />Η μια πλευρά ή η άλλη μόνο </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">είναι σκοτάδι. </span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Και οι δυο μαζί είναι Φως</span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">ή, όπως έλεγαν οι αρχαίοι, "Μέτρον άριστον".</span></div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-81399623733491903312013-01-16T03:30:00.002-08:002021-04-19T09:38:42.518-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw_frvRfxQ-E6Der9r80L_7N42AIGjTxeZrglidXVKmvVDNEmZxT00yPTySAOU20_HIonicsAwGm1UMFujA9DzGG4oaeJyCAii0xUzndORn4ORYnF5Ut5KtTLqSipZwrgEESI1W0FMpI8k/s1600/weird+photo+with+blindfolded+naked+woman.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="233" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw_frvRfxQ-E6Der9r80L_7N42AIGjTxeZrglidXVKmvVDNEmZxT00yPTySAOU20_HIonicsAwGm1UMFujA9DzGG4oaeJyCAii0xUzndORn4ORYnF5Ut5KtTLqSipZwrgEESI1W0FMpI8k/s320/weird+photo+with+blindfolded+naked+woman.jpg" width="320" /></a></div>
<div>
<br /></div>
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="color: #f6b26b; font-size: x-large;"></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="color: #f6b26b; font-size: x-large;"><b>ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΜΕ; </b></span></div>
<span face="Trebuchet MS, sans-serif" style="color: #f6b26b; font-size: x-large;">
</span>
<div>
<div style="text-align: center;">
<b style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: xx-large;"><span style="color: #f6b26b;">(μια προσωπική ιστορία) </span></b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span>Τ</span>ην αλήθεια δεν αρκεί να σου τη δείξει κάποιος άλλος για να τη δεις. Αυτό μάλλον όλοι μας, λίγο πολύ, το έχουμε διαπιστώσει. Καταντάει τετριμμένο. Προσωπικά, είχα την ατυχία ή την τύχη να το διαπιστώσω από πρώτο χέρι, να ζήσω με ανθρώπους που δεν έβλεπαν αυτό που έβλεπαν, με αποτέλεσμα να έχουν συμμαχήσει (εν αγνοία τους;) με τον εχθρό. Την ιστορία που ακολουθεί την κράτησα πολύ καιρό για τον εαυτό μου... είναι η ιστορία μου σε μια από τις ανώτερες οργανώσεις της Σαηεντολογίας. </span></div>
<span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span></span><br />
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div>
<span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span>
</span>
</span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana; font-size: medium;">Η οργάνωση ήταν μια αρκετά κλειστή ομάδα, χωρίς ιδιαίτερη επαφή με τον έξω κόσμο. Ο ιδρυτής της, που είχε πεθάνει περίπου 15 χρόνια πιο πριν, είχε τοποθετήσει πολλές ασφαλιστικές δικλείδες ώστε να μην εκτραπεί η οργάνωση από τους αρχικούς σκοπούς της. Αν κάτι ήταν αδιαπραγμάτευτο και αυτονόητο, ήταν ότι εφαρμόζουμε αυτά που έχει πει και γράψει ο ιδρυτής. Εξάλλου, γι' αυτό βρισκόμασταν εκεί. Αυτά γνωρίζαμε και αυτά συμφωνήσαμε να κάνουμε όταν υπογράψαμε το συμβόλαιό μας. Και το κυριότερο, ήταν γνώση που είχε φέρει αποτελέσματα στη ζωή μας, γι' αυτό και πήραμε κάποια στιγμή την απόφαση να αφιερωθούμε στο σκοπό να βοηθήσουμε και άλλους να έχουν τα ίδια οφέλη. Πολύ σύντομα, όμως, διαπίστωσα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά. Άλλα έπρεπε να κάνουμε, και άλλα κάναμε. Αυτό ήταν εύκολο να το δω, αφενός γιατί ήμουν αρκετά ψηλά στην ιεραρχία και αφετέρου όλα όσα έπρεπε να κάνουμε ήταν καταγεγραμμένα με λεπτομέρεια σε πολλά βιβλία και έγγραφα. </span></div>
<span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><span>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σε σχέση με τις αρμοδιότητές μου, συγκεκριμένα, μου ζητήθηκε να κάνω εντελώς διαφορετικά πράγματα από τα προβλεπόμενα. Αν επρόκειτο για βελτίωση του τρόπου λειτουργίας, θα ήταν απόλυτα θεμιτό. Αντιθέτως, όμως, είχαν προστεθεί τόσα περιττά βήματα στη δουλειά μου, που ήταν αδύνατον να ολοκληρωθεί. Η μόνη εξήγηση που μπορούσα να δώσω ήταν ότι προστέθηκαν εκ του πονηρού, γιατί δεν είχαν κανένα άλλο νόημα. Στέλνοντας μηνύματα και αναφορές στους ανωτέρους μου, δεν άργησα να καταλάβω ότι το πρόβλημα προερχόταν από την κορυφή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν έγραψα στο ανώτατο κλιμάκιο, η απάντηση που έλαβα δε μου άφησε καμία αμφιβολία πως η οργάνωση είχε διαβρωθεί από άτομα που είχαν καταφέρει να διεισδύσουν στα ανώτατα αξιώματα. Υπήρχε όμως και ένα άλλο πρόβλημα, ακόμη σοβαρότερο. Κανένας άλλος δεν έβλεπε τι συνέβαινε. Οι μόνοι άνθρωποι με τους οποίους μπορούσα να μιλήσω ανοιχτά και να με καταλάβουν ήταν δύο άλλοι Έλληνες (επρόκειτο για διεθνή οργάνωση με μέλη διαφόρων εθνικοτήτων). Οι τρεις μας, λοιπόν, με όλη την απαραίτητη μυστικότητα, αρχίσαμε να συλλέγουμε περισσότερα στοιχεία και να ερευνούμε τις πιθανότητες να αλλάξουμε την κατάσταση από μέσα. Αυτό όμως ήταν αδύνατον. Οι εντολές ξεκινούσαν από την κορυφή και κανείς από τους κατώτερους δεν είχε το θάρρος έστω να τις αμφισβητήσει, με βάση την καθιερωμένη διαδικασία. Έβλεπα με απορία όλα αυτά τα άτομα να πιστεύουν ότι έκαναν το σωστό επειδή ακολουθούσαν τις εντολές που τους έδωσαν, ενώ στην πραγματικότητα διέπρατταν μια συνεχιζόμενη προδοσία. Κανείς τους δεν είχε υπογράψει να είναι υπάκουος, δεν ήταν αυτό το νόημα. Ποιος ξέρει, ίσως έβλεπαν κάτι λάθος, όμως νόμιζαν πως αν τους έδιωχναν από εκεί θα έχαναν το εισιτήριο για τον παράδεισο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το διάστημα 1998-2000 η κατάσταση επιδεινώθηκε ραγδαία. Νέα προγράμματα άρχισαν να εκδίδονται, που παραβίαζαν ακόμη περισσότερο τη φιλοσοφία και το πνεύμα της οργάνωσης. Οι συνθήκες διαβίωσης έγιναν πολύ δύσκολες, ίσως για να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι οι απαιτήσεις για πειθαρχία και συμμόρφωση ολοένα μεγάλωναν. Βλέποντας ότι οι προσπάθειές μας δεν οδηγούσαν πουθενά, οι δυο άλλοι Έλληνες κι εγώ αποφασίσαμε να φύγουμε. Ένα βράδυ, μετά τη δουλειά στην οργάνωση, απομακρυνθήκαμε διακριτικά, για να μη δώσουμε στόχο στο φρουρό του κτιρίου, και περάσαμε από τη Δανία, όπου βρισκόμασταν, στη γειτονική Σουηδία. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τότε νόμιζα πως είχα "αποδράσει", σύντομα όμως άρχισα να διαπιστώνω ότι αυτά που είχα ζήσει εκεί ήταν μια μικρογραφία των τεκταινόμενων στον πλανήτη. Όμως, στο μικρόκοσμο της οργάνωσης ήταν πιο εύκολο να διακρίνω τα σημάδια, και μάλιστα από πρώτο χέρι. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Γιατί οι υπόλοιποι δεν το έβλεπαν; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αυτό ήταν για μένα ένα μεγάλο και ενοχλητικό μυστήριο. Τόσο ενοχλητικό, που το είχα βγάλει από το νου μου για πολλά χρόνια. Μα διαπίστωσα εν καιρώ πως το πρόβλημα δεν το είχαν μόνο εκείνα τα άτομα. Πόσοι άνθρωποι γύρω μας δεν υπηρετούν τον εχθρό τους; Πόσοι δεν προσκυνούν τους επίδοξους υποδουλωτές τους; Δεν μπορείς να κάνεις μεγαλύτερο κακό σ' έναν άνθρωπο από το να εξαλείψεις την ικανότητά του να αμφισβητεί και να αμφιβάλλει. Αυτό που πέτυχαν οι θρησκείες, στο βαθμό που το πέτυχαν. Αυτό που προσπαθεί να πετύχει κάθε επίδοξος υποδουλωτής, μέσα από τη διαμόρφωση μιας ψευδούς "κοινής γνώμης". </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν χαθεί η κριτική ικανότητα, χάνεται μαζί της η ικανότητα για σκέψη και παρατήρηση. Και αυτό που βλέπεις δεν είναι πια αυτό που βλέπεις. Ειδικά όταν υπάρχει και ο παράγοντας του προσωπικού συμφέροντος ή ο παράγοντας του φόβου, που επίσης θολώνουν την ορθή κρίση και χρησιμοποιούνται για την κατεύθυνση της σκέψης (π.χ. "σωτηρία" στην περίπτωση των θρησκειών, και πάλι "σωτηρία" στην περίπτωση του σύγχρονου ελληνικού πολιτικού σκηνικού). </div>
</span><span><div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Σήμερα, πιο νηφάλια και λιγότερο ενοχλημένη, μπορώ να καταλάβω σ' ένα βαθμό γιατί δεν το έβλεπαν. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>1.</b> Η αλλοίωση συνέβαινε αργά, έτσι ώστε τα άτομα να τη συνηθίζουν. Δε συνέβη από τη μια μέρα στην άλλη. Κατά κάποιον τρόπο, η ιδέα της απόκλισης από τον αρχικά συμφωνημένο τρόπο δράσης είχε περάσει στη συνείδησή τους, σε σημείο που να μην τους ξενίζει πια, ακόμη και όταν έγινε κατάφωρη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>2.</b> Έπειτα, το κακό χρειάζεται δύναμη για να το αντικρίσεις. Είναι πολύ πιο εύκολο να δεχτείς τα προσωπεία του για αληθινά. Ο λύκος που μεταμφιέστηκε σε πρόβατο φέρει ακόμη ενδείξεις ότι είναι λύκος. Τα πρόβατα τις βλέπουν, όμως τις αγνοούν ή επινοούν εξηγήσεις για να δικαιολογήσουν τα κοφτερά δόντια ή τα γαμψά νύχια του. Τους συμφέρει να είναι πρόβατο, είναι πολύ πιο βολικό, πιο αντιμετωπίσιμο... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>3. </b>Τέλος, δεν μπορείς να γράψεις πάνω σε κάτι ήδη γραμμένο. Για να αλλάξεις δεδομένα, θα πρέπει να σβήσεις τα προηγούμενα, και αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο. Οι άνθρωποι ταυτίζονται με τα δεδομένα τους, ταυτίζονται με τις απόψεις τους, φοβούνται πως αν αποδειχτεί πως είχαν άδικο θα χάσουν τον ίδιο τους τον εαυτό, κι έτσι εμμένουν παράλογα στις απόψεις τους, επιμένουν, εντελώς παράλογα, ότι αυτό που βλέπουν δεν είναι αυτό που βλέπουν.</div>
</span></span><span><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">
Φυσικά, δεν ήμουν ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία που κατάλαβε τι συνέβαινε. Πολλοί πριν από μένα και πολλοί ακόμη στα χρόνια που ακολούθησαν είδαν αυτό που έβλεπα κι εγώ. Εκατοντάδες άτομα αποστασιοποιήθηκαν και αποχώρησαν, και αρκετά απ' αυτά έχουν επιδοθεί σ' έναν αγώνα να δείξουν την αλήθεια στους υπόλοιπους. Οι μαρτυρίες και οι αποδείξεις εκ στόματος ανώτατων στελεχών που κάποτε υπηρετούσαν αυτή τη διαβρωμένη ηγεσία, ωστόσο, δε φαίνεται και πάλι να επαρκούν για να ανοίξουν τα μάτια εκείνων που εθελοτυφλούν. Γιατί, τελικά, δεν είναι καθόλου εύκολη υπόθεση να βλέπεις αυτό που βλέπεις. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: verdana; font-size: medium;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: verdana; font-size: medium;">
Μπορεί κάποιος να ξεκλειδώσει το κελί μιας φυλακής και να ελευθερώσει το σώμα ενός φυλακισμένου, όμως το ελεύθερο πνεύμα δε χαρίζεται. Κανείς δεν κρατάει το κλειδί που ξεκλειδώνει το κλουβί της ψυχής, αφού κανείς δεν μπορεί να χαρίσει υπευθυνότητα, ηθική, επίγνωση. Βέβαια, αν τα μάτια κάποιων είναι κλειστά, ποτέ δεν τους τα έχει κλείσει κάποιος άλλος. Ίσως τους έπεισε αριστοτεχνικά να το κάνουν, μόνοι τους όμως πήραν την απόφαση να τα κλείσουν. Και μόνο οι ίδιοι, με τη δική τους βούληση, θα μπορούσαν να τα ανοίξουν και πάλι. </span></div>
</span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-667880659646013142012-12-14T08:11:00.000-08:002014-05-31T15:54:16.565-07:00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0gvcd3LGu5mCjVn5UeJ8-n4Y3WqcuVMPBiBJachmOWMseg9O380moTflYtXV_fqKHJH-2yyE11Mp0knfwMDR1D4tKIsy2q-24rGRge_INfhjdH6TLhNCS9nsdcLKXzFs3kGcvErNLViH0/s1600/img-thing+(1).jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0gvcd3LGu5mCjVn5UeJ8-n4Y3WqcuVMPBiBJachmOWMseg9O380moTflYtXV_fqKHJH-2yyE11Mp0knfwMDR1D4tKIsy2q-24rGRge_INfhjdH6TLhNCS9nsdcLKXzFs3kGcvErNLViH0/s1600/img-thing+(1).jpg" /></a></div>
