Αναζήτηση - Search

Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2021

 Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Κάποιοι περιγελούν τον εορτασμό της αλλαγής μιας συμβατικής ημερομηνίας. Δεν έχει καμιά λογική, έτσι δεν είναι; 

Και ναι, και όχι.

Όσοι απορρίπτουν τον εορτασμό της Πρωτοχρονιάς δε συνειδητοποιούν τη δύναμη αυτής της ανούσιας -κατά τη γνώμη τους- πράξης. 

Όταν χτες το βράδυ ξεχύθηκαν οι άνθρωποι στις ταράτσες, δημιούργησαν (έστω και εν αγνοία τους) μια ελπιδοφόρα νέα Οντότητα. Τα πυροτεχνήματα που πλημμύρισαν τον ουρανό έγραφαν με πολύχρωμα γράμματα "Καλωσήρθες Καινούριο". Και ένα τεράστιο φύλλο στο νοητό βιβλίο του χρόνου γύρισε, αποκαλύποντας μια αστραφτερή λευκή σελίδα, γεμάτη νέες πιθανότητες. 

Όλα αυτά, όμως, θα αντιτάξει κάποιος, βρίσκονται στη σφαίρα της φαντασίας, έτσι δεν είναι;

Και ναι, και όχι.

Όταν προσποιείσαι ότι το παλιό έχει φύγει -ειδικά αν το κάνεις με πειστικότητα και καταφέρεις πραγματικά να το πιστέψεις-, συμβάλλεις στη δημιουργία μιας νέας πραγματικότητας.

Πολλοί το ονομάζουν "Νόμο της Έλξης", αλλά προσωπικά προτιμώ να το αποκαλώ απλώς Δημιουργία.

Τα πνευματικά όντα (στα οποία συγκαταλέγονται και οι άνθρωποι) δημιουργούν με την προσποίηση.

Προσποιούνται (δηλαδή πείθουν τον εαυτό τους) ότι είναι ο Γιώργος ή η Μαρία, ότι ξεκίνησαν να υπάρχουν όταν γεννήθηκαν και ότι είναι μικροί και ανήμποροι απέναντι στα μεγάλα προβλήματα της ζωής.

Προσποιούνται προτιμήσεις, ιδιαιτερότητες και ιδιοτροπίες, προσποιούνται ότι εξοργίζονται με ορισμένες συμπεριφορές, ότι αδυνατούν να ξεπεράσουν μια αποτυχία και χίλια δυο άλλα πράγματα. 

Προσποιήθηκαν ότι το 2020 ήταν μια άσχημη χρονιά. Και χτες, προσποιήθηκαν ότι όλα αυτά τα δυσάρεστα μπορεί να αλλάξουν, τώρα που το κακό 2020 είναι πια παρελθόν.

Γνωρίζω ότι δεν είναι δημοφιλές να μιλάω για την εικονικότητα της πραγματικότητας. Στους ανθρώπους αρέσουν οι πραγματικότητες που έχουν δημιουργήσει ή παγιώσει, όσο σκληρές και δυσάρεστες και αν είναι. Πολλοί υποσυνείδητα σκέφτονται: "Κάτω τα χέρια από την πραγματικότητα που τόσο μόχθησα για να διατηρήσω!", αλλά συνειδητά απλώς αγανακτούν που υπάρχουν τόσο αφελή άτομα όπως εγώ, για να τους υποδείξουν τέτοιες απερίγραπτες ανοησίες, ότι δηλαδή η πραγματικότητα που ζούμε δεν είναι αληθινή.

Αν όμως ζωγραφιστεί ένα χαμόγελο στα χείλη κάποιων ανθρώπων καθώς διαβάζουν αυτές τις γραμμές, τότε πιστεύω πως άξιζε τον κόπο να τις γράψω. Και πως έχω προσφέρει μ' αυτό τον τρόπο πιο πολλά απ' ό,τι αν τους έβγαζα στην επιφάνεια λίγη περισσότερη αγανάκτηση ή λίγη περισσότερη απελπισία απ' όση ήδη αισθάνονται, μιλώντας κι εγώ για τις μεγάλες αδικίες, την εξωφρενική βλακεία ή την απύθμενη ανηθικότητα των ημερών μας.

Είναι ένα θέατρο σκιών η ζωή μας. Οι σκιές που βλέπουμε δεν είναι η αλήθεια, αλλά οι αντανακλάσεις Ιδεών. Αν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα καταφέρουμε να επηρεάσουμε κι εμείς τις σκιές και τον τρόπο που κινούνται.

Όσο και αν φαίνεται πως το αντίθετο ισχύει, το νοητό είναι πιο αληθινό από το αισθητό.

Δημοφιλείς αναρτήσεις