ΑΠΟ ΤΗ ΓΗ ΣΤΟΝ ΟΥΡΑΝΟ
"Κοιτάξτε, οι άνθρωποι είναι ένας λαός και μιλούν όλοι μία γλώσσα. Και ξεκίνησαν να κάνουν αυτό, και τώρα τίποτα δε θα τους εμποδίσει να πετύχουν οτιδήποτε βάλουν με το νου τους.Σε τι αναφερόταν άραγε ο Πύργος της Βαβέλ; Κυριολεκτικά σε κάποιο τεχνολογικό επίτευγμα ή μεταφορικά σε μια σκάλα που ανελισσόταν από τη Γη της ύλης στον Ουρανό του Πνεύματος;
Ας κατέβουμε και ας μπερδέψουμε τις γλώσσες τους, ώστε να μην καταλαβαίνουν ο ένας τον άλλον.
Έτσι, ο Θεός τους σκόρπισε σε όλη τη Γη. Κι εγκατέλειψαν το χτίσιμο της πόλης." (Γένεσις, κεφ. 11)
Μερικές χιλιάδες χρόνια μετά, οι άνθρωποι ακόμη δεν κατάλαβαν. Δεν κατάλαβαν ότι ο "θεός" επενέβη επειδή ήταν ενωμένοι -και άρα ισχυροί- και όχι επειδή ήταν αλαζόνες (λέξη που έχει προστεθεί σε όλες τις μεταφράσεις που βρήκα, υποθέτω για να προσφέρει μια δικαιολογία γι' αυτή την αντι-ανθρωπιστική πράξη του θεού.) Δεν κατάλαβαν ποια είναι η δύναμή τους και πώς την παραχωρούν αδιαμαρτύρητα ή ακόμη και ηθελημένα στους υποτιθέμενους σωτήρες τους. Εν έτει 2013, ακόμη ευλαβικά σταυροκοπιούνται στις εκκλησίες και κάνουν όλα τα υπόλοιπα που υπαγορεύει η εκπαίδευσή τους, ενώ την ίδια στιγμή χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν από την πείνα ή τον πόλεμο.
"Κάθε σώμα διατηρεί την κατάσταση ηρεμίας ή ομαλής ευθύγραμμης κίνησης εκτός αν αναγκαστεί να τη μεταβάλλει από δυνάμεις που ασκούνται πάνω του". (1ος Νόμος του Νεύτωνα, γνωστός και ως Νόμος της Αδράνειας).
Τι αδράνεια κι αυτή, αλήθεια, να περνούν χιλιάδες χρόνια και να μην αλλάζεις κατεύθυνση! Οι νόμοι του Νεύτωνα μιλούν ξεκάθαρα για σώματα. Τουλάχιστον, δεν έχουμε μεταλλαχθεί ακόμη σε cyborg. Ακόμη! Η τεχνολογία είναι εξαιρετική, αλλά δε χρησιμοποιείται πάντα για το καλό της ανθρωπότητας. Το ευχάριστο νέο είναι ότι ποτέ δε θα υποσκελίσει τη δύναμη του πνεύματος. Ο μόνος τρόπος να καθυποτάξεις ένα πνευματικό ον είναι να το πείσεις ότι είναι ύλη. Τότε αντιδρά σύμφωνα με τους νόμους της Φυσικής. Και τότε μπορείς να το ελέγχεις.
Ο άνθρωπος που είναι περισσότερο πνεύμα και λιγότερο σώμα δεν αντιδρά στις δράσεις που εφαρμόζονται επάνω του (3ος Νόμος του Νεύτωνα, γνωστός και ως Νόμος της Δράσης - Αντίδρασης). Μπορεί και να μη θυμώνει όταν του συμπεριφέρονται άσχημα. Μπορεί να μην "πληρώνει με το ίδιο νόμισμα" τους άλλους, για να ισοφαρίσει. Μπορεί να μην αναλώνεται σε ανούσιες συζητήσεις για να αποδείξει ότι έχει δίκιο ή ότι είναι πιο έξυπνος από τους άλλους. Μπορεί και να το κάνει, αλλά επειδή θα το έχει αποφασίσει και όχι λόγω ενός αυτόματου μηχανισμού. Ένας άνθρωπος που είναι περισσότερο πνεύμα και λιγότερο σώμα δεν αντιδρά προβλέψιμα. Δεν τοποθετείται σε στατιστικές. Ολοφάνερα, ένας τέτοιος άνθρωπος είναι επικίνδυνος για το σύστημα.