<b><span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: xx-small;"><br /></span></b>
<b><span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-large;">ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ</span></b></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ρούφηξε μια γουλιά καφέ και κοίταξε </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">ασυναίσθητα</span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">έξω από το παράθυρο. Τα απλωμένα ρούχα στην ταράτσα απέναντι ανέμιζαν στο φύσημα του αέρα, όλα τα σπίτια ήταν κανονικά στη θέση τους, ο ουρανός είχε το συνηθισμένο του χρώμα... Η θρυλική ημερομηνία είχε έρθει, αλλά όχι και το τέλος του κόσμου, φυσικά. Η Αμέλια γέλασε με τη σκέψη πως κάποιοι άνθρωποι είχαν πιστέψει στα σοβαρά μια τέτοια ανοησία. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Έκανε να ακουμπήσει την κούπα του καφέ στο τραπέζι, όταν, εντελώς απροσδόκητα, το τραπέζι χάθηκε. Και μαζί μ' αυτό τα πάντα. Σαν κάποιος να έσβησε το σύμπαν. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μεμιάς βρέθηκε παντού σε ένα απέραντο πουθενά. Όπως και όλοι οι άλλοι. Κατά κάποιον τρόπο ήταν μέρος τους, κι εκείνοι δικό της μέρος. Μα δεν ήταν κάτι πρωτόγνωρο, ήταν μια αίσθηση πολύ, πολύ γνωστή...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Το σύμπαν που μόλις είχε εγκαταλείψει ήταν τώρα παγωμένο μέσα σε μια οθόνη. Όχι κυριολεκτικά σε μια οθόνη, αλλά στην έννοια μιας οθόνης. Και υπήρχε μόνο ως έννοια. Όπως και οτιδήποτε άλλο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Τελείωσε και αυτό το παιχνίδι", κατάφερε να πει τελικά αφού συνήλθε από την ξαφνική μετάβαση, αν και δεν το είπε με λέξεις. Όλοι όμως την κατάλαβαν, αφού όλοι μέρος της ήταν... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Κόπηκε πάνω στο καλύτερο", διαμαρτυρήθηκε ένα άλλο ον. "Χρόνια περίμενα αυτή τη στιγμή και... " </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Έλα, δεν έχει σημασία", του είπε εκείνη, συνοδεύοντας τα άηχα λόγια της με την έννοια ενός φιλικού χτυπήματος στην πλάτη. "Ένα παιχνίδι ήταν μόνο. Κι εδώ που τα λέμε, η ζωή στη Γη είχε παραγίνει περίεργη. Καλύτερα που τέλειωσε". </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Γιατί η ζωή στον Αρουμπάν ήταν καλύτερη; Τουλάχιστον στη Γη είχατε κάποια ελευθερία", είπε κάποιος άλλος. Εκατομμύρια άλλες φωνές ενώθηκαν με τη δική του για να διαμαρτυρηθούν για τους δικούς τους πλανήτες. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Ηρεμήστε, το ξέραμε πως θα ήταν έτσι όταν δεχτήκαμε να παίξουμε", είπε κάποιο ον από τη Γη. Ήταν έτσι σχεδιασμένο το παιχνίδι του φυσικού σύμπαντος, ώστε να μην μπορείς να το τερματίσεις ποτέ. Πέρα από όλες τις άλλες εμφυτευμένες ιδέες, την επιβεβλημένη λήθη και όλα αυτά, υπήρχε μια βασική εμφύτευση που ρύθμιζε και διαιώνιζε όλες τις άλλες, κάνοντας την απελευθέρωση από το παιχνίδι αδύνατη - η ανάγκη για μονοσήμαντη αλήθεια. Γι' αυτό και ορίστηκε εξαρχής μια παράμετρος τέλους χρόνου, διαφορετικά το παιχνίδι δε θα τελείωνε ποτέ". </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Λοιπόν, ξέρεις κάτι;", πετάχτηκε ένας άλλος Γήινος. Ήμουν φιλόσοφος κάποτε, και είχα συλλάβει την ιδέα ότι η αλήθεια δεν είναι μονοσήμαντη, αλλά βλέπεις, ακόμη και αυτή η σκέψη είναι μια μονοσήμαντη αλήθεια και με μπέρδευε. Μου φαίνεται αστείο τώρα..." </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Ωχ, τι πάθατε με τις φιλοσοφίες; Δεν είμαστε στη Γη πια. Αυτό που ξέρω είναι ότι δεν αντέχω να υπάρχω μόνο εγώ. Τόση ώρα μιλάω στην ουσία μόνη μου! Το σιχαίνομαι αυτό" είπε η κάποτε Αμέλια. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Εντάξει, είναι αφόρητο... Εξάλλου, αυτός ήταν ο λόγος που επινοήσαμε τα παιχνίδια - για να υπάρχει ατομικότητα. Τι νόημα έχει ένα φιλί όταν το δίνεις εσύ στον εαυτό σου; Πώς να απολαύσεις την απαλή γούνα της γάτας στην αγκαλιά σου όταν είσαι η γάτα; Στη Γη κάποιοι μιλούσαν γι' αυτή την κατάσταση ενότητας. Τι ειρωνικό! Αυτή είναι η κατάσταση από την οποία πάντα προσπαθούσαμε να ξεφύγουμε, όχι να τη φτάσουμε!", πρόσθεσε ο κάποτε Γήινος. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η κάποτε Αμέλια είχε κιόλας βαρεθεί. "Πού λέτε να πάμε τώρα; Εκείνο εκεί το σύμπαν φαίνεται πολύ ενδιαφέρον... Ας ρωτήσουμε τους διαχειριστές να μας διαφωτίσουν". </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Να με συγχωρείτε, αλλά εγώ λέω να μείνω λίγο εκτός... Να απολαύσω την απόλυτη ελευθερία μου", είπε κάποιο άλλο ον, αλλά αμέσως μαζεύτηκε διαπιστώνοντας ότι όλοι τον κοιτούσαν περίεργα... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">"Θα αστειεύεσαι, βέβαια! Ποιος χρειάζεται την απόλυτη ελευθερία; Εγώ δεν κάθομαι λεπτό εδώ πέρα", είπε η κάποτε Αμέλια και βούτηξε μαζί με μερικά εκατομμύρια άλλους - που δεν ήταν άλλοι, μα θα ήταν στη νέα της ζωή- σ' ένα σύμπαν όπου όλα συνέβαιναν σε τρεις εκδοχές, με δυνατότητα επιλογής και εύκολη μετάβαση από τη μια εκδοχή στην άλλη. Και ήταν τόσο ανυπόμονη, που δε φρόντισε καν να ενημερωθεί γι' αυτό το καινούριο παιχνίδι από τους σχεδιαστές του. Στο κάτω κάτω, αυτή ήταν και οι σχεδιαστές. Δεν υπήρχε τίποτα να μάθει, μα υπήρχαν τόσα που θα μπορούσε να ξεχάσει...</span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-60891497779991499812012-10-24T23:39:00.001-07:002012-10-25T00:02:42.815-07:00Η επιστροφή<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiLsI2-xEDHtDK9Qo7XXF_Qlq7KM9AFKY-adxdPGxl-6XsTnjLuwRG3PNebrgIkm4ZWYPHEnfOJ0EVlryg01WRJHEslrM3zB6LSNs1VZX2XyxfW11kDTfLIZPBjJdGLzHgItXbjrefSWYn/s1600/FIGHTING+DRAGONS+Wallpaper__yvt2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiLsI2-xEDHtDK9Qo7XXF_Qlq7KM9AFKY-adxdPGxl-6XsTnjLuwRG3PNebrgIkm4ZWYPHEnfOJ0EVlryg01WRJHEslrM3zB6LSNs1VZX2XyxfW11kDTfLIZPBjJdGLzHgItXbjrefSWYn/s320/FIGHTING+DRAGONS+Wallpaper__yvt2.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-large;"><b>Η ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μη σας ξεγελά το εύθραυστο παρουσιαστικό μου</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">είμαι ακόμη ο τρομερός άγγελος </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">το ανυπότακτο πνεύμα</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">ο αποστάτης.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Να συμμορφωθώ μην περιμένετε </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">με τους αξιολύπητους κανόνες</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">που τόσο δουλικά ακολουθείτε</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">έμεινα μακριά απ' όλα αυτά τόσον καιρό</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">που μου έγινε συνήθεια.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Φυλαχτείτε από τις αστραπές στα μάτια μου</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">μπορούν να θρυμματίσουν τον ψεύτικο κόσμο σας </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">σαν λεπτό γυαλί.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η δυσπιστία σας με διασκεδάζει</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">σε αντίθεση με τους ξεπεσμένους θεούς σας, βλέπετε,</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">εγώ αδιαφορώ για την πίστη και την αφοσίωσή σας.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Σας έφερα αυτό το μήνυμα και παλιότερα</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">τότε που το σκοτάδι πλανιόταν βαρύ</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">πάνω από τον κόσμο που γνωρίσατε</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">ως το δημιούργημα κάποιου άλλου.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πολέμησα για την απελευθέρωσή σας</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">όταν το φως μέσα σας </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">είχε λιγοστέψει τόσο που πιστέψατε </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">πως είστε καμωμένοι από λάσπη.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η ψυχή μου ποτέ δεν αναπαύθηκε</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">στο νεκροκρέβατο που προσεχτικά σχεδιάστηκε</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">να με κρατήσει ακίνδυνο για πάντα.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Και να, βρίσκομαι εδώ ανάμεσά σας</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">απ' τους νεκρούς έχω αναστηθεί</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">μα άλλες μάχες δε θα δώσω πια για εσάς.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Από εμένα δεν είστε λιγότερο θεοί</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">μη με προσκυνάτε</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">μην προσκυνάτε κανέναν</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">γενηθήτω Φως!</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<iframe allowfullscreen="" frameborder="0" height="250" src="http://www.youtube.com/embed/KdCbQzY8LjQ?fs=1" style="text-align: left;" width="400"></iframe></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-1100298099733503232012-10-24T10:30:00.000-07:002014-10-19T10:58:35.580-07:00The Return<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXGKEDhVbNV0CYEZoNI7eUn7Eho_0nGIVeStViXD9Y4sLvjjxbTpz21bW2-ds_W6bSO0-uzlATzst5GdJc3h-cjRjGMbKtWJSsdbgQMi3LnfEhHctXDkYZVNdgrC9q2f2oEIJy05OKny1p/s1600/FIGHTING+DRAGONS+Wallpaper__yvt2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXGKEDhVbNV0CYEZoNI7eUn7Eho_0nGIVeStViXD9Y4sLvjjxbTpz21bW2-ds_W6bSO0-uzlATzst5GdJc3h-cjRjGMbKtWJSsdbgQMi3LnfEhHctXDkYZVNdgrC9q2f2oEIJy05OKny1p/s320/FIGHTING+DRAGONS+Wallpaper__yvt2.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: xx-large;">THE RETURN</b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="text-align: start;"><span style="font-size: x-large;">L</span><span style="font-size: large;">et not my flimsy look deceive you</span></span><span style="font-size: large;"><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">I'm still the dreadful angel</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">the rebellious spirit</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">the outlaw.</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">Expect me not to conform with the pitiful rules</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">you so slavishly follow</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">I've been detached too long</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">to break the habit.</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">Beware the lightning of my eyes</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">for it can shatter your fake world</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">like thin glass.</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">Your disbelief brings a smile on my face</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">cause I, unlike your degraded gods</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">need not your faith or devotion.</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">I've brought you this message before</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">when darkness was looming heavy</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">over the world you've known</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">as another's creation.</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">I've fought for your freedom</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">when the light within you so faded</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">you thought yourselves as mud.</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">My soul never rested</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">in the deathbed carefully designed</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">to keep me powerless forever.</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">Behold, here I am among you</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">arisen from the dead</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">but I shall fight for you no more</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">you're no less gods than I.</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">Worship me not</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">worship no one</span><br style="text-align: start;" /><span style="text-align: start;">let there be Light!</span></span></span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-12026511672907891402012-10-20T05:22:00.000-07:002012-10-25T00:04:11.243-07:00Ανώτερος εαυτός<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB4BuD94MIC9aHrSRSry2yTPe3VgWebwP-6mIpPlHmpV-yzG-33scmcNUyeEXMCOMVG8InJ2dycxZJc7VhOyPAxuvAbTzKPw5X5rzYnmD4lO3z8rexPrxh_v3_ZyxfvYasEXDyQgWrS_9Y/s1600/HIGHER+SELF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="239" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhB4BuD94MIC9aHrSRSry2yTPe3VgWebwP-6mIpPlHmpV-yzG-33scmcNUyeEXMCOMVG8InJ2dycxZJc7VhOyPAxuvAbTzKPw5X5rzYnmD4lO3z8rexPrxh_v3_ZyxfvYasEXDyQgWrS_9Y/s320/HIGHER+SELF.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: xx-large;">ΑΝΩΤΕΡΟΣ ΕΑΥΤΟΣ</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-large;">Π</span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">οτέ δε μού άρεσε ιδιαίτερα ο όρος "Ανώτερος Εαυτός". Θεωρούσα ότι προσθέτει ακόμη περισσότερη σύγχυση στο ερώτημα "ποιος είσαι;" Ενώ η απάντηση είναι εξωφρενικά απλή - είσαι εσύ, φυσικά...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Η σύγχυση πρέπει να προέρχεται από την προσπάθεια εντοπισμού του εαυτού μας στο χώρο - σ' ένα χώρο στον οποίο ούτε βρισκόμαστε στ' αλήθεια, ούτε ανήκουμε (ούτε και υπάρχει, αν θέλουμε να ακριβολογούμε).</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Όταν παίζουμε ένα παιχνίδι στον υπολογιστή, όσο και να ταυτιστούμε με το χαρακτήρα στο παιχνίδι, γνωρίζουμε ανά πάσα στιγμή ότι δεν είμαστε μέσα στο παιχνίδι. Βλέπουμε ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΜΑΣ, και όχι με τα μάτια του χαρακτήρα. Ελέγχουμε τις κινήσεις του εξωτερικά, και όχι μέσα από την απεικόνισή του. Και υποθέτω αυτός είναι ο μόνος λόγος που θεωρούμε ότι δεν είμαστε εκείνος.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Σκεφθείτε όμως πώς θα ήταν αν με έναν εξελιγμένο εξοπλισμό εικονικής πραγματικότητας μπορούσαμε να "μπούμε" στο παιχνίδι, δηλαδή αντί να βλέπουμε την οθόνη απέξω να βλέπουμε με τα μάτια ενός από τους χαρακτήρες στο παιχνίδι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Τι θα είχε συμβεί στην πραγματικότητα;</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θα είχαμε αλλάξει χώρο; Όχι.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θα είχε "μετατοπιστεί" η επίγνωσή μας; Ούτε αυτό. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Θα είχε αλλάξει απλώς η οπτική μας γωνία. Τίποτε δε θα είχε αλλάξει σ' εμάς.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Αν όμως ένας σατανικός επιστήμονας κατάφερνε να μάς παγιδεύσει σ' αυτή την εικονική πραγματικότητα, αργά ή γρήγορα θα πιστεύαμε ότι ΕΙΜΑΣΤΕ ο χαρακτήρας στο παιχνίδι - αφού θα βλέπαμε με τα μάτια του. Εντοπίζουμε τον Εαυτό μας στο σημείο από το οποίο βλέπουμε!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Κι όμως, ο χαρακτήρας στο παιχνίδι δε θα ήταν τίποτε περισσότερο από μια ψηφιακή απεικόνιση. Κάτι σαν το φυσικό μας σώμα, δηλαδή... Κι έτσι παγιδευμένοι μέσα στην εικονική πραγματικότητα, έχοντας χάσει την αρχική οπτική γωνία μας, πιθανόν να μην ανακαλύπταμε ποτέ την αλήθεια. Ίσως να καταλήγαμε κάποια στιγμή στην ιδέα του Ανώτερου Εαυτού - αυτού που είναι έξω από την οθόνη. Μα ούτε κι εμείς θα ήμασταν μέσα στην οθόνη. Απλά έτσι θα πιστεύαμε. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Απλά έτσι πιστεύουμε.</span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-76480973524960382252012-10-20T05:14:00.000-07:002014-10-19T10:57:29.270-07:00Higher Self<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0qsfZB8C92A0faP45sq4t1K0wJT33ZCXbBkVYsAwU7BS01Ze1ZldXFcqaiYzOB5iaj4BrpPj0T0fVr4rWF8Zw6piwu4QkNS2dhKPwr2iwkW-ApoSBmssSP8xVhlF-sjSqxpMneWoSaa4Y/s1600/HIGHER+SELF.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0qsfZB8C92A0faP45sq4t1K0wJT33ZCXbBkVYsAwU7BS01Ze1ZldXFcqaiYzOB5iaj4BrpPj0T0fVr4rWF8Zw6piwu4QkNS2dhKPwr2iwkW-ApoSBmssSP8xVhlF-sjSqxpMneWoSaa4Y/s320/HIGHER+SELF.jpg" height="239" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: xx-large;">HIGHER SELF</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">I never really liked the term "Higher Self". It adds even more confusion and complexity to the question "Who am I?". And the answer is stupidly simple - I am me, of course!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Maybe the confusion about who or what we are stems from an effort to locate ourselves in space - we know we are the being located "here", and here is this body, so we are the body or, at least, "inside" the body. Hmm.... Space is a tricky concept. We usually try to understand time and we get all kinds of sophisticated theories about it, but we take space for granted. Because it is so obvious.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">The easiest way to get our mind out of it's usual operating mode is to parallel life to a computer game. This way we can have an exterior viewpoint of life, space, time and our own existence. When we play a computer game, we can identify ourselves with a character in the game, but at any given time we know we are not that identity. We see with our own eyes, not with the character's eyes. We make him move being exterior to him, not inside of his body.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">But let's think of an advanced virtual reality equipment that would allow us to view the game through the eyes of a game's characters - and make his body move as if we occupied it. What would have happened?</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Would we have changed space? No.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Would the origin point of our awareness - our point of existence - have moved? No.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">We would have simply changed our viewpoint. Nothing would have changed with us.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">But if a vicious scientist managed to get us trapped in this virtual reality, we would sooner or later believe that WE ARE the character in the game - you see, we tend to locate ourselves at the point we view from. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">And yet, the character in the game would be nothing more than a digital image. Much like our physical body...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">The example above clarifies that such "location" is nothing more than an idea of position in relation to our surroundings. It is not us - or our awareness point - that move or change. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">All space is virtual. It only exists because of the various parts it supposedly contains - atoms and molecules or bits and bytes, depending on which universe we are talking about.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;"><br /></span></div>
</div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Trapped this way in the virtual reality, having lost our original viewpoint, we might never find out the truth. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif; font-size: large;">Or we might consider the existence of a "Higher Self" - the guy outside the monitor. But we wouldn't be inside the monitor either. We would simply think so. And in our present condition, we simply think so.</span></div>
</div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-61316679021481956432012-10-19T12:00:00.000-07:002014-10-19T10:48:51.434-07:00The Game of Rain and Sunshine<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj2b9Dp3eS4RR-R_YzmlWSWFX4ST9BiULA4Yb-TUCcgvGuGM9OOenXWG8TujnOILxBfWuNBj5VcIFQJS4B5mah48xsisRTSD7WHLc2yRDr25-hCjU-Ihxy6hzi8Zw2SoGYAeoaqKwxI5ug/s1600/Weather_spirit_700_epilogue.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjj2b9Dp3eS4RR-R_YzmlWSWFX4ST9BiULA4Yb-TUCcgvGuGM9OOenXWG8TujnOILxBfWuNBj5VcIFQJS4B5mah48xsisRTSD7WHLc2yRDr25-hCjU-Ihxy6hzi8Zw2SoGYAeoaqKwxI5ug/s320/Weather_spirit_700_epilogue.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-large;">THE GAME OF RAIN AND SUNSHINE</span></b></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: x-large;">O</span><span style="font-family: inherit; font-size: large;">nce again, Elmira and Timor competed with each other in the game of rain and sunshine. But it was in vain. As they were both equally powerful, Elmira wasn't bringing sunshine and Timor wasn't bringing rain. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Dull, frustrating clouds were looming in the sky for too long. The game had become wearisome, insipid. Being more impatient, Elmira tried something she had never done before... She withheld her own power, and she even secretly asked for rain, instead of her favorite sunshine. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Thus, Timor won... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Thus, Elmira lost ... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">"It was about time for this foolish game to come to an end" Elmira thought, rather relieved than disappointed by her defeat. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Ages passed, and Elmira learned to withhold her power more and more.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">So did Timor. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">And a day came when none of them could bring rain or sunshine anymore. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">And a time came when they both forgot that once sunshine and rain were not random occurrences. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: inherit; font-size: large;">Now they were just observing the weather as it changed...</span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-41354386099787116402012-10-19T01:14:00.000-07:002012-10-25T00:05:40.528-07:00Το παχνίδι της βροχής και της λιακάδας<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXhIobj66xcoPvcdTg_71IzZY4BBzRAn4zyDKcntkqNmq7eNMwMlNzUOTfzGm3xxzWpcTqtmrTzBY2k42c-tyEFxpQuakd6AbXjBZY8cKeFnOt449XkGEyfLwOn39aTTclD9XorI7avksG/s1600/Weather_spirit_700_epilogue.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXhIobj66xcoPvcdTg_71IzZY4BBzRAn4zyDKcntkqNmq7eNMwMlNzUOTfzGm3xxzWpcTqtmrTzBY2k42c-tyEFxpQuakd6AbXjBZY8cKeFnOt449XkGEyfLwOn39aTTclD9XorI7avksG/s320/Weather_spirit_700_epilogue.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-size: xx-small;"><b style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><br /></b></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: xx-small;"><b style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"><b style="font-size: xx-large;">ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ </b></b></span></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-large;"><b style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">ΤΗΣ</b><b style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> ΒΡΟΧΗΣ </b><b style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;">ΚΑΙ ΤΗΣ</b><b style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif;"> ΛΙΑΚΑΔΑΣ</b></span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><span style="font-size: x-large;">Η</span> Ελμίρα κι ο Τιμόρ παραβγήκαν για μια ακόμη φορά στο παιχνίδι της βροχής και της λιακάδας. Μα ήταν μάταιο. Καθώς ήταν κι οι δυο εξίσου δυνατοί, ούτε η Ελμίρα έφερνε ήλιο ούτε ο Τιμόρ βροχή. </span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
</span></div>
<div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Η συννεφιά απλωνόταν για πολύ καιρό, μουντή, ανυπόφορη. </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Το παιχνίδι είχε καταντήσει ανιαρό και ανούσιο. Η Ελμίρα, πιο ανυπόμονη, δοκίμασε κάτι που δεν είχε ξανακάνει... Συγκράτησε τη δύναμή της, και μάλιστα ζήτησε κρυφά βροχή, αντί για την αγαπημένη της λιακάδα.</span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">
<div style="text-align: justify;">
Κι έτσι ο Τιμόρ νίκησε... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι έτσι η Ελμίρα έχασε...</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Καιρός ήταν να τελειώσει πια αυτό το ανόητο παιχνίδι", σκέφτηκε η Ελμίρα ανακουφισμένη παρά απογοητευμένη από την ήττα της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αιώνες πέρασαν, και η Ελμίρα έμαθε να συγκρατεί όλο και περισσότερο τη δύναμή της.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το ίδιο κι ο Τιμόρ.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και ήρθε μια μέρα που κανείς τους δεν μπορούσε πια να φέρει βροχή ή ήλιο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Και ήρθε η στιγμή που και οι δυο τους ξέχασαν πως κάποτε ο ήλιος και η βροχή δεν έρχονταν τυχαία.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τώρα μόνο παρατηρούσαν τον καιρό να αλλάζει...</div>
</span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-23779847554338141892012-10-07T06:46:00.000-07:002012-10-25T00:07:24.390-07:00Έμμεση και άμεση υλοποίηση<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR6Dgj8qWtqml48lIy3p_iZpSSI8p_zsvw61e6sCcyy6cK-Yu1Hqi79fF1Kaw1unWQxAlAEZQ__KtjJham9YNl65d9-8QRbbfgZtpIulnllCTIqNAM-mfITUpCyH-4vnjmuAIohopFENTZ/s1600/creation.jpeg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="209" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR6Dgj8qWtqml48lIy3p_iZpSSI8p_zsvw61e6sCcyy6cK-Yu1Hqi79fF1Kaw1unWQxAlAEZQ__KtjJham9YNl65d9-8QRbbfgZtpIulnllCTIqNAM-mfITUpCyH-4vnjmuAIohopFENTZ/s320/creation.jpeg" width="320" /></a></div>
<b><span style="color: #f6b26b; font-family: Trebuchet MS, sans-serif; font-size: x-large;">ΕΜΜΕΣΗ ΚΑΙ ΑΜΕΣΗ ΥΛΟΠΟΙΗΣΗ</span></b> </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b>Ζούμε σε μια εποχή που γίνεται όλο και περισσότερο συνείδηση ότι η πραγματικότητα δεν είναι απαραίτητα "όπως είναι", αλλά όπως τη βλέπουμε και τη θεωρούμε. Όχι μόνο είναι εύπλαστη, αλλά και ο καθένας από εμάς θα μπορούσε να βάλει το χέρι του στη διαμόρφωσή της. Και φυσικά, όχι τόσο το χέρι του -αφού στο μεγαλύτερο μέρος της η πραγματικότητα "δεν περνάει από το χέρι μας"-, όσο τη σκέψη του... </b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><b><br /></b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Ο Νόμος της Έλξης και οι σχετικές θεωρίες, όπως διατυπώνονται για παράδειγμα στο βιβλίο </span><i style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Το Μυστικό,</i><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> αναφέρονται στην </span><b style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">έμμεση υλοποίηση.</b><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Βασική αρχή τους είναι <i>"Ζήτησε αυτό που θέλεις και άφησε το Σύμπαν να βρει τον τρόπο που θα σου το φέρει". </i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η υλοποίηση με αυτό τον τρόπο είναι έμμεση, δηλαδή γίνεται μέσω διαφόρων -υποτιθέμενα άγνωστων-, παραγόντων. Χρειάζεσαι χρήματα για κάτι, αλλά δεν ξέρεις πώς θα τα αποκτήσεις. Τα ζητάς (με το σωστό τρόπο, κάτι που ωστόσο δεν αποτελεί αντικείμενο αυτού του άρθρου), κι έπειτα έρχονται σ' εσένα από ένα δρόμο που δεν είχες σκεφτεί ή δε γνώριζες ότι υπάρχει (αν και η αλήθεια είναι ότι γνώριζες...) Επιπλέον, υποτίθεται ότι το σύμπαν ευθύνεται για την υλοποίηση, που "ξέρει" και βρίσκει τους καλύτερους τρόπους για να σου φέρει αυτό που ζητάς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η υλοποίηση με αυτό τον τρόπο δεν είναι ποτέ στιγμιαία, αν και μπορεί να συμβεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Ας δούμε τώρα μια άλλη οπτική. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο <i>A Handbook on Illusion</i> (μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: <a href="http://www.unicusmagazine.com/PDF/the_enlightenment.pdf">http://www.unicusmagazine.com/PDF/the_enlightenment.pdf</a>) Το βιβλίο αυτό μιλάει για την <b>άμεση υλοποίηση.</b> Να ζητάς κάτι και να υλοποιείται μπροστά στα μάτια σου. Αυτός ο τρόπος υλοποίησης, σύμφωνα με το βιβλίο, απαιτεί απόλυτη βεβαιότητα:</span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i>"Πρέπει να καταλάβετε κάτι πάρα πολύ σημαντικό: ΤΟ ΦΥΣΙΚΟ ΣΥΜΠΑΝ ΕΧΕΙ ΔΟΜΗΘΕΙ ΠΑΝΩ ΣΕ ΕΝΑ ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΠΟΣΟ ΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑΣ". ...</i></span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><br /></i></span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i></i></span></blockquote>
<blockquote class="tr_bq">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i>..."Τα αντικείμενα, η ενέργεια και όλες οι άλλες φαντασιώσεις* που συνιστούν το φυσικό σύμπαν δημιουργήθηκαν με υπέρμετρη σιγουριά και βεβαιότητα. </i></span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i><br /></i></span><span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><i>Αυτή είναι η μόνη διαφορά ανάμεσα στις φαντασιώσεις του φυσικού σύμπαντος και στις δικές σας" </i></span></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;"><span style="font-size: x-small;">* </span><span style="font-size: x-small;"><i><b>Φαντασιώσεις:</b> Εικόνες και παραστάσεις που σχηματίζει ελεύθερα η ανθρώπινη φαντασία</i> (Λεξικό της Κοινής Νεοελληνικής)</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Η βασική θεωρία του βιβλίου <i>A Handbook on Illusion</i> παρουσιάζει μεγάλη ομοιότητα με κάποιες αρχές της Σαηεντολογίας. Στη Σαηεντολογία, υπάρχει μια κλίμακα συναισθηματικών τόνων (συναισθημάτων), και σε κάθε τόνο αντιστοιχεί ένα χαρακτηριστικό επίγνωσης. Το ανώτερο σημείο στην κλίμακα είναι η <b>Γαλήνη της Ύπαρξης </b>(Τόνος 40) και το χαρακτηριστικό επίγνωσης του σημείου αυτού είναι η <b>Γνώση.</b></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Ενημερωτικά, η πλήρης <i>Τονική Κλίμακα</i> απεικονίζεται παρακάτω: </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiklyHuZJRxHzqIf_t1az10Y69Sc6IeGxfEtmcjULMWVpMSCws6rBOuuqmrGHmOWOxxJvRlYWPTl39hE10WeK_VnLszpz_HWbl1qoBQdhAD6DnmQi_W7qdzFOuqVaukOVD-yi7c8alHZTMU/s1600/Tone+Scale+full.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiklyHuZJRxHzqIf_t1az10Y69Sc6IeGxfEtmcjULMWVpMSCws6rBOuuqmrGHmOWOxxJvRlYWPTl39hE10WeK_VnLszpz_HWbl1qoBQdhAD6DnmQi_W7qdzFOuqVaukOVD-yi7c8alHZTMU/s1600/Tone+Scale+full.jpg" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Ο αμέσως χαμηλότερος τόνος είναι τα </span><b style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Postulates.</b><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> H λέξη </span><i style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">postulate</i><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> θα μπορούσε να μεταφραστεί στα ελληνικά ως </span><i style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Αίτημα,</i><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> αν και η λέξη </span><i style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Λόγος</i><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> θα ήταν ίσως η ιδανική. Στη Σαηεντολογία, ένα Αίτημα είναι, με απλά λόγια, κάτι που σκεφτόμαστε, πιστεύουμε, περιμένουμε ότι θα συμβεί. Είναι αυτό για το οποίο μιλάει ο Νόμος της Έλξης. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Το χαρακτηριστικό επίγνωσης που αντιστοιχεί στο Αίτημα είναι η <b>Μη Γνώση</b> (Not know). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Όταν χρησιμοποιούμε το Νόμο της Έλξης για να φέρουμε κάτι στη ζωή μας (όταν δηλαδή θέτουμε ένα Αίτημα), παρακάμπτουμε την προϋπόθεση για απόλυτη βεβαιότητα. Παρακάμπτουμε τη σύγκρουση με τους φυσικούς νόμους. Αυτό που ζητάμε έρχεται σ' εμάς χωρίς να αναιρούνται οι ισχύουσες συμφωνίες (πάνω στις οποίες βασίζονται και οι φυσικοί νόμοι). Φυσικά δεν έρχεται στιγμιαία. Απαιτείται χρόνος, διάρκεια, που είναι επίσης ένας παράγοντας "αγνώστου". </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Συμβαίνει και κάτι άλλο, όμως. Με τον τρόπο αυτό, φαίνεται πως "δεν το κάναμε εμείς". Αποποιούμαστε τη δημιουργία του. Λέμε ότι το σύμπαν το έκανε. Ένας μυστηριώδης "νόμος έλξης" μάς το έφερε - ή ένας μυστηριώδης τύπος που ονομάζουμε "Ανώτερο Εαυτό" μας. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Με δυο λόγια, το βιβλίο <i>A Handbook on Illusion</i> μιλάει για την υλοποίηση σε Τόνο 40 (γνώση, απόλυτη βεβαιότητα), ενώ ο Νόμος της Έλξης μιλάει για την υλοποίηση σε Τόνο 30 (μη γνώση). </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="MsoNormal" style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><b>Διάρκεια υλοποίησης</b></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Δεν υπάρχουν γνωστές περιπτώσεις άμεσης υλοποίησης, παρά
μόνο σε θρησκευτικά και μυστικιστικά κείμενα και, φυσικά, στα παραμύθια.
