Η εποχή της Μαγείας

Η ΕΠΟΧΗ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ

Ήταν ένας ονειρώδης κόσμος, τυλιγμένος σε μια γλυκιά αχλή μυστηρίου. Πριν από αμέτρητα εκατομμύρια χρόνια. Σ' έναν πλανήτη που έμοιαζε πολύ με τη Γη.

Στα δάση κατοικούσαν όλων των ειδών τα μαγικά πλάσματα, μονόκεροι και κένταυροι, νεράιδες και ξωτικά. Τα δάση αυτά ήταν αδύνατον να εξερευνηθούν, γιατί ολοένα άλλαζαν μορφή. Μυστικά περάσματα μέσα στις σπηλιές και πίσω από τους καταρράκτες οδηγούσαν σε άλλες διαστάσεις τον τολμηρό επισκέπτη. Η γη ήταν χωρισμένη σε βασίλεια, και οι άρχοντες βασίλευαν με τη βοήθεια και την επιρροή ισχυρών μάγων και μαγισσών. Η ζωή δεν ήταν στατική, μα γεμάτη εκπλήξεις. Πιθανό ήταν το απίθανο. Συνηθισμένο ήταν το ασυνήθιστο.

Οι δημιουργίες των μάγων καλλιτεχνών έμοιαζαν με ολογράμματα και ήταν αποτυπωμένες στον αιθέρα. Κάποιες φορές λειτουργούσαν ως παραπετάσματα που έκρυβαν κάποιο κάστρο ή άλλο μυστικό χώρο. Ο ανυποψίαστος περαστικός αρκούσε να κάνει ένα ακόμη βήμα για να βρεθεί μπροστά σε ένα τελείως διαφορετικό τοπίο. Τα έργα τέχνης έμοιαζαν εξωτερικά με πόρτες, τις οποίες διέσχιζες για να βρεθείς μέσα στους φανταστικούς κόσμους που είχε δημιουργήσει ο καλλιτέχνης. Κόσμους που υπο-υπήρχαν μέσα στον υπαρκτό κόσμο.

Πολλά εκατομμύρια χρόνια πέρασαν, και η εποχή της μαγείας χάθηκε σιγά σιγά στη σκόνη του χρόνου. Μετά από αμέτρητες μετενσαρκώσεις, κάποιοι από τους πρώτους μάγους και μάγισσες βρέθηκαν και στη Γη, σ' έναν πλανήτη με μεγάλο ορυκτό πλούτο και κοντά στη ζώνη των αστεροειδών, οι οποίοι λόγω της θέσης και της χαμηλής τους βαρύτητας αποτέλεσαν από το βάθος των αιώνων ιδανικό διαστημικό σταθμό για σκάφη από άλλους γαλαξίες. Εισβολείς με προηγμένη τεχνολογία επενέβησαν ανά τους αιώνες στο νου και τη συνείδηση των γήινων, οι οποίοι άρχισαν να αποδίδουν όλο και μεγαλύτερη αξία στην ύλη. Άρχισαν να πιστεύουν ότι ζουν μόνο μια φορά και να θεωρούν πολύτιμο το φυσικό τους σώμα. Η τόλμη και η γενναιότητα έδωσαν τη θέση τους στη δειλία και στο φόβο για το άγνωστο, φόβο γι' αυτό που δεν μπορούσαν να αντιληφθούν με τις αισθήσεις, φόβο για τα πνεύματα. Και τελικά καθηλώθηκαν στην ασφάλεια μιας πραγματικότητας που παραμένει σχετικά σταθερή και αλλάζει μόνο με υλικά μέσα.

Όμως η εποχή της μαγείας δε βυθίστηκε για πάντα στη λήθη. Μια θολή ανάμνηση επέζησε. Μια ανάμνηση που στη Γη αποτυπώθηκε σε μύθους και θρύλους, και αναβίωσε σε εποχές όπως ο Μεσαίωνας, αν και μόνο με το ένδυμα των συμβόλων, χωρίς την ουσία της, συνυφασμένη πάντα με το φόβο.

Μα οι άνθρωποι πάντα προσπαθούσαν να δημιουργήσουν μαγεία, και αφού μόνο η αντίληψη της ύλης τούς είχε απομείνει, ανέπτυξαν την τεχνολογία, όπως και οι εισβολείς τους, και βρήκαν τον τρόπο να αλλάζουν την πραγματικότητα με έναν τρόπο πιο προβλέψιμο και λιγότερο απειλητικό από τη μαγεία. Αντικατέστησαν τις έμφυτες ικανότητές τους με τεχνολογικά επιτεύγματα. Αντικατέστησαν την τηλεπάθεια με τις τηλεπικοινωνίες, την ικανότητα να πετούν με τα αεροπλάνα, τα έργα τέχνης των μάγων καλλιτεχνών με την εικονική πραγματικότητα.

Αυτή είναι η ιστορία της μαγείας. Ίσως έχει ξαναγραφτεί, ίσως όχι. Πολλοί θα την απορρίψουν ως αποκύημα της φαντασίας. Μα κάποιοι άλλοι, αυτοί που υποτιμητικά αποκαλούνται αιθεροβάμονες, ίσως θυμηθούν.