SPIRITS ON QUEST

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΕΝΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Κάποτε, σ' ένα μέρος του σύμπαντος όχι πολύ μακριά από το γαλαξία μας, υπήρχε μια συστάδα πλανητοειδών, την οποία οι κάτοικοί τους ονόμαζαν Ρέτρις Κούλιαν - Αιωρούμενα Νησιά.

Τους πλανητοειδείς περιέβαλε ένα ρευστό ηλεκτρομαγνητικό πεδίο, στο οποίο όφειλαν και τη συνοχή τους. Η ρευστότητα ήταν η κυρίαρχη κατάσταση της ύλης, και θα μπορούσε να πει κανείς, χωρίς να σφάλλει, πως οι πλανητοειδείς ήταν ρευστοί. Έδαφος και αέρας ήταν ρευστά. Κι όμως, τα λαμπρά οικοδομήματα –κάποια από τα οποία αιωρούνταν σε διάφορες αποστάσεις μεταξύ των πλανητοειδών– είχαν μια ανεξήγητη στερεότητα.

Κάποτε, στους Ρέτρις Κούλιαν κατοικούσαν πλάσματα θαυμαστά. Το σώμα τους ήταν λευκό και διάφανο σχεδόν, και τη νύχτα έλαμπε στο χρώμα της ιδιαίτερης συχνότητας καθενός. Αν είχαν ταυτότητες –που δεν είχαν–, στη θέση του δαχτυλικού αποτυπώματος θα αναφερόταν η ιδιαίτερη συχνότητά τους.

Κάποτε, οι νύχτες ήταν μαγευτικές στους Ρέτρις Κούλιαν. Το στοιχείο που τους περιέβαλε λαμπύριζε κι αυτό, σαν νεραϊδόσκονη που πλανιόταν παντού. Τις ώρες αυτές επέλεγαν οι Ζεντ –όπως ονομάζονταν οι κάτοικοι των Ρέτρις Κούλιαν–, για να αποσυρθούν για λίγο από το σύμπαν, με μια διαδικασία που στη Γη είναι γνωστή ως ύπνος. Τις ώρες εκείνες της νυχτερινής μαγείας ήταν η στιγμή για την Αποσύνδεση, στη διάρκεια της οποίας επέστρεφε ο καθένας στο δικό του Σύμπαν, έξω από το Χώρο και το Χρόνο.

Κι ύστερα άρχισαν οι επισκέψεις από επιστήμονες της διαπλανητικής Ομοσπονδίας Αζάρκτ, που ήθελαν να μάθουν το μυστικό της ρευστής μαγνητικής ενέργειας. Η ενέργεια αυτή λειτουργούσε ως ένα θαυμαστό τηλεπικοινωνιακό δίκτυο, χωρίς χρήση συσκευών, ενώ τροφοδοτούσε με ενέργεια κάθε μέρος των πλανητοειδών. Αλλά το πιο εντυπωσιακό ήταν ότι επέτρεπε στους κατοίκους να πετούν ή να διανύουν αποστάσεις στιγμιαία.

Στους Ρέτρις Κούλιαν δεν υπήρχαν επιστήμονες. Δεν είχε νόημα, διότι ήταν ελεύθεροι πλανήτες – από τους λίγους που είχαν απομείνει μετά το τέλος του Μαγικού Κύκλου. Κανείς δεν τους είχε στερήσει τη Γνώση, και δεν υπήρχε λόγος να την αναζητούν. Το ρευστό μαγνητικό πεδίο το είχαν δημιουργήσει μόνοι τους. Με προθυμία άρχισαν να εξηγούν στους επιστήμονες επισκέπτες πώς ρευστοποίησαν τον αιθέρα σε νοητικό επίπεδο, όμως οι τελευταίοι δεν προέρχονταν από ελεύθερους πλανήτες. Δεν είχαν τη Γνώση, ή μάλλον την είχαν ξεχάσει, ή, για να είμαστε απόλυτα ακριβείς, είχαν πειστεί πως δεν την είχαν, κι έτσι είχαν επινοήσει γνώση, πολλή γνώση, γραμμένη σε πάρα πολλά βιβλία. Και η «γνώση» αυτή ήταν, κατά κάποιον τρόπο, το φίλτρο μέσα από το οποίο περνούσαν τα πάντα. Και δεν τα κατάφεραν να διδαχτούν από τους Ζεντ.

Όταν επέστρεψαν, ανακοίνωσαν στους ηγέτες της Ομοσπονδίας Αζάρκτ ότι οι Ζεντ δεν τους αποκάλυψαν τίποτα και πως προσπάθησαν να τους παραπλανήσουν με αντιεπιστημονικές και ανεφάρμοστες ιδέες. Οι ηγέτες όμως ήταν αποφασισμένοι να πάρουν αυτό που ήθελαν έστω και δια της βίας, και σύντομα επιχείρησαν να εισβάλλουν στους Ρέτρις Κούλιαν.

Όμως μια έκπληξη περίμενε τον εχθρικό πολεμικό στόλο. Κάθε προσπάθεια να επιτεθούν απέβη μάταιη. Ούτε σφαίρες ούτε λέιζερ ούτε πύραυλοι κατάφερναν να φτάσουν στο στόχο τους, παρά μόνο εξαϋλώνονταν αφήνοντας πολύχρωμα κύματα να αιωρούνται στο πέρασμά τους. Οι εισβολείς έφυγαν άπραγοι και βαθιά προβληματισμένοι. Η τεχνολογία τους δεν μπορούσε να αγγίξει τους Ζεντ.

Αιώνες πέρασαν, και οι νοητικές επιστήμες γνώρισαν μεγάλη ανάπτυξη στην Ομοσπονδία του Αζάρκτ. Τότε ήταν που εντοπίστηκε και η Αχίλλειος πτέρνα των Ζεντ, το πιο δυνατό και ταυτόχρονα το μόνο τρωτό σημείο κάθε πνευματικού όντος: Η ελεύθερη βούληση.

Η ελεύθερη βούληση των Ζεντ ήταν το στοιχείο που είχε εμποδίσει τους κατακτητές στο παρελθόν, αλλά και το στοιχείο που θα τους άνοιγε το δρόμο, αν πετύχαιναν να τη χειραγωγήσουν. Ο μόνος τρόπος να υποδουλωθούν οι Ζεντ ήταν να το επιτρέψουν.

Αυτή ήταν η Απάντηση στο μέγα μυστήριο... 

Έτσι, μια μεγάλη επιχείρηση οργανώθηκε και πάλι για να κάμψει την αντίσταση των αήττητων Ζεντ. Δε βασιζόταν στην ανοιχτή επίθεση, μα στην παραπλάνηση. Η συγκατάθεση των Ζεντ ήταν απαραίτητη, και για να καταφέρουν οι εχθρικοί πληθυσμοί να την αποσπάσουν κατέστρωσαν ένα λεπτομερές σχέδιο, που ενσωμάτωνε αριστοτεχνικά όλες τις τεχνικές που είχαν αναπτύξει για το χειρισμό της ελεύθερης βούλησης.

Το πρώτο βήμα της ατζέντας τους ήταν η Εμπιστοσύνη. Χρησιμοποιώντας την τότε νέα (και σήμερα παλαιά) τεχνική του Δούρειου Ίππου, διείσδυσαν στον πληθυσμό των Ζεντ στέλνοντας αυτή τη φορά πλήρωμα από τον πλανήτη Κέι. Οι Ζεντ διατηρούσαν στο μακρινό παρελθόν καλές σχέσεις με τη γαλαζόμορφη αυτή φυλή. Δε γνώριζαν ότι, στο μεταξύ, οι κάτοικοι του Κέι είχαν αναγκαστεί να συνάψουν συμμαχία με την Ομοσπονδία Αζάρκτ για να αντιμετωπίσουν εξωτερικούς εχθρούς.

Το δεύτερο βήμα της ατζέντας ήταν η παρουσίαση ενός Ανώτερου Σκοπού.

Το πλήρωμα από τον πλανήτη Κέι εμφανίστηκε ως Γαλαξιακή Ομάδα Διάσωσης. Μίλησαν στους Ζεντ για τη μεγάλη συμφορά στον Νιρμπάλ, έναν κατοικημένο πλανήτη που πέθαινε επειδή καταστρεφόταν η ατμόσφαιρά του. Τους ενημέρωσαν ότι ο μόνος τρόπος να κρατηθεί στη ζωή ήταν το χαλάζιο, ένα στοιχείο που βρισκόταν σε αφθονία στο υπέδαφος των Ρέτρις Κούλιαν. Το μόνο που χρειαζόταν λοιπόν για να σώσουν τα εκατομμύρια ψυχές που αργοπέθαιναν στον Νιρμπάλ ήταν να συγκεντρώσουν μεγάλες ποσότητες χαλαζίου. Η Ομάδα Διάσωσης θα αναλάμβανε τη μεταφορά του με τα διαστημόπλοιά της.

Οι Ζεντ τσίμπησαν το δόλωμα, εξάλλου όλα τα στοιχεία που τους έδειχναν οι επισκέπτες ήταν απόλυτα αληθοφανή. Και όχι απλώς αληθοφανή. Ήταν –σχεδόν– αληθινά. Όταν στόχος είναι η παραπλάνηση, το στοιχείο της Αλήθειας είναι απαραίτητο σε μεγάλες δόσεις. Και όπως είδαμε, οι απεσταλμένοι έκαναν τέλεια τη δουλειά τους... Έφεραν τους Ζεντ σε επαφή με τον Νιρμπάλ. Διαπίστωσαν και μόνοι τους το πρόβλημα.

Μόνο που δε γνώριζαν –και δεν υποψιάστηκαν– ότι το χαλάζιο δεν ήταν η λύση. Το χαλάζιο ήταν ολότελα άχρηστο για τον πλανήτη Νιρμπάλ, όμως ήταν το μόνο στοιχείο που υπήρχε σε αφθονία στους Ρέτρις Κούλιαν και, επιπλέον, η εξόρυξή του στις «απαιτούμενες ποσότητες» ήταν ένα τεράστιο έργο, που θα δημιουργούσε τις κατάλληλες προϋποθέσεις για την εξέλιξη του σχεδίου υποδούλωσης.

Μετά απ’ αυτό, είχε έρθει πια η στιγμή να εφαρμόσουν το τρίτο –και πιο φαρμακερό– βήμα της ατζέντας τους: Την υποβάθμιση του ατόμου. Οι «ανώτεροι σκοποί» είναι το τέλειο όχημα για τη μείωση της ατομικής συνείδησης. Καταφέρνουν να αντιστρέψουν πειστικά την εξίσωση ισχυρό άτομο = ισχυρό σύνολο σε ασθενές άτομο = ισχυρό σύνολο. 

Έτσι, οι Ζεντ έμαθαν να εργάζονται ομαδικά, να έχουν αρχηγούς και να ακολουθούν εντολές. Το στοιχείο της συμμόρφωσης σύντομα κατέλαβε κυρίαρχη θέση στις ομάδες εργασίας, μέχρι που όλα άρχισαν να γίνονται παράλογα με έναν «φυσιολογικό» τρόπο, όπως ακριβώς και στη Γη. Επειδή συμμόρφωση είναι να παραχωρείς την ελεύθερη βούλησή σου με την «ελεύθερη» βούλησή σου. Η βούληση, είτε ελεύθερη είτε «ελεύθερη» είναι το ισχυρότερο όπλο. Στην πρώτη περίπτωση στα χέρια του κατόχου της, ενώ στη δεύτερη στα χέρια του χειραγωγού.

Το έργο της εξόρυξης διαρκούσε χρόνια. Στην αρχή, υπήρχε τακτική επικοινωνία με τον Νιρμπάλ –στην πραγματικότητα με ένα στημένο σκηνικό σε άλλο πλανήτη– απ’ όπου έρχονταν «τα καλά νέα για τη βελτίωση της κατάστασης», εμψυχώνοντας τους Ζεντ να συνεχίζουν το μάταιο έργο τους. Μα και αυτά τα ψεύτικα καλά νέα σιγά σιγά αραίωναν, χρωματίζοντας όλο και πιο σπάνια το γκρίζο τοπίο μιας ατέρμονης ρουτίνας. Μετά από πέντε περίπου γενιές, οι Ζεντ άρχισαν να ξεχνούν πώς ζούσαν οι πρόγονοί τους. Τα παιδιά γεννιόντουσαν μέσα σε καθεστώς δουλείας, την οποία όμως ποτέ δεν υποψιάζονταν γι’ αυτό που ήταν. Οι ομάδες εργασίας εξελίχθηκαν σε τυπικές γήινες κοινωνίες, με κυβερνήσεις, αναγκαστική εργασία και υποχρεωτική εκπαίδευση, σαρώνοντας κάθε τομέα της ζωής των Ζεντ.

Η αποστολή από την Ομοσπονδία Αζάρκτ, από την άλλη, απέτυχε παταγωδώς να διαλευκάνει το μυστήριο του ρευστού μαγνητικού πεδίου. Κάθε έρευνα απέβη άκαρπη, και τελικά συγκεντρώθηκαν τόσο στη χειραγώγηση των Ζεντ, που η υποδούλωσή τους έγινε αυτοσκοπός. Φρόντιζαν με θρησκευτική ευλάβεια να εφαρμόζουν κάθε τεχνική ελέγχου, παίζοντας άριστα το ρόλο των εξουσιαστών, χωρίς νόημα, σ' ένα θέατρο χωρίς θεατές.

Με τα χρόνια, δημιουργήθηκε μια κοινωνία τέρας. Μα οι Ζεντ δεν το έβλεπαν, δεν τους ενοχλούσε. Και όταν τους ενοχλούσε, διαπίστωναν ότι δεν μπορούσαν να αντιπαλέψουν κάτι τόσο μεγαλύτερο από τους ίδιους. Έτσι, διαμαρτύρονταν μόνο, δίνοντας ακόμη περισσότερη δύναμη στην κοινωνία που απεχθάνονταν και μειώνοντας περισσότερο τη δική τους. Επειδή είχαν πιστέψει ότι η κοινωνία ήταν η μόνη αιτία. Κι επειδή είχαν πιστέψει ότι για να αλλάξουν τα πράγματα έπρεπε πρώτα να νικήσουν αυτό το τέρας – ένας στόχος ακατόρθωτος. Η διαμαρτυρία και η μεμψιμοιρία δεν απέχουν στ’ αλήθεια πολύ από την απάθεια.

Μερικές χιλιάδες χρόνια μετά, οι Ζεντ χρησιμοποιούσαν πλέον ένα μικρό ποσοστό του εγκεφάλου τους, ενώ έχασαν σε μεγάλο βαθμό τις τηλεπαθητικές και τηλεκινητικές τους ικανότητες. Το χειρότερο απ’ όλα, έχασαν την ορθή κρίση τους.

Οι αρχικοί υποδουλωτές τους έφυγαν κάποια στιγμή, όταν ανατράπηκε η ηγεσία στην Ομοσπονδία Αζάρκτ, όμως οι Ζεντ δεν ήταν πια οι ίδιοι. Εύκολα έπεσαν στα δίχτυα άλλων εισβολέων, χειρότερων αυτή τη φορά, που «βελτίωσαν» τις μεθόδους των προκατόχων τους με εξελιγμένα τεχνολογικά μέσα.

Και ο υπέροχος κόσμος που κάποτε υπήρξε εκεί χάθηκε στη σκόνη του χρόνου.

Τώρα πια οι Ζεντ δε ζουν – δουλεύουν μόνο. Τις νύχτες το σώμα τους λάμπει σε μια μόνο συχνότητα – εκείνη που εκπέμπει το Σύστημα Κεντρικού Ελέγχου. Όλοι δείχνουν ίδιοι και στ’ αλήθεια πιστεύουν –αν πιστεύουν κάτι πια– ότι αυτός είναι ο σωστός τρόπος να δείχνουν. Όταν έρθει η ώρα να ξεκουράσουν το σώμα τους, δεν αποσυνδέονται –είναι μονίμως συνδεδεμένοι.

Κι όμως, μέσα στα άβουλα κορμιά των Ζεντ, που μηχανικά ακολουθούν τις εντολές των κατακτητών τους, ποτέ δεν έπαψε να κατοικεί μια λάμψη, και αν κάποιος μπορεί να βλέπει πίσω από τις σκιές, σίγουρα θα τη δει.

Πότε και με ποιον τρόπο η λάμψη αυτή θα Γνωρίσει και πάλι τον Εαυτό της κανείς δεν το ξέρει... Μα είναι αναπόφευκτο πως κάποτε θα συμβεί. Κάποτε, κάποιος Ζεντ θα παραδοθεί στην έλξη του δικού του σύμπαντος και θα αποσυνδεθεί. Και θα ξεκινήσει η αντίστροφη μέτρηση. Η αλλαγή δε θα έρθει γρήγορα, ίσως χρειαστούν χιλιάδες χρόνια ακόμη για να συνειδητοποιήσουν τι είναι η αποσύνδεση και τι σημαίνει να είναι συνδεδεμένοι. Για πολύ καιρό, εκείνοι που θα έχουν αφυπνιστεί θα απελπίζονται με την αδυναμία τους να αφυπνίσουν τους υπόλοιπους, βιώνοντας μια βασανιστική μοναξιά ή ακόμη και διωγμούς. Το βέβαιο είναι πως θα δώσουν το δικό τους αγώνα, σ’ αυτό το μέρος του σύμπαντος που το παιχνίδι ξέφυγε από τον έλεγχο. Και θα τα καταφέρουν.

Μέχρι να έρθει εκείνη η ώρα, όμως, οι Ζεντ κινούνται σ’ ένα πηχτό πνευματικό σκοτάδι, και με το βλέμμα κενό εκτελούν τις εντολές των κατακτητών τους. Το ρευστό μαγνητικό πεδίο χάθηκε προ πολλού, επειδή κανείς δε γνωρίζει πια πώς να το δημιουργεί. Από τους επτά Ρέτρις Κούλιαν απέμεινε μόνο ένας ερημωμένος πλανήτης από πέτρα και άμμο, τσακισμένος σε αρκετά σημεία από τους μικρότερους πλανητοειδείς που προσέκρουσαν επάνω του. Οι τελευταίοι κατακτητές μετέφεραν τους Ζεντ σε εκατοντάδες σταθμούς ανά το γαλαξία, όπου τους έχουν τοποθετήσει να εργάζονται για τις ανίερες επιχειρήσεις τους.

Είναι άραγε αυτή η μοίρα των πλανητών και των ελεύθερων όντων; Και αν πράγματι αυτή είναι η μοίρα τους, ποιος το αποφάσισε; Αν θυμάστε, τίποτε δεν μπορούσε να συμβεί στους Ζεντ, μέχρι τη στιγμή που με την «ελεύθερη» βούλησή τους υπέγραψαν το συμφωνητικό της υποδούλωσής τους.