Μιλώντας όμως για παραμύθια, μου έρχεται στο νου μια προσωπική μου εμπειρία,
κάτι που ήταν για μένα ένα ανεξιχνίαστο μυστήριο, μέχρι που το παραπάνω βιβλίο
μού έδωσε μια πιθανή εξήγηση.</span></div>
<div class="MsoNormal">
<br /></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Από τη στιγμή της γέννησής μου και μέχρι να γίνω πέντε ετών, έβλεπα παντού αιθέρια φτερωτά πλάσματα. Όσο πίστευα ότι ο νεραϊδόσκοσμος αυτός υπήρχε από μόνος του, συνέχιζα να τον βλέπω. Κάποια στιγμή ανακάλυψα ότι μπορούσα να δημιουργώ και να βλέπω αντικείμενα που σκεπτόμουν. Κι επειδή τα στοιχεία που συνειδητά δημιουργούσα ήταν αιθέρια και έμοιαζαν σε υφή με τις νεράιδες, άρχισα να υποψιάζομαι ότι εγώ δημιουργούσα και τα υπόλοιπα. Έτσι ο κόσμος που έβλεπα κάποια στιγμή εξαφανίστηκε. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Τώρα πιστεύω ότι εξαφανίστηκε για τον έναν ή και για τους δύο από τους παρακάτω λόγους: Πρώτον, επειδή κατάλαβα ότι τον δημιουργούσα εγώ (που ήταν μάλλον και η αλήθεια) και, δεύτερον, επειδή πίστεψα ότι δεν υπάρχει. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Θα σταθώ σε μια λεπτομέρεια της ιστορίας: Τα στοιχεία που δημιουργούσα εγώ, συνειδητά, διαλύονταν μετά από λίγα δευτερόλεπτα, σε αντίθεση με το υπόλοιπο μέρος του νεραϊδόκοσμου που υπήρχε συνεχώς. Στο σημείο αυτό, θα παραθέσω ένα ακόμη </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">δεδομένο από τη Σαηεντολογία, γιατί προσφέρει μια πιθανή εξήγηση: </span></div>
<blockquote class="tr_bq">
<b style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-style: italic;">"Οτιδήποτε, για να έχει διάρκεια, πρέπει να περιέχει ένα ψέμα". </b><span style="font-family: Verdana, sans-serif; font-size: x-small;">(Απόσπασμα από το Αξίωμα 38. Δεν το παραθέτω ολόκληρο, καθώς είναι πολύ τεχνικό)<b style="font-style: italic;"> </b></span></blockquote>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Ποιο ήταν το ψέμα που έκανε το νεραϊδόκοσμο να υπάρχει; Ότι δεν τον δημιουργούσα εγώ. Ή, πιο βασικό ψέμα ακόμη, ότι </span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">δε γνώριζα πως τον δημιουργούσα εγώ</span><span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Το πρώτο ίσως ψέμα που είπαμε ποτέ στον εαυτό μας είναι ότι δε γνωρίζουμε. Πώς καταφέραμε να το πιστέψουμε, δεν το ξέρω, είναι όμως αρκετά εύκολο με τις παρούσες συνθήκες της ύπαρξής μας. Επεξεργαζόμαστε τα πάντα με τη βοήθεια του νου. Γνωρίζουμε, συνήθως, μέσω του νου. Είναι σαν να αντιλαμβανόμαστε μέσω ενός ηλεκτρονικού υπολογιστή - αντί να κοιτάξουμε απλά γύρω μας, προσπαθούμε να μάθουμε τι υπάρχει γύρω μας από τις πληροφορίες που δίνει ο υπολογιστής. Ίσως η δημιουργία του νου να ήταν μια προϋπόθεση για να κατέβουμε από το επίπεδο της άμεσης γνώσης στο επίπεδο της γνώσης μέσω δεδομένων, αισθήσεων, σκέψεων. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Αν όμως καθετί, για να έχει διάρκεια, πρέπει να περιέχει ένα ψέμα, ή αλλιώς μια αλλοίωση της αλήθειας, πώς μπορείς να δημιουργείς κάτι τόσο άμεσα χωρίς να εξαφανιστεί; Πώς μπορείς να φέρεις κάτι σε συνεχή και σταθερή ύπαρξη από το επίπεδο της απόλυτης βεβαιότητας (και γνώσης); Αυτό είναι ένα σημείο που με έκανε να αμφισβητήσω τις ιδέες στο βιβλίο <i>A Handbook on Illusion.</i> Δε θέλω φυσικά να πω ότι δε θα μπορούσε να γίνει. Ούτε είμαι σε θέση να ισχυριστώ κάτι τέτοιο. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Ομολογουμένως, δεν υπάρχει τίποτε πιο απεχθές και επαχθές από τη στατικότητα, την απουσία αλλαγής, δημιουργίας. Η ανυπαρξία είναι αφόρητη. Οτιδήποτε είναι καλύτερο από το τίποτα. Και, σύμφωνα με τα παραπάνω, ένας τρόπος (γιατί δε θέλω να πω ότι είναι ο μοναδικός τρόπος) για να διατηρήσεις κάτι είναι να του προσθέσεις λίγο άγνωστο. Υποψιάζομαι ότι το κατ' εξοχήν μυστήριο που προσθέτουμε, το πρώτο και μεγαλύτερο ψέμα που λέμε, είναι ότι δεν το δημιουργήσαμε εμείς. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Οι θρησκείες γενικά (με ελάχιστες εξαιρέσεις) αντιπροσωπεύουν περισσότερο από οτιδήποτε άλλο αυτό το ψέμα. Σου λένε ότι εσύ δε δημιούργησες τίποτα. Όλα όσα υπάρχουν, το σώμα σου, η ψυχή σου, οι σκέψεις σου, ο χαρακτήρας σου, οι ικανότητές σου, δημιουργήθηκαν από κάποιο θεό. Γι' αυτό ίσως οι θρησκείες έχουν τέτοια διάρκεια, και είναι το μόνο θέμα που δεν εξελίσσεται και δεν αλλάζει στο πέρασμα των αιώνων. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, Times New Roman, serif;">Μα αν η υλοποίηση και η διάρκεια στηρίζονται στο άγνωστο, δηλαδή στο ψέμα ότι δε γνωρίζουμε, ίσως η τελική κατάληξη του ταξιδιού προς τη γνώση να είναι η ανυπαρξία. Ίσως όταν καταλάβουμε ότι εμείς δημιουργούσαμε τα φωτόνια και τα μποζόνια, τη λογική και τους νόμους, ο κόσμος αυτός να εξαφανιστεί. Ποιος ξέρει; (δυστυχώς ή ευτυχώς, όχι εμείς...)</span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-36013087179955960122012-05-31T09:44:00.003-07:002012-10-25T00:07:45.598-07:00Εν αρχή ην ο Λόγος<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8VPnI-7jgKBi2fXY2nqv7p3CuQxjFFMd8ZmVgrl-r6Hf0KMNmEnLN9pTnq7dYCQzWPsSt1OKNn2jMq9sUxxfoBkWNDITG2xQ_z8iM4WgbvGIJmaXB6z_Jkkb3f5cgLH1nhJV_k98q08CK/s1600/fantasy_work_in_space.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8VPnI-7jgKBi2fXY2nqv7p3CuQxjFFMd8ZmVgrl-r6Hf0KMNmEnLN9pTnq7dYCQzWPsSt1OKNn2jMq9sUxxfoBkWNDITG2xQ_z8iM4WgbvGIJmaXB6z_Jkkb3f5cgLH1nhJV_k98q08CK/s320/fantasy_work_in_space.jpg" width="320" /></a></div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif; font-size: xx-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-large;"><b>ΕΝ ΑΡΧΗ ΗΝ Ο ΛΟΓΟΣ </b></span></div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Στη φιλοσοφία, Λόγος είναι η ρυθμιστική αρχή του σύμπαντος, ενώ η λέξη χρησιμοποιείται με αρκετά συναφή έννοια σε θρησκευτικά και μυστικιστικά κείμενα, ως "εκδήλωση θεϊκής σοφίας". Εκ πρώτης όψεως, η έννοια αυτή φαίνεται ασύνδετη με τη συνήθη έννοια της λέξης στην καθημερινή της χρήση. Κι όμως, δεν είναι. Στις σκέψεις που ακολουθούν έγινε προσπάθεια να αποσαφηνιστεί το θέμα με τρόπο κατανοητό και παρατηρήσιμο, μακριά από ακαθόριστους συμβολισμούς και θολές έννοιες. Το θολό έχει γίνει αποδεκτό στις μέρες μας ως μορφή αλήθειας. Θολό, όμως, είναι μόνο ό,τι δεν κατανοούμε. Κι ενώ δε θα ήταν ίσως δυνατόν να κατανοήσουμε τα πάντα, είναι σημαντικό να έχουμε επίγνωση πότε κατανοούμε κάτι και πότε όχι. Βοηθός μου στην έρευνα αυτή ήταν η ελληνική γλώσσα, μια γλώσσα που δεν είναι απλά αντιστοίχιση συμβόλων σε έννοιες, αλλά ένας κώδικας που περιέχει ίσως όλη τη γνώση αυτού του κόσμου. </span></div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">
</span>
<div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"> </span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><b>Λόγος</b></span></div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Το λεξικό δίνει πολλούς ορισμούς για τη λέξη, φαίνεται όμως ότι λείπει ένας πολύ βασικός... Όταν ρωτάμε ένα άτομο "για ποιο λόγο το έκανες αυτό;", θέλουμε να μάθουμε ποιο είναι το αποτέλεσμα που ήθελε να πετύχει. Περιέργως, ο ορισμός αυτός απουσιάζει ακόμη και από τα μεγαλύτερα λεξικά - ο ορισμός "ζητούμενο". Θα σταθώ λίγο εδώ, γιατί είναι ένας ορισμός που δεν έχουμε μάθει και δεν έχουμε συνηθίσει, παρόλο που χρησιμοποιούμε διαρκώς τη λέξη μ' αυτή την έννοια. Ο νους χρειάζεται να βγει από τη ρουτίνα του για να το αντιληφθεί. </span></div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Αν το σκεφθούμε λίγο, θα δούμε ότι πίσω από οτιδήποτε κάνουμε υπάρχει ένα <i>ζητούμενο. </i>Περπατάμε για να μετακινηθούμε στο χώρο, σκεφτόμαστε για να υπολογίσουμε την επόμενη κίνησή μας, φέρνουμε το ποτήρι στα χείλη μας για να πιούμε - ό,τι μα ό,τι και αν κάνουμε είναι υλοποίηση ενός ζητούμενου. <i>Και το ζητούμενο είναι ο λόγος που το κάνουμε.</i> Σκεφθείτε το. Σκεφθείτε όλα όσα κάνετε στη διάρκεια μιας ημέρας. Όλα έχουν κάποιο λόγο, καθετί αποσκοπεί στην εκπλήρωση ενός ζητούμενου, όποιο και αν είναι αυτό. Κάποιες φορές το ζητούμενο δεν είναι εμφανές. Σ' αυτές τις περιπτώσεις, η ψυχολογία κάνει λόγο για το υποσυνείδητο. Ή μπορεί να είναι ζητούμενο κάποιου άλλου. Όπως και να 'χει, ωστόσο, δε φτάνουμε ποτέ να κάνουμε κάτι, αν δεν το έχουμε κάνει δικό μας ζητούμενο, είτε μας ευχαριστεί είτε όχι. </span></div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οποιαδήποτε πράξη μας, λοιπόν, ωθείται από το κίνητρο να κάνουμε το ζητούμενο (τον λόγο) να αληθεύσει. Αντιστρόφως, <i>οτιδήποτε αληθεύει είναι ένας Λόγος. </i>Αυτό δε φαίνεται αμέσως. Ας δούμε ένα παράδειγμα. Έχουμε μάθει και έχουμε διαπιστώσει ότι ο ύπνος ξεκουράζει το σώμα. Έτσι, όταν το ζητούμενο είναι να ξεκουράσουμε το σώμα, πέφτουμε για ύπνο. Ο βασικός λόγος είναι να ξεκουράσουμε το σώμα. Και υπάρχει και ένας ακόμη λόγος, ότι ο ύπνος ξεκουράζει το σώμα. Δε θα ήταν απαραίτητο να κοιμηθούμε, αν δεν υπήρχε ο άλλος λόγος που λέει ότι το σώμα ξεκουράζεται με τον ύπνο. Θα αρκούσε η εντολή "Σώμα ξεκουράσου". </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Είναι λοιπόν βάσιμο να πούμε πως<i> οτιδήποτε ισχύει αποτελεί έναν Λόγο.</i> Ο λόγος που το μήλο πέφτει όταν το αφήσουμε είναι η βαρύτητα. Η βαρύτητα είναι ένας Λόγος. Κάθε νόμος είναι ένας Λόγος. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αναπόφευκτα οδηγηθήκαμε στη σφαίρα των φυσικών νόμων, με τους οποίους συμμορφωνόμαστε για να κάνουμε τους δικούς μας λόγους να βγουν αληθινοί. Κι εδώ γεννάται ένα βαθύτερο φιλοσοφικό ερώτημα: Ποιος είναι ο λόγος για τους φυσικούς νόμους; Απαντήσεις θα μπορούσαν να δοθούν σχετικά εύκολα, ωστόσο το δεύτερο φιλοσοφικό ερώτημα που προκύπτει είναι πιο ενδιαφέρον: ΠΟΙΟΣ ζήτησε αυτούς τους νόμους; Η θρησκεία ονομάζει την αιτία των πάντων Θεό, και εννοεί συνήθως ένα ον πάνω και πέρα από εμάς, τους "κοινούς θνητούς"... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ας ξαναδούμε το εδάφιο: "Και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος". Το "προς" εδώ δε δηλώνει κατεύθυνση, αλλά σχέση. Θα μπορούσαμε να το παραφράσουμε ως "ο Λόγος ην ίδιον του Θεού". Προφανώς, ο Λόγος είναι επίσης ίδιον του ανθρώπου - αφού δεν κάνει τίποτε άλλο από το να πραγματοποιεί λόγους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Λόγος είναι λοιπόν το ζητούμενο, αλλά είναι επίσης και <i>αυτό που ισχύει. </i>Επεκτείνοντας αυτή τη σκέψη, μπορούμε να δούμε ότι <b>το ζητούμενο ισχύει,</b> ακριβώς όπως μάς λέει και ο Νόμος της Έλξης - τουλάχιστον σε ένα επίπεδο που θα ονομάζαμε "θεϊκό": "Και είπεν ο Θεός: γενηθήτω φως, και εγένετο φως"... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Λογική</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για να εκπληρώσουμε τα ζητούμενά μας, χρησιμοποιούμε τη λογική. Αν οι σκέψεις και οι ενέργειές μας οδηγούν στο ζητούμενο αποτέλεσμα, τότε είναι λογικές. Είναι παράλογο, π.χ., να κλείσουμε τα μάτια για να δούμε κάτι ή να κατέβουμε στο ισόγειο πηδώντας από το παράθυρο - εκτός και αν το ζητούμενο ήταν να αυτοκτονήσουμε. Συμφωνεί αυτό που κάνουμε με το ζητούμενο; Αν ναι, είναι λογικό. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Με βάση αυτές τις σκέψεις μπορούμε να καθορίσουμε τι είναι η λογική: Είναι η συμμόρφωση προς τους κανόνες που γνωρίζουμε ότι ισχύουν για την υλοποίηση ενός ζητούμενου. Αν δεν υπήρχε η βαρύτητα ή αν μπορούσαμε να πετάμε, θα ήταν λογικό να πηδάμε από τα παράθυρα. Σ' ένα άλλο σύμπαν, θα ήταν λογικό να κάνουμε δίαιτα για να πάρουμε βάρος, αν εκεί η πρόσληψη τροφής οδηγούσε σε απώλεια βάρους. Η γνώση των κανόνων προκύπτει από παρατήρηση και μελέτη. Αλλά και πέρα από τους αναλλοίωτους νόμους του σύμπαντος, λογική συμπεριφορά είναι αυτή που λαμβάνει υπόψη τα γνωστά και ισχύοντα. Αν, για παράδειγμα, γνωρίζουμε από την εμπειρία μας ότι μια συγκεκριμένη λέξη θα πυροδοτήσει έναν καβγά -και δε σκοπεύουμε να καβγαδίσουμε-, θα ήταν λογικό να την αποφύγουμε. Ζούμε βέβαια σε έναν κόσμο όπου ο παραλογισμός βασιλεύει, αλλά αυτό δεν αναιρεί τους παραπάνω ορισμούς και διαπιστώσεις. Φανερώνει απλά ότι υπάρχουν παράγοντες που ωθούν ένα άτομο να επιδιώκει κάτι με τρόπο παράλογο ή να επιδιώκει κάτι που συνειδητά δε θέλει.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ουσία είναι πως αν οι σκέψεις και οι πράξεις μας οδηγούν στο αποτέλεσμα που θέλουμε, με βάση τον γνωστό τρόπο λειτουργίας του κόσμου και τη συνήθη συμπεριφορά των όντων που μας περιβάλλουν, τότε οι πράξεις είναι λογικές. Αν αντιβαίνουν στους γνωστούς τρόπους λειτουργίας, τότε είναι παράλογες. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Συμφωνία</b></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ένα τρίτο ερώτημα που προκύπτει είναι το εξής: Οι φυσικοί νόμοι ισχύουν ανεξάρτητα από τη δική μας βούληση; Θα είχαν ισχύ για εμάς αν δεν τους είχαμε δεχτεί ως αλήθειες; Ή, με άλλα λόγια: Δεν υπάρχει άλλος τρόπος να υλοποιήσουμε ένα ζητούμενο πέρα από τη χρήση της λογικής;</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στο παραπάνω παράδειγμα, είδαμε ότι χρειάζεται να κοιμηθούμε, επειδή έχουμε συμφωνήσει με το Λόγο ότι τα σώματα χρειάζονται ύπνο. Όταν συμφωνούμε με ένα λόγο, ο λόγος αυτός είναι πλέον δικός μας. Και τον κάνουμε να αληθεύει. Ίσως είναι σωστή η γενίκευση πως τίποτε δε θα μπορούσε να είναι αλήθεια, αν δεν το είχαμε "πει". </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αφού είμαστε -προφανώς- σε θέση να υλοποιούμε το Λόγο μας, και τα δικά μας ζητούμενα θα έπρεπε να ισχύουν. Επειδή όμως στη ζωή μας εμπλέκονται και πολλοί άλλοι λόγοι, εκτός από τον δικό μας, με ανώτερους τους φυσικούς νόμους, ζητούμενο καταλήγει να γίνει αυτό που ισχύει. Γνωρίζουμε τι πρέπει να περιμένουμε, και αυτό ζητάμε, χωρίς να το συνειδητοποιούμε. Ζητάμε άθελά μας την αποτυχία, τη στέρηση, την απογοήτευση. Στην περίπτωση αυτή το ζητούμενο δεν είναι επιθυμητό. Γνωρίζουμε ότι δεν αποτελεί επιλογή μας, γνωρίζουμε ότι δεν το θέλουμε, δε συνειδητοποιούμε όμως ότι το καλούμε σε ύπαρξη. Φαίνεται πως και ο δικός μας Λόγος αληθεύει. Και φαίνεται ακόμη πως ο λόγος που τα λεξικά αποτυγχάνουν να ορίσουν τη λέξη όπως παραπάνω είναι η επισκίασή μας ως ικανά αίτια από λόγους με τους οποίους έχουμε συμφωνήσει, θεωρώντας πως δεν μπορούμε να τους παρακάμψουμε.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Ύπαρξη</b> </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
"Εν αρχή ην ο Λόγος". Τι σημαίνει άραγε εδώ η λέξη Αρχή; Είναι χρονικός προσδιορισμός; Δηλώνει την αρχή του χρόνου; Ίσως, γιατί από τη στιγμή που μια αρχή (=πρώτη αιτία) φέρνει κάτι σε Ύπαρξη, δημιουργείται χρόνος, εκτός και αν η αρχή συμπίπτει με το τέλος, οπότε δεν υπάρχει διάρκεια και δεν υπάρχει χρόνος. Η λέξη "τέλος" στην ελληνική γλώσσα σημαίνει ακόμη <i>εκπλήρωση, σκοπός, αποτέλεσμα.</i> Βλέπουμε λοιπόν ότι πίσω από τη γραμμική, χρονική έννοια των λέξεων Αρχή και Τέλος υπάρχει μια σχέση Αιτίου-Αιτιατού. Αν αρχή είναι η αιτία και τέλος ο σκοπός της αιτίας, τότε ο χρόνος θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι τα ενδιάμεσα στάδια ως την εκπλήρωση ενός σκοπού, τα στάδια κατά τα οποία το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα είναι ατελές, αλλά ολοκληρώνεται όλο και περισσότερο. Χρόνος είναι ο μηχανισμός που παρέχει διάρκεια στην Ύπαρξη - ο μηχανισμός που επιτρέπει την Ύπαρξη.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Για κάθε <i>αρχή</i> που κάνουμε έχουμε κατά νου ένα <i>τέλος</i> - ένα σκοπό. Το αίτιο -η αρχή- φέρει σε ύπαρξη κάτι ανύπαρκτο, το κάνει να <i>υπάρχει</i>. Το πρόθεμα -υπο δηλώνει ότι το υπαρκτό υπόκειται σε μια Αρχή. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: left;">
<span style="text-align: justify;">Με βάση τα παραπάνω, η φράση "εν αρχή ην ο Λόγος" επιδέχεται δύο ερμηνείες. Η πρώτη είναι να πάρουμε τη λέξη "αρχή" χρονικά. Η δεύτερη είναι να αποδώσουμε το νόημα με βάση τον ορισμό Αιτία για τη λέξη Αρχή: </span><i style="text-align: justify;">"Ο Λόγος είναι (ανήκει) στην Αιτία. Και ο Λόγος είναι ίδιον του Θεού, και ο Λόγος είναι Θεός (= μπορεί να κάνει τα πάντα). Τα πάντα έγιναν μέσω του Λόγου και χωρίς αυτόν τίποτε δε θα είχε γίνει απ' όσα έγιναν."</i><span style="text-align: justify;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Ο Λόγος είναι σίγουρα και δικό μας ίδιον, αφού όλη η ζωή μας είναι εκπλήρωση των Λόγων μας. Αν είμαστε λιγότερο θεοί, είναι επειδή οικειοποιούμαστε πολλούς Λόγους που δεν είναι της επιλογής μας ή επειδή αγνοούμε κάποιους από τους Λόγους μας, με αποτέλεσμα να πιστεύουμε ότι δεν είχαμε συμμετοχή στην εκπλήρωσή τους. Πιθανόν αυτό που ζητάμε σήμερα να μην είναι το ίδιο μ' αυτό που ζητούσαμε σε μια προηγούμενη ζωή. Κι εκείνος ο λόγος εξακολουθεί να ισχύει, εμποδίζοντάς μας σήμερα να επιτύχουμε κάποιο στόχο. Θα μπορούσαμε λοιπόν να πούμε με αρκετή ακρίβεια ότι <i>αλήθεια είναι η γνώση των Λόγων. Λήθη είναι η μη γνώση τους.</i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><br /></i></div>
<div style="text-align: justify;">
Πολλά θα μπορούσαν ακόμη να ειπωθούν για τα ζητούμενα, το χρόνο, την υλοποίηση, τους θεούς και τη δημιουργία της πραγματικότητας, όμως θα ξέφευγαν από το πλαίσιο του παρατηρήσιμου και του επιστητού. Ο αναγνώστης, ωστόσο, μπορεί -και τον παροτρύνω- να ξεφύγει όσο θέλει με τις ιδέες αυτές. Και είθε μια μέρα όλοι να ξεφύγουμε από λόγους και νόμους που μας καθηλώνουν σε ανεπιθύμητες πραγματικότητες.</div>
</span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-28227239545151050712012-04-16T00:44:00.001-07:002012-10-25T00:08:17.769-07:00Η μόδα, η ομοιομορφία και η ελευθερία βούλησης<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZAuEUFGFctzuvUW5Kj_zHsxmtpT-ry2FPlBWN3DP-rbSSv4aiBfBORw6fPlT9YNt3RgV9hwSn6OUljI6iijl6ev62CsJYIX1gPcel5pu5j6mwEKiiTd4Nb2luQ4y5IrTe3DhFZyIsP5ZH/s1600/64884-bigthumbnail.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZAuEUFGFctzuvUW5Kj_zHsxmtpT-ry2FPlBWN3DP-rbSSv4aiBfBORw6fPlT9YNt3RgV9hwSn6OUljI6iijl6ev62CsJYIX1gPcel5pu5j6mwEKiiTd4Nb2luQ4y5IrTe3DhFZyIsP5ZH/s320/64884-bigthumbnail.jpg" width="320" /></a></div>
<b style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: xx-large;">Η ΜΟΔΑ, Η ΟΜΟΙΟΜΟΡΦΙΑ </b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-large;"><b>ΚΑΙ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΒΟΥΛΗΣΗΣ</b></span></div>
<div>
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Έτσι το έφεραν οι συγκυρίες κάποτε, που έφτιαχνα το δημιουργικό για ένα περιοδικό μόδας. Το θέμα μού δημιουργούσε μια ενόχληση, την πηγή της οποίας δεν μπορούσα αρχικά να εντοπίσω. Το δημιουργικό δεν ήταν στ' αλήθεια "δημιουργικό". Το στήσιμο, για να είναι "μοντέρνο", έπρεπε να μοιάζει με το στήσιμο των άλλων περιοδικών, ξεφεύγοντας σε λίγα μόνο σημεία, που κι αυτά όφειλαν να ξεφεύγουν μόνο με τον αποδεκτό τρόπο. Τότε αναρωτήθηκα για πρώτη φορά ποια είναι η φιλοσοφία της μόδας. Γιατί υπάρχει; </span></div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span></div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">
</span>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Φαίνεται πως η μόδα είναι κανόνες αισθητικής, χαρακτηριστικοί για μια χρονική περίοδο και έναν τόπο. Κανόνες γι' αυτό που πρέπει να μας αρέσει, κι αν στην αρχή δε μας αρέσει, με τον καιρό το συνηθίζουμε. Εκπαιδευόμαστε να μας αρέσει. Και τελικά αποφασίζουμε ότι μάς αρέσει και το "θέλουμε"...</span></div>
<span style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κρυφός στόχος κάθε "μόδας" είναι η ομοιομορφία. Μικρές ελευθερίες έκφρασης δημιουργούν την ψευδαίσθηση της ελευθερίας βούλησης στην προσωπική μας αισθητική. Πώς είναι δυνατόν, όμως, να αρέσουν σε όλους παρόμοια πράγματα; Επειδή είναι "ωραιότερα"; Θα σας φαινόταν ωραίος ένας άνδρας με φούστα; Κι όμως, πριν λίγες χιλιετίες δε θα είχατε την ίδια "άποψη"... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μ΄ αυτό δε θέλω να πω ότι δεν υπάρχει "αντικειμενικά ωραίο" ή "αντικειμενικά ορθό", όχι επειδή απαραίτητα υπάρχει, αλλά επειδή θα ήταν το θέμα μιας άλλης συζήτησης. Φαίνεται όμως ότι ο άνθρωπος είναι τελικά πολύ πρόθυμος να παραχωρήσει την προσωπική του άποψη, αντίληψη ή γνώση για κάτι, και να την αντικαταστήσει με τις απόψεις και τις αντιλήψεις που είναι ευρύτερα αποδεκτές και συμφωνημένες. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Χρησιμοποίησα το παράδειγμα της μόδας, γιατί φαίνεται πως η ζωή μας γενικότερα βασίζεται στην εκπαίδευσή μας πάνω στις ίδιες αρχές ομοιομορφίας, συμβατικότητας, συμφωνίας, αποδοχής. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Έχουμε εκπαιδευτεί να βολευόμαστε με μικρές ελευθερίες έκφρασης. Μήπως και ο τρόπος ζωής μας, συνολικά, δεν είναι θέμα "μόδας"; Ο τρόπος που σκεφτόμαστε, που μιλάμε, που συμπεριφερόμαστε. Μιας μόδας που καταπιέζει ασφυκτικά τη φαντασία, τη δημιουργικότητα και τη μοναδικότητα καθενός από εμάς. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πόσο εύκολο είναι να μιλάμε για "ελεύθερη βούληση" σ' ένα τέτοιο πλαίσιο; Η ελεύθερη βούληση είναι κάτι πολύ απλό - είναι η δική σου βούληση. Δεν είναι η βούληση του συγγενικού ή φιλικού περιβάλλοντος, της θρησκείας ή της κοινωνίας στην οποία έτυχε να γεννηθείς. Δεν είναι η βούληση που υπαγορεύεται από την κοινωνική ή σχολική εκπαίδευση ή τα μέσα ενημέρωσης. Η ελεύθερη βούληση είναι μακριά από κλισέ και νόρμες, μακριά από αυτό που κάποιος ή κάποιοι άλλοι θεωρούν σωστό ή φυσιολογικό ή αποδεκτό. Και γι' αυτό το λόγο, δεν είναι δεδομένη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Το λάθος ξεκινά από τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου. Ένα παιδί γεννιέται με την έμφυτη παρόρμηση να ορίζει τη ζωή του. Στην πορεία μαθαίνει ότι δεν επιτρέπεται... χρειάζεται άδεια για οτιδήποτε σχεδόν. Μαθαίνει πως η ζωή είναι όρια και κανόνες - μια μακριά σειρά από "πρέπει" και "δεν πρέπει". </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Στην αρχή δυσανασχετεί, αλλά με τον καιρό γίνεται "υπεύθυνος" - προσαρμόζεται, υιοθετεί αυτά τα "πρέπει" ως δικά του. Κι έτσι ζει με τη "βούλησή" του μια ζωή που περιέχει ελάχιστη από τη δική του βούληση. Υπευθυνότητα σημαίνει να φέρεις εσύ την ευθύνη για τις επιλογές και τις πράξεις σου, και όχι κάποιος άλλος. Σημαίνει να έχεις αποφασίσει ΕΣΥ γι' αυτές - αφού πρώτα ξεθάψεις, μέσα από μια χαώδη στοίβα κάθε είδους επιρροής, ποια είναι η δική σου βούληση... Και αυτός είναι ο διαστρεβλωμένος ορισμός της υπευθυνότητας: "Ηθελημένη συμμόρφωση με την ομοιομορφία". Τρανταχτό παράδειγμα οι "υπεύθυνοι" πολιτικοί των ημερών μας. Ή η "καλή νοικοκυρά", σ' ένα άλλο, πιο αθώο επίπεδο. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Κι έτσι έχουμε το φαινόμενο των "ομοιόμορφων ανθρώπων". Ανθρώπων που έχουν πάψει να αναρωτιούνται ποια είναι η δική τους βούληση. Που δεν υποψιάζονται καν ότι οι αποφάσεις τους, ο τρόπος ζωής τους, ακόμη και η συμπεριφορά τους, κατά το μεγαλύτερο μέρος δεν τους ανήκουν. Όπως και οι απόψεις και οι πεποιθήσεις που τόσο σθεναρά υπερασπίζονται και αγωνίζονται να μεταδώσουν στα παιδιά τους. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Οι μικρές μας ελευθερίες μοιάζουν να είναι η μόνη διέξοδος από τον κλοιό της ομοιομορφίας. Κι όμως, δυνατότητα επιλογής υπάρχει. Μπορεί να ακούγεται σκληρό, όμως δεν υπάρχει στ' αλήθεια "έλλειψη επιλογής" - αυτή είναι μόνο μια δικαιολογία για την υποταγή στη βούληση άλλων. Η αντίδραση του περιβάλλοντος δεν είναι τόσο καταπιεστική στις μέρες μας... Κανείς δεν κινδυνεύει να καεί στην πυρά επειδή είναι ο εαυτός του. Ο μόνος κίνδυνος, ανάλογα με τη σοβαρότητα του θέματος κάθε φορά, είναι να χαρακτηριστείς περίεργος, εγωιστής ή ακοινώνητος. Ίσως σε βρουν αντιπαθή. Το πολύ πολύ να σε μισήσουν. Κι επίσης, θα χρειαστεί να υπομείνεις τις προσπάθειες των πιο "καλοπροαίρετων" να σε επαναφέρουν στην τάξη - πίσω στο κοπάδι από το οποίο ξεστράτισες. Μικρό το τίμημα σε σχέση με το δυνητικό όφελος...</div>
</span></div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-89403129627373935492011-12-31T05:07:00.000-08:002012-10-25T00:08:42.249-07:00Το Μάτριξ και ο Κόσμος των Ιδεών<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span class="Apple-style-span" style="background-color: white;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; line-height: 16px; text-align: center;">
<a href="http://4.bp.blogspot.com/-FVTIpvksDm0/Tv8G8_LGstI/AAAAAAAAASc/u0sTmai6k48/s1600/Josephine-Bubble_World.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="http://4.bp.blogspot.com/-FVTIpvksDm0/Tv8G8_LGstI/AAAAAAAAASc/u0sTmai6k48/s320/Josephine-Bubble_World.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 1.5em; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="line-height: 1.5em; text-align: center;">
<b><span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b; font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-large;">ΤΟ ΜΑΤΡΙΞ ΚΑΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ</span></b></div>
<div style="color: #333333; font-family: 'lucida grande', tahoma, verdana, arial, sans-serif; font-size: 11px; line-height: 1.5em; text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Το Σπήλαιο του Πλάτωνα ονομάζεται στη σύγχρονη εποχή Μάτριξ. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι πρέπει να "βγουν" από αυτό. Όμως η έννοια "βγαίνω" είναι κι αυτή μια ιδέα...</span></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Ο Πλάτωνας υποστήριξε ότι οι ιδέες υπάρχουν <i>χωριστά</i> από τον κόσμο μας. Χωρίς να διαφωνήσω απαραίτητα, θεωρώ πως η λέξη "χωριστά" μπορεί να οδηγήσει σε σύγχυση. Μας κάνει να σκεφτούμε ότι ο κόσμος των ιδεών βρίσκεται κάπου αλλού. Πού θα ήταν αυτό το "αλλού"; Ο κόσμος αυτός δε θα μπορούσε να βρίσκεται κάπου, γιατί <i>οι ιδέες δεν έχουν κανενός είδους φυσική υπόσταση.</i></span></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Οι λέξεις έχουν συχνότητες. Οι σκέψεις έχουν κι αυτές συχνότητες, γιατί είναι η "μετουσίωση" των ιδεών σε νοητικές εικόνες κ.λπ. Όμως οι ιδέες δεν είναι εικόνες. Δεν έχουν συχνότητα, ενέργεια ή οτιδήποτε άλλο. Τι είδους ενέργεια έχουν οι έννοιες <i>καλό, κακό, άσχημος, έξυπνος, θέλω, καλημέρα;</i> "Αποκτούν" ενέργεια μόνο τη στιγμή που θα τις <i>σκεφτούμε </i>σε κάποιο πλαίσιο, θα τις <i>προφέρουμε</i> ως λέξεις ή θα <i>κάνουμε </i>κάτι σχετικά με αυτές.</span></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Αυτό δεν ισχύει μόνο για τις αφηρημένες έννοιες, όπως θα μπορούσε να υποθέσει κανείς βιαστικά. Μια καρέκλα υπάρχει και ως έννοια και ως αντικείμενο. Η έννοια καρέκλα δεν έχει φυσική υπόσταση, το αντικείμενο όμως ναι. Αν μπορούσαμε να έχουμε την έννοια της καρέκλας, χωρίς να τη συσχετίσουμε στο μυαλό μας με κάποια καρέκλα που έχουμε δει ή με το σχήμα μιας καρέκλας κ.λπ., θα είχαμε μια έννοια χωρίς οποιουδήποτε είδους εικόνα, χωρίς καθόλου ενέργεια. Θα τολμήσω λοιπόν να επεκτείνω τη θεωρία του Πλάτωνα, λέγοντας πως <b>όλα είναι ιδέες - όχι μόνο οι αφηρημένες έννοιες. </b>Και δεν υπήρχαν κάπου, χωριστά από τον κόσμο μας, όπου τις γνωρίσαμε και μας έμεινε η ανάμνησή τους. Οι ιδέες γεννήθηκαν κι αυτές. Δεν υπήρχε η ιδέα του ηλεκτρονικού υπολογιστή προτού τη συλλάβει κάποιος. </span></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Η ύλη και η ενέργεια, επομένως, είναι κι αυτές ιδέες. Η σύγχρονη Φυσική, μάλιστα, αποφαίνεται τελικά ότι η ύλη δεν υπάρχει. <i>Με ποια έννοια, αλήθεια, "δεν υπάρχει"; </i></span></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Συνηθίσαμε να θεωρούμε αληθινές μόνο τις "σκιές", τις αντανακλάσεις των ιδεών, και δε συνειδητοποιούμε ότι όλα όσα γνωρίζουμε, όλα όσα σκεφτόμαστε, όλα όσα αντιλαμβανόμαστε και βιώνουμε βασίζονται σε ιδέες. <i>Ποτέ δε "φύγαμε" από τον κόσμο των ιδεών, γιατί δεν είναι ένας κόσμος στον οποίο μπορείς να μπεις ή να βγεις. </i>Το σπήλαιο, η είσοδος, η έξοδος είναι όλα ιδέες. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι αληθινά; Όχι απαραίτητα. Αυτό όμως που τα κάνει αληθινά δεν είναι η φυσική τους υπόσταση - μόνο η ιδέα που έχουμε γι' αυτά.</span></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Ίσως ο Πλάτωνας με τη λέξη "χωριστά" προσπάθησε να καταδείξει ότι οι ιδέες υφίστανται ανεξάρτητα από το φυσικό κόσμο (ως μη έχουσες ύλη και ενέργεια οποιασδήποτε μορφής). Πρόκειται όμως για κάτι τόσο <b>προφανές</b> και τόσο, μα τόσο <b>αυτονόητο,</b> που είναι δύσκολο να εξηγηθεί με λόγια. Και μάλλον είναι ο μοναδικός λόγος που δυσκολευόμαστε να το αντιληφθούμε, σε συνδυασμό με την -εσκεμμένη ή μη- παραπλανητική προπαγάνδα των "πνευματικών" και επιστημονικών θεωριών.</span></div>
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;"><br /></span>
<div style="text-align: justify;">
<span class="Apple-style-span" style="font-family: Georgia, 'Times New Roman', serif;">Αν συνειδητοποιήσουμε, τελικά, ότι ζούμε ήδη στον κόσμο των ιδεών, και ότι <b>τίποτε δεν είναι πιο αληθινό από τις ιδέες,</b> ίσως νιώσουμε λιγότερο "εγκλωβισμένοι στο Μάτριξ".</span></div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-2590950474968275603.post-44976563307451853932011-12-21T06:55:00.000-08:002012-10-25T00:09:07.287-07:00Το Καλό, το Κακό και η Αισθητική<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div style="text-align: justify;">
<span id="goog_925606941"></span><span id="goog_925606942"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ2kMv2wyzHXdkSmYSfis3f1QsPAsT5_vO31csVrJ2CvXpyjdSDUJttS-ly-s17o7y0MgeolAAAoCbkDVkNhI7IGWkgtVf3BnZjHZn5CpaQFwNqh4fyNPdh4rliSAHgtwWkFcHgrjSJd8Q/s1600/Harmony.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="240" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ2kMv2wyzHXdkSmYSfis3f1QsPAsT5_vO31csVrJ2CvXpyjdSDUJttS-ly-s17o7y0MgeolAAAoCbkDVkNhI7IGWkgtVf3BnZjHZn5CpaQFwNqh4fyNPdh4rliSAHgtwWkFcHgrjSJd8Q/s320/Harmony.jpg" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: xx-small;"><br />
</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<span class="Apple-style-span" style="color: #f6b26b;"><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-large;">ΤΟ ΚΑΛΟ, ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ Η ΑΙΣ</span></b><b><span class="Apple-style-span" style="font-family: 'Trebuchet MS', sans-serif; font-size: x-large;">ΘΗΤΙΚΗ </span></b></span></div>
</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Όταν κολυμπάς σε έναν ωκεανό από παραπλανητικές σταγόνες, πώς να εντοπίσεις τις σταγόνες της αλήθειας; Εκεί που νομίζεις ότι ανακάλυψες επιτέλους ποιος είναι ο διάβολος, βλέπεις μια άλλη σταγόνα που λέει ότι αυτός ήταν ο Θεός. Κι έπειτα μια άλλη λέει πως και οι δυο ήταν δική σου αντανάκλαση. Και μια άλλη πιο πέρα λέει ότι δεν υπάρχουν "καλοί" και "κακοί", αλλά ο περιορισμένος νους σου σκέφτεται δυαδικά. Ποια σταγόνα να επιλέξεις; Άσε που, στο μεταξύ, έχεις ξεχάσει κι αυτά που ήξερες. Στην κυριολεξία, όμως... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Τι να σημαίνει άραγε η φράση "δεν υπάρχει καλό και κακό", όπως μας λέει μια σύγχρονη άποψη που τείνει να γίνει δημοφιλής; Σημαίνει πως το καλό και το κακό είναι "χρώματα" που προσθέτουμε εμείς σε άχρωμες, κατά τα άλλα, ενέργειες; Αν είναι επινόηση του ανθρώπου ή του περιορισμένου ανθρώπινου νου, τότε θα πρέπει να επεκτείνεται και σε πολλές άλλες έννοιες - και πρωταρχικά στις έννοιες "ωραίο" και "άσχημο", έτσι δεν είναι; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Αν πάλι σημαίνει ότι και τα δύο είναι εκφάνσεις του ίδιου πράγματος, πως δεν υπάρχει κάποια ουσιαστική διαφορά ανάμεσά τους, τότε μια μελωδία δεν έχει ουσιαστική διαφορά από ένα θόρυβο. Ένα έργο τέχνης δεν έχει ουσιαστική διαφορά από ένα μουτζουρωμένο χαρτί. Θα μου πείτε, τι σχέση έχει η αισθητική με την ηθική; Κι όμως, έχει... </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Η ομορφιά δε βρίσκεται μόνο σ' αυτά που μπορούμε να δούμε, να ακούσουμε, να αγγίξουμε. Υπάρχουν, για παράδειγμα, όμορφα και άσχημα αισθήματα. Όμορφες και άσχημες σκέψεις, όμορφη και άσχημη συμπεριφορά. Ονομάζουμε ένα όμορφο συναίσθημα "καλό", μια ωραία μουσική "καλή" μουσική. Μια πράξη μπορεί να είναι όμορφη ή άσχημη. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Πώς το ξέρουμε αυτό, όμως; <i>Πώς ξεχωρίζουμε το καλό από το κακό;</i> Μας το έμαθε ο Θεός, το ανακαλύψαμε με την εμπειρία μας ζώντας σε κοινωνίες, το διακρίνουμε με βάση το συναίσθημα, τη λογική μας; </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Περιοριζόμαστε συνήθως σε μια λογική εξήγηση της ηθικής. Κι ενώ είναι αλήθεια πως η ηθική είναι απαραίτητη για να ζούμε καλύτερα, ο δρόμος της λογικής αφήνει απέξω την αισθητική. Διότι <i>η αισθητική δεν εξηγείται με τη λογική.</i> Δεν μπορούμε να εξηγήσουμε ορθολογικά γιατί μας ελκύει η ομορφιά.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε τη λογική για να κατανοήσουμε τη λογική - και για να κατανοήσουμε ότι η αισθητική την ξεπερνά, αφού δεν μπορεί να την εξηγήσει. Η αισθητική, λοιπόν, φαίνεται να είναι "έμφυτη". Δεν οφείλεται σε κανένα πρόβλημα του "περιορισμένου νου" μας, αφού δεν την αντιλαμβανόμαστε με το νου. Την αντιλαμβανόμαστε <b><i>πνευματικά,</i></b> σε ένα επίπεδο <b><i>άυλο,</i></b> έστω κι αν έχουμε απέναντί μας ένα υλικό έργο τέχνης ή ακούμε μια μελωδία που οι νότες της αντιστοιχούν σε συγκεκριμένες, μετρήσιμες συχνότητες. </div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτό που διακρίνει μια πράξη ως καλή ή κακή είναι η αισθητική της σε πνευματικό επίπεδο - <i>μια αισθητική την οποία κάθε ον μπορεί να αντιληφθεί και να εκτιμήσει χωρίς τη χρήση των αισθήσεων.</i> Η ηθική είναι ένα εσωτερικό κριτήριο. Όχι βέβαια η αυθαίρετη και στενόμυαλη ηθική της όποιας κοινωνίας. Η ηθική δεν είναι κανόνες. Είναι η ίδια η αρμονία και η ομορφιά του πνεύματος. Δεν έχει νόημα να επιχειρηματολογήσω άλλο πάνω σ' αυτό. Ο καθένας μπορεί να διαλογιστεί πάνω στην ομορφιά ή την ασχήμια συγκεκριμένων ενεργειών. Όλοι διαθέτουν αυτό το αισθητήριο.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<b>Το καλό, επομένως, είναι το ωραίο σ' ένα καθαρά πνευματικό επίπεδο.</b> Και, για να ανοίξω μια παρένθεση, αυτή είναι η απάντησή μου σε όσους λένε πως ο άνθρωπος χρειάζεται οπωσδήποτε περιορισμούς ή το φόβο του Θεού για να είναι ηθικός. <i>Ηθικός είναι ο άνθρωπος που δεν κάνει συμβιβασμούς με την άυλη, εσωτερική, πνευματική αισθητική του.</i> Όσο συμβιβάζεται, όμως, τόσο πέφτει από τον ιδεατό άυλο κόσμο του πνεύματος στον κόσμο της ύλης, στον οποίο και περιορίζει τελικά την αισθητική του. Τόσο απομακρύνεται από την ίδια του τη φύση, από τον Εαυτό του.</div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
Λέμε πως όλα είναι ύλη και ενέργεια, και ξεχνάμε ότι, με εξαίρεση το σκηνικό γύρω μας, ζούμε, αλληλεπιδρούμε, δημιουργούμε μέσα από τις ιδέες. Γι' αυτό και οι περισσότερες λέξεις της γλώσσας είναι αφηρημένες - ονομάζουν έννοιες που καμία συσκευή δε θα μπορούσε ποτέ να μετρήσει. Ναι, από αυτή την άποψη, θα συμφωνήσω κι εγώ ότι "δεν υπάρχουν"...</div>
</div>
Arielhttp://www.blogger.com/profile/15160186003131586324noreply@blogger.com0