ΑΥΤΟΓΝΩΣΙΑ Ή «ΑΥΤΟΠΛΑΣΙΑ»;
Ίσως με ένα αίσθημα θριάμβου και περήφανης αυτογνωσίας κάποιες φορές να λέμε ότι δε μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων, παρά μόνο η εικόνα μας στα δικά μας μάτια.
Είναι όμως η εικόνα μας αυτό που βλέπουμε;
Πόσο καλά κρυμμένα είναι τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας για να δούμε αυτό που θέλουμε! Μπορεί μια ολόκληρη ζωή να βλέπουμε, εντελώς ανυποψίαστοι, ένα πλαστό πορτρέτο στον καθρέφτη.
Το ότι δε μας ενδιαφέρει η γνώμη των άλλων είναι ένα σχετικά αθώο ψέμα μπροστά σ’ αυτά τα άλλα ψέματα, τα μεγάλα.
Τι πετυχαίνουν, όμως, αυτά τα ψέματα; Μας κάνουν να μοιάζουμε μ' αυτό που ΕΙΜΑΣΤΕ στ' αλήθεια! Να μοιάζουμε, όμως, όχι να είμαστε... Φτιάχνουμε ένα αντίγραφο του αυθεντικού έργου τέχνης, και προσπαθούμε να το φτιάξουμε όσο πιο πιστό μπορούμε. Η ουσία είναι ωστόσο πως δε θα επιζητούσαμε (εν γνώση ή "εν αγνοία μας") να είμαστε άριστοι, αν η βασική μας φύση δεν ήταν άριστη.
Προσπαθούμε λοιπόν να γίνουμε αυτό που είμαστε, επειδή το πρώτο και βασικό ψέμα είναι πως δεν είμαστε αυτό που είμαστε. Επειδή δεν καταφέρνουμε να φτάσουμε στην αλήθεια, την ανακατασκευάζουμε. Είναι σαν να προσπαθούμε να επαναφέρουμε τη φυσική μας ομορφιά βάζοντας κι άλλες στρώσεις μακιγιάζ πάνω στο μακιγιάζ. Η πράξη που χρειάζεται για να λυθεί το πρόβλημα δεν είναι η πρόσθεση, αλλά η αφαίρεση, και αν έγιναν τόσες προσθέσεις που έχουμε χάσει το λογαριασμό είναι επειδή, τελικά, το ένα ψέμα φέρνει το άλλο.
Όμως κάπου εκεί στο βάθος, πίσω από τα πλαστά πορτρέτα, κρύβεται το αυθεντικό πορτρέτο του εαυτού μας. Και είναι ανεκτίμητης αξίας.
(Συγχωρήστε μου τη χρήση του Α΄ πληθυντικού προσώπου, αν αδίκως σας ενέπλεξα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου