Ζωή - Έτυχε ή πέτυχε;

ΖΩΗ

ΕΤΥΧΕ Ή ΠΕΤΥΧΕ;

Η προέλευση της ζωής είναι ένα αίνιγμα που ανέκαθεν απασχολούσε τους ανθρώπους. Σήμερα, βέβαια, δε φαίνεται να τους απασχολεί και πολύ, αφού η επιστήμη έχει προσφέρει τις απαντήσεις – ή έτσι νομίζει, τουλάχιστον. Γιατί η επίσημη επιστημονική άποψη είναι πως η ζωή δημιουργήθηκε τυχαία...

Η επίσημη επιστημονική θεωρία που εξηγεί τη ζωή στον πλανήτη μας είναι η θεωρία της εξέλιξης. Λέει πως τα έμβια όντα, καθώς ανέπτυσαν τυχαία κάποια χαρακτηριστικά, κρατούσαν εκείνα που τους επέτρεπαν να επιβιώνουν καλύτερα στο περιβάλλον τους, μεταφέροντάς τα στις επόμενες γενιές, ενώ πετούσαν εκείνα που δε διευκόλυναν την επιβίωσή τους. Τα δε ζώα που δεν προσαρμόστηκαν στο περιβάλλον τους εξαφανίστηκαν. Στη θεωρία αυτή έρχεται να αντιταχθεί η θεωρία του ευφυούς σχεδιασμού (intelligent design), η άποψη, δηλαδή, ότι πίσω από κάποια χαρακτηριστικά του σύμπαντος και των έμβιων όντων κρύβεται κάποιο νοήμων αίτιο. Ο ευφυής σχεδιασμός απορρίπτεται γενικά από την επιστημονική κοινότητα, αν και δεν είναι λίγοι οι επιστήμονες που τείνουν προς αυτή την άποψη, ενώ βρίσκουν εσφαλμένη ή ελλιπή τη θεωρία της εξέλιξης και την άποψη ότι όλα δημιουργήθηκαν τυχαία. 

Τι είναι “ζωή”;

Μπορεί η επιστήμη να δώσει την απάντηση; Εξ ορισμού, η επιστήμη ασχολείται με παρατηρήσιμα μεγέθη, με τον υλικό κόσμο και μόνο. Αυτό δε θα ήταν κακό αν αναγνώριζε την αδυναμία της να εξηγήσει τα πάντα με τα μόρια και δεχόταν πως υπάρχει και κάτι άλλο πέρα από την ύλη, το οποίο θα πρέπει επίσης να μελετηθεί αν θέλουμε να φτάσουμε σε κάποιο βαθμό αλήθειας. Αντιθέτως, σε μια προσπάθεια να απαντήσει σε όλα, ακόμη κι αν εμφανώς δεν μπορεί, η σύγχρονη επιστήμη ισχυρίζεται πως μόνο η ύλη υπάρχει. Αναζητά την ευφυία μέσα στα γονίδια, λες και η ευφυία μπορεί να εξαρτάται από το συνδυασμό μορίων αζώτου και υδρογόνου ή οτιδήποτε άλλο τέλος πάντων συνιστά το DNA μας. Σύμφωνα με την επιστήμη, η ζωή, η ευφυία, τα αισθήματα, τα ιδανικά, η περίεργη νοσταλγία όταν ατενίζουμε τα άστρα, όλα είναι αποτέλεσμα της εξέλιξης των μορίων μας... Κρίμα. Γιατί οι επιστήμονες όφειλαν πολύ περισσότερο από τους “κοινούς θνητούς” να μην επιτρέπουν κανένα εμπόδιο στη σκέψη τους.

Άνθρωπος και ηλεκτρονικός υπολογιστής: ένας παραλληλισμός

Ειδικά η προσπάθεια να εξηγήσουμε τον άνθρωπο με υλικούς όρους και μόνο καταλήγει σε παταγώδη αποτυχία. Σύμφωνα με την κλασική βιολογία, ο άνθρωπος είναι ένας εξαιρετικά σύνθετος ηλεκτρονικός υπολογιστής, ο οποίος (α) δημιουργήθηκε τυχαία και (β) λειτουργεί χωρίς ρεύμα και μάλιστα χωρίς χρήστη! Ας εξετάσουμε αυτό τον παραλογισμό – με συγχωρείτε, τον παραλληλισμό ήθελα να πω... Το σώμα του ανθρώπου είναι κάτι σαν το υλικό του υπολογιστή (hardware), τα γονίδια περιέχουν τα προγράμματα και ο εγκέφαλος είναι ο επεξεργαστής. Τι θα αντιστοιχούσε στο ρεύμα ή τις μπαταρίες του υπολογιστή μας; Εδώ είναι το πρώτο κενό της υλιστικής επιστήμης. Για να εξηγήσουμε τη ζωή, θα χρειαστεί να υποθέσουμε ότι οι ζωντανοί οργανισμοί έχουν κάποιου είδους “μπαταρίες”, τις οποίες θα μπορούσαμε να ονομάσουμε “ζωτική ενέργεια”. Θεωρούμε λοιπόν ότι η ζωτική ενέργεια διαφοροποιεί το έμψυχο από το άψυχο, και υπάρχει σε κάθε ζωντανό οργανισμό, από τα φυτά ως τον άνθρωπο. Η ζωτική αυτή ενέργεια δεν είναι μετρήσιμη. Ίσως να διαθέτει κάποιο μήκος κύματος που δεν είναι δυνατόν να μετρηθεί με τα επιστημονικά όργανα, ίσως να είναι κάτι καθαρά άυλο. Αυτό όμως δε σημαίνει πως δεν υπάρχει.

Ας έρθουμε τώρα στο χρήστη, στο μεγάλο παράγοντα της ευφυούς ζωής. Όταν περπατάτε, ποιος είναι αυτός που κινεί τα πόδια σας; Είναι μήπως οι μυς ή ο εγκέφαλος; Όχι, βέβαια! Οι μυς και ο εγκέφαλος εκτελούν απλώς την εντολή σας. Κι αυτό είναι το δεύτερο σοβαρό κενό της θεωρίας της εξέλιξης: Αγνοεί εντελώς το χρήστη, την πνευματική οντότητα που δίνει τις εντολές στον εγκέφαλο. Ορίστε ένα τρανταχτό παράδειγμα: Πόσο μοιάζει το DNA του ανθρώπου με εκείνο του πιθήκου; Κατά 98,6% είναι ίδια! Πόσο διαφέρει ο άνθρωπος από τον πίθηκο; Όχι κατά 1,4%. Η διαφορά τους είναι ασύλληπτη, γιατί δεν οφείλεται στο DNA, αλλά στο χρήστη. Κι αυτό δε χρειαζόμαστε μικροσκόπιο για να το παρατηρήσουμε...

Αυτό σημαίνει πως τα ζώα δεν έχουν “χρήστη”; Ίσως να είναι κι έτσι, εξάλλου τα ζώα αντλούν όλη τους τη γνώση από το ένστικτό τους, τη μνήμη που έχει αποτυπωθεί στα κύτταρά τους, και είναι λίγα αυτά που μπορούν να μάθουν. Στην αναλογία με τον ηλεκτρονικό υπολογιστή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν προγραμματιστεί από πριν, οπότε χρειάζονται μικρή ή καθόλου επέμβαση από το χρήστη, κι αν υπάρχει χρήστης σίγουρα δε χρειάζεται να έχει ιδιαίτερη κατάρτιση. Ο άνθρωπος, αντιθέτως, δε γνωρίζει τίποτε όταν γεννιέται. Στον πλανήτη μας, μόνο ο άνθρωπος είναι ικανός για γνώση. Αυτό δε σημαίνει ότι μόνο το ανθρώπινο σώμα είναι κατάλληλο για χρήση από μια πνευματική οντότητα. Φαίνεται πως στη γη, ωστόσο, μόνο ο ανθρώπινος εγκέφαλος είναι αρκετά εξελιγμένος ώστε να μπορεί μια πνευματική οντότητα να “εκφράζεται” μέσα από αυτόν.

Ποιος ή τι είναι ο χρήστης, ποιοι είμαστε εμείς, με λίγα λόγια, είναι ένα μεγάλο μυστήριο που μένει να ανακαλύψουμε. Όπως και το ποιος ή τι είναι ο δημιουργός. Τότε, όμως, ίσως το παιχνίδι να φτάσει στο τέλος του, και μαζί με την άγνοια και τα προβλήματα να τελειώσει κι όλη η διασκέδαση. Ίσως το μυστήριο πρέπει να συνεχίσει σε ένα βαθμό να υπάρχει για να έχει κάποιο ενδιαφέρον η ζωή μας. Αυτό δε σημαίνει, όμως, ότι θα πρέπει να ξεχάσουμε κάθε αλήθεια, γιατί τότε θα είμαστε έρμαια σ' αυτό το παιχνίδι, που μόνο διασκεδαστικό δε θα είναι.

Life - By chance of "by hands"?

LIFE

BY CHANCE OR "BY HANDS"?

The origin of life is a puzzling question since time immemorial. Today, however, people do not appear to be puzzled, since science has provided all the answers - or at least it thinks it has... Because the accepted scientific answer is that life was created by chance...

The accepted scientific theory which explains life on our planet is the theory of evolution. It says that as living beings developed certain characteristics, they tended to keep those enabling them to survive better in their environment, passing them on to the next generations, while at the same time discarding those not assisting survival. And the animals that did not adjust to their environments became extinct. This theory is opposed by the theory of intelligent design - the notion that there is an intelligent cause behind some of the characteristics of the living beings. Intelligent design is generally rejected by the scientific community, however there are several scientists more inclined to accept this theory instead of evolution and the idea that everything was created by chance.

What is “life”?

Can science provide the answer? By definition, science deals with observable facts, with the material world alone. That would be alright on the part of science if at the same time it recognized its inability to explain everything in terms of molecules and accepted the fact that there is something more to matter, something that ought to be studied as well if we are supposed to attain a certain level of truth. On the contrary, in an effort to answer everything, even though it obviously cannot, modern science maintains that only matter exists. It looks for intelligence inside the genes, as though the IQ could depend on the combination of nitrogen or hydrogen molecules or whatever makes up our DNA. Science says that life, intelligence, emotions, ideals, the strange nostalgia when we gaze at the stars, they are all the effect of molecular evolution... This is sad. Because scientists ought more than the "laymen" to not allow anything obstruct their thinking.

Man and computer: a parallel

But the biggest failure is when we try to explain man in terms of matter. According to classic biology, man is a highly complex computer, which (a) was created by chance and (b) operates without electricity and, most important, without a user! Let us examine this parallel. The human body is like the hardware, the genes contain the software programs and the brain is the processing unit. What would be the electricity or the batteries of our human computer? Well, here is the first fault of the materialistic science. To explain life, we have to postulate that living beings have some sort of "batteries", which we could call, for the purposes of this article, "vital energy". We therefore consider that vital energy is what differentiates the living from the soulless, and it is inside all living organisms, from plants to man. This vitalenergy is not measurable. It may have a wavelength which is not measurable by scientific means, however this does not mean it does not exist.

Now let's come to the user, the major factor in the equation of intelligent life. Who is moving your legs when you walk? Is it your muscles or your brain? Of course not! The muscles and your brain simply execute your order. And that is the second major fault in the theory of evolution: It completely ignores the user, the spiritual entity directing the brain. Here is a self-evident example: What is the similarity between human and ape DNA? Well they are similar by an astonishing 98,6%! And what is the difference between man and ape? Certainly not 1,4%. Their difference is immense, because it is not based on the DNA but on the user. And we do not need a microscope to observe that...

Does this mean that animals do not have a "user"? Could be, besides animals base their knowledge on their instinct, the memory stored in their cells. There areonly few things they can learn. In our computer analogy, we could say that animals have been preprogrammed and therefore they need little if any intervention by a user, and if a user does exist he definitely does not need to be specialized. Man, on the other hand, does not know anything when he is born. On our planet, only man is capable of learning, without this meaning that only human body would be fit for use by a spiritual being. It appears, however, that on planet earth only human brain is developed enough for a spiritual being to be able to "express" itself through it.

What or who is the user, who is us, in other words, is a mystery waiting to be resolved. Together with the mystery of what or who is the Creator. Until such time arrives, the mystery will continue to exist, adding spice to our lives. But this should not mean, however, that we should forget all truth, because then we will be like puppets in the game of life, a game that will be anything but fun.