Κι έτσι, πολύ επιτήδεια, οι θρησκείες που στήθηκαν στη Γη προσπάθησαν, πάνω απ' όλα, να "διδάξουν" τον άνθρωπο ότι είναι ύλη. Τον έμαθαν να φιλάει εικόνες ή να σέρνεται σαν σκουλήκι και να προσκυνάει οστά. Τον έμαθαν ότι είναι το σώμα του.
Ο "θεός" της Παλαιάς Διαθήκης διέθετε ήδη πολύ πιο εξελιγμένη τεχνολογία από τον άνθρωπο. Ό,τι ώρα ήθελε εμφανιζόταν από τον ουρανό, ενώ δεν το είχε σε τίποτα να στείλει και κανέναν κατακλυσμό. Δε θα φοβόταν ένα κτίριο ούτε καν ένα διαστημόπλοιο. Αυτό που φοβόταν ήταν η πνευματική αφύπνιση του ανθρώπου.
Και είμαι βέβαιη ότι ο επονομαζόμενος Γιαχβέ ήθελε να υπάρχουν και άλλοι θεοί και άλλες θρησκείες, έστω και αν το μόνο που άλλαζε ήταν τα ονόματά τους ή κάποιες λεπτομέρειες στις ιστορίες. Πώς αλλιώς θα καλλιεργούσε τη μισαλλοδοξία στους αφελείς πρωτόγονους (και σε όσους έμειναν πνευματικά πρωτόγονοι ακόμη και στις μέρες μας);
Ένας βασικός στόχος της θρησκείας ήταν ο διχασμός. Διχασμός ανάμεσα στον άνδρα και τη γυναίκα, ανάμεσα στο φιλόσοφο και τον αμαθή, ανάμεσα στα έθνη. Αλλά και ένας άλλος διχασμός, απόλυτα "δεδομένος" και γι' αυτό εξαιρετικά δυσδιάκριτος, που όμως κράτησε και κρατά τους ανθρώπους αιώνες πίσω και έρμαιο του κάθε εξουσιαστή: Ο διχασμός καλό-κακό. Οι "καλοί και οι κακοί". Τα "αμαρτήματα". Η απολυτοσύνη, η στενή οριοθέτηση που κρατά το νου αλυσοδεμένο και ευνοεί το διχασμό των ανθρώπων όσο τίποτα άλλο. Η νοοτροπία "ή εγώ ή εσύ" ή "αν εγώ έχω δίκιο, εσύ έχεις άδικο" ή "αν κερδίσεις εσύ, εγώ χάνω" ή, όπως το έθεσε ένα πολύ γνωστό μας πρόσωπο "όποιος δεν είναι μαζί μου είναι εναντίον μου".
Διαίρει και βασίλευε. Μια παλιά, δοκιμασμένη συνταγή που είναι πάντα στη μόδα. Κλασική αξία.
Έτσι, όσο εμείς αναλωνόμαστε σε ανούσιες αντιπαραθέσεις για το ποιο κόμμα ή πολιτικό σύστημα είναι καλύτερο ή αν το DNA μας είναι ανώτερο από των άλλων λαών, όσο προσπαθούμε να αποδείξουμε στο γείτονα ή στο διαδικτυακό συνομιλητή μας ότι είμαστε πιο έξυπνοι, πιο προικισμένοι ή καλύτερες νοικοκυρές, η οργανωμένη δύναμη εναντίον μας κινείται ανενόχλητη. Οι περισσότεροι άνθρωποι βλέπουν μόνο τα αποτελέσματά της, π.χ. ότι μειώθηκαν τα εισοδήματά τους. Και τι προτείνουν συνήθως; Εξέγερση. Κλασικότατο παράδειγμα δράσης - αντίδρασης. Και αν είχαν βγει από τη στενή λογική τους, θα έβλεπαν ότι η αντίδραση την οποία προτείνουν είναι τόσο αδύναμη σε σχέση με την εφαρμοζόμενη δράση, που δε θα πετύχουν τίποτε περισσότερο απ' ό,τι θα πετύχαιναν οι κατσαρίδες αν διαδήλωναν ενάντια στη χρήση εντομοκτόνων.
Η εξέγερση δεν είναι η απάντηση, άσε που είναι ανέφικτη χωρίς ενότητα. Η απλή αντίδραση σε μια ανεπιθύμητη δράση μπορεί να αναστείλει προσωρινά το αποτέλεσμα της δράσης, μα δε θα αγγίξει την αιτία, που θα επαναφέρει την ανεπιθύμητη δράση.
Η καλύτερη απάντηση είναι να ξαναχτίσουμε τον Πύργο της Βαβέλ. Να βγάλουμε πάλι φτερά και να αφήσουμε τους εξουσιαστές και τους "σωτήρες" στη ζοφερή τους μοίρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου